Οι Antichrist Demoncore είναι μια αμερικάνικη hardcore/punk μπάντα που έχει το θράσος να κυκλοφορεί στην πιάτσα με τη συντομογραφία ACxDC. Κάτι που θα ήταν ιεροσυλία ακόμη κι αν έπαιζαν αξιοπρεπή μουσική, πόσο μάλλον τώρα.
Το δεύτερο studio album του σχήματος “Satan Is King” εμπνέεται από τον τίτλο του δίσκου “Jesus Is King” του Kanye West και είναι όσο κακό περιμένεις να είναι κάτι που το όνομα του είναι εμπνευσμένο -έστω και ειρωνικά- από δίσκο του Kanye West. Και να φανταστείτε ότι τα παραπάνω έχουν ειπωθεί σε ένα πλαίσιο, που θα έλεγε κανείς ότι το σχήμα έπεσε στα ρηχά. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι ο δίσκος κατέληξε στα χέρια της γράφουσας.
Όντας τεράστια οπαδός σχημάτων όπως οι θρυλικοί συμπατριώτες τους Mentors, συνήθως τέτοιοι δίσκοι αποτελούν την προσωπική μου ένοχη απόλαυση. Έχω την αίσθηση ότι και μόνο η αναφορά της λέξης Mentors σε δίσκο μπάντας με στίχους vegan θεματολογίας, αποτελεί ύβρις στη μνήμη του El Duce. Όπως και να ‘χει, το συγκεκριμένο σχήμα είναι τόσο άγευστο και επίπεδο, που καταφέρνει να παράγει απλώς μια ενοχλητική βαβούρα, που δεν είναι ούτε grindcore, ούτε hardcore, ούτε punk. Είναι η ιδέα ενός άσχετου ανθρώπου, για το πως ακούγονται τα παραπάνω είδη μουσικής. Πιο συγκεκριμένα, ενός ανθρώπου που ό,τι πιο hardcore έχει ακούσει ποτέ στη ζωή του είναι μάλλον ο ίδιος ο Kanye West.
Υπήρξε τρομερή δυσκολία να πραγματοποιήσω έστω μια ολοκληρωμένη ακρόαση του “Satan Is King”, παρά τη μικρή διάρκεια τόσο του δίσκου, όσο και των επιμέρους τραγουδιών που τον αποτελούν. Πόσο μάλλον να ξεχωρίσω κάποιο από αυτά και να κάνω αναλυτικά σχόλια για το καθένα. Ένα άλλο ζήτημα στο οποίο πάσχει σοβαρά το σχήμα, είναι ο ήχος. Ο ακατέργαστος και χύμα ήχος είναι σήμα κατατεθέν του punk και μέρος της γοητείας και της ιδεολογίας του. Το ίδιο συμβαίνει με τους μουσικούς, που δεν απαιτείται να είναι αναγκαστικά οι τυπικοί δεξιοτέχνες απόφοιτοι ωδείου, όπως είναι για παράδειγμα σε μια prog μπάντα. Αυτό δυστυχώς έχει κάνει κατά καιρούς τη μουσική αυτή καταφύγιο του κάθε άμπαλου, που δεν θα επιλέξει να ασχοληθεί μαζί της γιατί καλύπτει ως είδος την ανάγκη του για αυτοέκφραση, αλλά γιατί δεν έχει τις τεχνικές ικανότητες να κάνει οτιδήποτε άλλο μουσικά.
Δυστυχώς τέτοια σχήματα ανήκουν σε αυτήν ακριβώς την κατηγορία. Προσπεράστε άφοβα, άπαντες και άπασες. Η βαθμολογία που δίνεται παρακάτω είναι μόνο και μόνο για τον κόπο του καλλιτέχνη που ανέλαβε το artwork του δίσκου και δημιούργησε ένα ομολογουμένως ενδιαφέρον εξώφυλλο.
3,5/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
