Πρωτοεμφανιζόμενο σχήμα οι Astralborne, οι οποίοι μετράνε μόλις δύο χρόνια ζωής. Το “Eternity’s End” είναι η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά τους, η οποία αρχικά βγήκε ανεξάρτητα στα τέλη Νοεμβρίου του 2019. Έκτοτε τους πήρε στο δυναμικό της η Prosthetic και επανακυκλοφορεί κάτω από τη δική της σκεπή, έχοντας και ένα bonus τραγούδι.
Το “Eternity’s End” είναι ένα melodic death metal album, στο οποίο πιστεύω ότι το power trio από την Αμερική δεν έκανε και την καλύτερη δυνατή δουλειά. Το στυλ τους θυμίζει συγκροτήματα από την αντίστοιχη σκηνή της Σουηδίας και της Φινλανδίας, με τα τραγούδια να είναι κατά κύριο λόγο γρήγορα, γεμάτα μελωδίες και φωνητικά τα οποία είναι μόνο ακραία καθ’ όλη τη διάρκεια.
Υπάρχουν όμως και κάποια βασικά θεματάκια. Αρχικά, η παραγωγή δεν είναι στα καλύτερα επίπεδα, αφού ακούγεται κάπως «μπουκωμένη» και τα φωνητικά είναι αρκετά πίσω. Υπάρχουν δηλαδή σημεία στα οποία επικρατεί ένας θόρυβος χωρίς να μπορέσεις να ξεχωρίσεις κάτι. Οι μελωδίες που χρησιμοποιούν δύσκολα μένουν στο μυαλό. Δεν είναι κακές, αλλά δεν είναι και τίποτα αξιοσημείωτο. Επίσης, ένα μεγάλο μειονέκτημα είναι η διάρκεια του album.
Τα δέκα συν ένα τραγούδια διαρκούν λίγο παραπάνω από μία ώρα, το οποίο από ένα σημείο και μετά καταντάει κουραστικό. Ειδικά αυτά που τραβάνε έξι κι επτά λεπτά, καθώς και το δωδεκάλεπτο λίγο πριν το τέλος, είναι πολύ παραπάνω απ’ ότι χρειαζόταν. Αν εστίαζαν στο να δημιουργήσουν τραγούδια στην κατεύθυνση του “Paragon Amiss” ή του instrumental “Inglorious 20XX” για παράδειγμα, δηλαδή πιο άμεσα με εντονότερη και πιο χαρακτηριστική μελωδία, τα πράγματα θα ήταν σίγουρα πολύ καλύτερα για όλο το album.
Τέλος, η διασκευή στο “Hell Patrol” (των Judas Priest για όσους δεν έχουν ξανακούσει metal στη ζωή τους), μάλλον δεν αποτελεί δελεαστικό λόγο για να προσέξει κανείς τη συγκεκριμένη έκδοση, αφού είναι μέτρια προς κακή. Καλύτερη παραγωγή και πιο μαζεμένες συνθέσεις χρειάζονται για να κάνουν κάτι καλύτερο μελλοντικά.
4/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
