Το πόσο παθιασμένοι είναι οι Βραζιλιάνοι με το metal εύκολα μπορεί να το διαπιστώσει κανείς αρκεί να δει κάποιο από τα πολλά DVD’s που έχουν γυριστεί εκεί (σ.σ.: γιατί τίποτα δεν είναι τυχαίο). Πέραν τούτου η Βραζιλία πάντα έβγαζε και συνεχίζει να βγάζει ποιοτικά σχήματα με ένα από αυτά να είναι και οι σχετικά άγνωστοι (σ.σ: για μένα τουλάχιστον) Scelerata. Με μόλις 12 χρόνια πορείας η μπάντα επιστρέφει με το τρίτο της δισκογραφικό πόνημα με τον “ελεύθερο σκοπευτή” του εξωφύλλου να χαμογελά πονηρά στοχεύοντας κατευθείαν στα αυτιά του ανυποψίαστου ακροατή από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα του άλμπουμ, με το εναρκτήριο “Rising Sun” να φωνάζει “ήρθαμε για να μείνουμε”. Euro power metal με τα αγαπημένα χαρακτηριστικά αιχμηρά riffs γερμανικού αλλά και βορειοευρωπαϊκού τύπου (σ.σ.: Primal Fear, Gamma Ray, Helloween, Stratovarius, Hammerfall και πολλά άλλα περιέχει ο μπαξές), τρομερά leads, Maiden-like δισολίες, ευρηματικά solos, σωστό power metal drumming, εξαιρετικά φωνητικά από τον Fabio Juan, ο οποίος μοιάζει αρκετά έως πολύ στο ύφος ενός εκ των ηρώων της βραζιλιάνικης σκηνής, του Andre Matos, εκτός από αυτό όμως στον συγκεκριμένο τομέα έχουμε και δύο εκπλήξεις, με συμμετοχές δύο εξεχόντων τραγουδιστών, του κυρίου Andi Deris (Helloween, ex-Pink Cream 69) στο τραγούδι “I must be dreaming” (σ.σ.: μου έχει λείψει να τραγουδάει σε αυτό το στυλ και όχι στο υπερβολικό ύφος των δύο τελευταίων άλμπουμ των Γερμανών) και του θρυλικού Paul Di’Anno (solo, ex-Iron Maiden) στα “Rising Sun” και “In my Blood”, οι οποίοι και συνυπογράφουν τις συνθέσεις. Ολόκληρο το άλμπουμ ξεχειλίζει από ποιότητα και συγκαταλέγεται άνετα στις καλύτερες δουλειές που έχω ακούσει στο χώρο τη φετινή χρονιά και τα τελευταία χρόνια γενικότερα. Την παραγωγή και τη μίξη του άλμπουμ έχουν επιμεληθεί οι Charlie Bauerfeind (σ.σ.: πασίγνωστος παραγωγός, έχει δουλέψει με μπάντες όπως οι Angra, Gamma Ray, Helloween, Blind Guardian, Hammerfall, Saxon και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό) και ο κιθαρίστας της μπάντας Renato Osorio (Hibria, Magician) με το αποτέλεσμα να είναι εκπληκτικό. Must-have album για τους οπαδούς του ιδιώματος και όχι μόνο.
8.5/10
Παναγιώτης Παπαλεξόπουλος
