Έξι χρόνια ζωής μετρούν οι Μιλανέζοι deathsters (σ.σ.: πολύ Ιταλία έχει πέσει αυτό τον μήνα ρε Νίκο) έχοντας αρκετές σημαντικές στιγμές στο βιογραφικό τους όπως η εμφάνιση τους στο “Gods of Metal” το καλοκαίρι του 2007 κάτω από τεράστια ονόματα όπως ο Ozzy Osbourne και οι Megadeth έχοντας στις αποσκευές τους μόνο το “…And the Battle becomes War”, ένα EP τεσσάρων τραγουδιών (σ.σ.: για την ακρίβεια τρία τραγούδια κι ένα instrumental intro), ενώ την αμέσως επόμενη χρονιά έκαναν και τις πρώτες τους εκτός Ιταλίας εμφανίσεις στα καλοκαιρινά φεστιβάλ σε χώρες όπως η Αυστρία και η Σλοβενία (σ.σ.: συμμετείχαν στο Metalcamp Festival στο Tolmin μαζί με ονόματα όπως οι Iced Earth, Meshuggah και Behemoth μεταξύ άλλων). Πέρυσι κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους με τίτλο “Cell XIII”, το οποίο ηχογραφήθηκε στα West Link Studios στην Πίζα και στα AlphaOmega Studios στο Κόμο ενώ το mastering είχε γίνει στο θρυλικό Finnvox Studio (σ.σ.: είναι περιττό να κατονομάσω τα ονόματα που έχουν περάσει από εκεί). Με δύο νέα μέλη λοιπόν, τους Michele Pintus (ντραμς, ex-Ad Metalla) και Salvatore Maffei (κιθάρες), η μπάντα μας παρουσιάζει το νέο της δισκογραφικό πόνημα με τίτλο “Artifact of Annihilation”. Ξεκινώντας με το πολύ ταιριαστό εξώφυλλο το οποίο σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα, το άλμπουμ περιέχει έντεκα τραγούδια τεχνικότατου death με πολλά thrash στοιχεία με τη μπάντα να κοιτάζει προς τον Βορρά αλλά και στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού εμπνευσμένη από μπάντες όπως οι At the Gates, Carcass αλλά και Suffocation, Deicide και βάζοντάς τα όλα αυτά μαζί στο μπλέντερ η μπάντα αρχίζει να βγάζει έναν ικανοποιητικά προσωπικό ήχο (σ.σ.: ειδικά αν αναλογιστεί κανείς το πόσα λίγα χρόνια εμπειρίας έχουν στην πλάτη τους), προσθέτοντας κάποια πολύ ενδιαφέροντα κιθαριστικά θέματα, ουσιώδη solos και μια τραγουδίστρια που εξαπολύει πυρά από το στόμα της (σ.σ.: αν και με χαλάει το γεγονός πως εκβιάζει σε εκνευριστικό βαθμό τη φωνή της να βγαίνει με αυτό τον τρόπο, αλλά κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με τη φύση). Για όσους δεν τους γνωρίζουν, χωρίς τυμπανοκρουσίες και τα σχετικά, το νέο άλμπουμ των Ιταλών είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με τη μπάντα, ένα ενδιαφέρον και τίμιο δισκάκι που εγγυάται πως θα περάσεις καλά μαζί του αρκεί φυσικά να του δώσεις και την ανάλογη σημασία.
7/10
Παναγιώτης Παπαλεξόπουλος
