Έχοντας στις τάξεις τους μια πλειάδα κορυφαίων μουσικών, οι Death Dealer στο ντεμπούτο τους κάνουν μια ιστορική αναδρομή στην εποχή που το metal κυριαρχούσε στη μουσική σκηνή. Το ύφος τους είναι απλό και χτυπάει κατευθείαν τον στόχο του. Οι επιρροές από Priest, Manowar, Jag Panzer και οτιδήποτε έχει σχέση με το ατόφιο heavy metal είναι εμφανείς, κανείς όμως δεν μπορεί να τους καταλογίσει ότι δεν κάνουν καλά αυτό που κάνουν. Παίζουν METAL με τον τρόπο θα που έπρεπε να παίζεται σήμερα. Όπως προανέφερα το line up της μπάντας απαρτίζεται από μουσικάρες, έτσι στα φωνητικά έχουμε τον τραγουδιστή Sean Peck (Cage), στις κιθάρες τον Ross The Boss (ένας είναι ο Ross!!!) και τον Stu Marshall (Empires of Eden), στο μπάσο τον Mike Davis (Halford, Lizzy Borden) και τέλος στα τύμπανα τον πολύ γνωστό μας από το πέρασμά του στους Manowar, Rhino (a.k.a. Kenny Earl Edwards). Τα μέλη γνωρίστηκαν μεταξύ τους στο διάστημα των τελευταίων πέντε ετών αλλά συγκεκριμένα τον τελευταίο χρόνο άρχισαν να κλίνουν προς την ιδέα να σχηματίσουν μια νέα μπάντα. Σίγουρα δεν θα πρέπει να τους εκλάβουμε σαν one off project καθώς πρόθεση της μπάντας είναι να συνεχίσει στο μέλλον. Οι Death Dealer παίζουν μουσική που είναι βγαλμένη από την καρδιά τους. Μιλάει σε κάθε αγνή μεταλλική ψυχή! Ακούγοντάς τους λες “ναι ρε πούστη μου, αυτό είναι πραγματικό Heavy Metal”, ακούς τις φονικές riff-άρες που πετάγονται από δω κι από κει, τα εξωπραγματικά solos κι έναν Sean Peck που ουρλιάζει σαν να μην υπάρχει αύριο (ο Rob Halford και γενικότερα Metal God, θα ένιωθε πολύ υπερήφανος αν τον άκουγε). Δεν χρειάζονται πολλές ακροάσεις για να καταλάβεις τι παίζει εδώ. Αρκεί να ακούσεις το εναρκτήριο “Death Dealer” που σε στέλνει κατευθείαν στην κόλαση. Οι τσιρίδες του Peck δεν σου αφήνουν περιθώρια για χαλάρωση, ξέρεις όμως ότι τη στιγμή αυτή πατάς στα ιερά εδάφη του “Painkiller”. Ένα επιθετικό κομμάτι με μια εξαιρετική και αξέχαστη χορωδία, ο Peck δείχνει όλο το φωνητικό του εύρος που σε όλο το album εντυπωσιάζει. Οι τεράστιες lead κιθάρες σαρώνουν τα πάντα στο διάβα τους και η εναλλαγή των solos μεταξύ Ross The Boss και Stu Marshall θαρρείς πως είναι αγώνας για το ποιος θα κλέψει τα φώτα της δημοσιότητας (με την καλή έννοια). Οι Mercyful Fate επιρροές στο “Curse of the Heretic” δείχνει τι μπορεί να κάνει αυτή η μπάντα. Ο Peck κάνει ότι θέλει τη φωνή του χωρίς να πιθηκίζει και φέρνει στο σήμερα κάτι από τη χαμένη αίγλη του “Βασιλιά” (Long live the King). Δεν υπάρχει λόγος να αναφερθώ εκτενέστερα στα τραγούδια, όλα βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο. Αν θέλετε να λέγεστε οπαδοί του κλασικού metal και πιστεύετε ότι το metal δεν έχει πεθάνει, τότε δεν έχετε κανέναν λόγο για να μην αποκτήσετε το “War Master”.Θα ήμουν πολύ χαρούμενος αν έβλεπα κάποιο νέο album των Death Dealer στο μέλλον. Σίγουρα δεν είναι η μπάντα που θα αλλάξει τον ρου της heavy metal ιστορίας αλλά με τέτοιες κυκλοφορίες να είστε σίγουροι πως η μεταλλική φλόγα δεν θα σβήσει ποτέ. Άξιοι!!!!
8/10
Παναγιώτης Παπαλεξόπουλος
