Είμαι πολύ χαρούμενος που μου δόθηκε η ευκαιρία για να γράψω για το τελευταίο πόνημα των Σουηδών, οι οποίοι είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες και τους (παρ)ακολουθώ σταθερά, τουλάχιστον τα τελευταία δέκα χρόνια. Η αλήθεια είναι ότι δε μας έχουν απογοητεύσει και ποτέ. Ακόμα και σε λίγο πιο μέτριες κυκλοφορίες (σ.σ.: σε σχέση πάντα με τις κορυφαίες τους στιγμές) όπως το “Jomsviking”, σε καμία περίπτωση δε μπορείς να πεις ότι έχουν βγάλει κακό δίσκο. Από το προηγούμενο άλμπουμ για παράδειγμα, “γουστάραμε” τραγούδια όπως το “The Way Of Vikings” ή το “One Thousand Burning Arrows” και νομίζω αγαπήθηκαν από τους οπαδούς του συγκροτήματος.
Σε παρόμοιο μοτίβο με το “Jomsviking” λοιπόν, το άλμπουμ αναφέρεται στους πολεμιστές Berserkers και φυσικά αποτίει έναν ακόμα φόρο τιμής γενικότερα στην Σκανδιναβική μυθολογία και στο στοιχείο που τόσο έχουμε αγαπήσει στα τραγούδια και τις κυκλοφορίες των Αmon Amarth. Το άλμπουμ ξεκινάει “τέρμα ψαρωτικά” με το “Fafner’s Gold” και την εισαγωγή να σε κάνει να νομίζεις ότι ακούς το “Battery” των Metallica λίγο διαφορετικά! Τυπικό refrain Amon Amarth, από αυτά που μας έχουν μάθει εδώ και χρόνια, με τις γνωστές μελωδίες να ακολουθούν από πίσω, το συγκρατάς εύκολα. Θα μπορούσα να πω ότι συνεχίζει από εκεί που είχε σταματήσει το “Jomsviking”. Για τη συνέχεια μας παρουσιάζονται στοιχεία και από προηγούμενους δίσκους. Το ένα είναι το “Crack The Sky” όπου σε πάει στο “Twilight Of The Thundergod” του 2008 και πιο συγκεκριμένα στο τραγούδι “Varyags Of Miklagaard”. Απλά ακούστε το riff του, πολύ χαρακτηριστική ομοιότητα. Αρκετά καλό κομμάτι, αν και έχω την εντύπωση ότι ίσως του λείπει κάτι. Θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται στο δίσκο του 2008. Πάντως όσο περισσότερες φορές το ακούσεις τόσο πιο πολύ το “γουστάρεις”. Πάντα “γούσταρα” τις όποιες αλλαγές κάνει ο Johan Hegg στη φωνή του, έτσι κι εδώ.
Με το “Shield Wall” πέφτουν κάπως οι ταχύτητες, εδώ όμως το συγκρότημα για άλλη μία φορά μας δείχνει, ότι ξέρει να γράφει σπουδαία refrain. Απλά και όμορφα. Άμα επίσης είσαι εξοικειωμένος με τα τραγούδια των Αmon Amarth και τα πιο διαφορετικά, σίγουρα θα το γουστάρεις. Έχει μεσολαβήσει το “Mjolner, Hammer Of Thor”, με τα μελωδικά leads να επιστρέφουν και να είναι πιο ενδεικτικά. Amon Amarth refrain, που το πιάνεις αλλά μάλλον θέλει λίγο το χρόνο του. Νομίζω ότι και τούτο θα αγαπηθεί εύκολα και σχετικά γρήγορα από τους οπαδούς, θα γίνει ένα από τα hit-άκια, αλλά θεωρώ ότι τέτοια τραγούδια οι Σουηδοί μπορούν να τα γράψουν σε λίγες μόνο ώρες και τα έχουν για πρωινό! Όταν λέω hit-άκι βέβαια, δεν εννοώ σαν τα “War Of The Gods”, “Destroyer Of The Universe” ή “Father Of The Wolf” και στο ίδιο επίπεδο για παράδειγμα, αλλά τη “δουλίτσα” του θα την κάνει. Η πρώτη πραγματικά μεγάλη στιγμή του “Berserker” πάντως είναι το “Valkyria”! Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε τόσο με το refrain, o Johan έτσι κι αλλιώς είναι πωρωτικός. Οι επικές κιθάρες των Olavi Mikkonen και Johan Söderberg που πραγματικά σπέρνουν και θυμίζουν άλλες εποχές. Έπος! Φοβερό κομμάτι, λίγο υπερβολικό αυτό που θα γράψω, αλλά ίσως θα μπορούσε να βρισκόταν στο “With Oden On Our Side” (2006). Μαθήματα songwriting για μια ακόμα φορά από το συγκρότημα, χωρίς π.χ. να το παρακάνουν κάπου. Θα “γούσταρα” πολύ εάν το στοιχείο με το ατμοσφαιρικό κλείσιμο του κομματιού το χρησιμοποιούσαν και αλλού.
Για το “Raven’s Flight” δε χρειάζεται να πω πολλά καθώς είναι το πρώτο κομμάτι που είχαμε ακούσει σαν πρώτη γεύση από το δίσκο. Είναι πολύ καλό, θα γίνει επίσης hit-άκι και έχει το στίγμα των Amon Amarth, με πιασάρικο refrain, τέτοιο που από αυτά που ξέρουν πολύ καλά να γράφουν, μη τα λέμε πάλι!
Το άλλο λοιπόν κομμάτι που κάνει βουτιά στο παρελθόν και στoν επικό “δίσκαρο” “With Oden On Our Side” (2006) είναι το “Ironside”, συνταγή ala “Runes To My Memory”, αλλά η αλήθεια είναι ότι κυρίως στο refrain του με απογοήτευσε. Ούτε που πλησιάζει τον ύμνο που μόλις ανέφερα., αλλά για “κοπάνημα” είναι ό,τι πρέπει! Για τα υπόλοιπα πέντε κομμάτια δε χρειάζεται να κάνω ιδιαίτερη ανάλυση. Αν δεν είχαν κάποια στάνταρ στοιχεία του συγκροτήματος, ίσως να τα έλεγες και αδιάφορα. Τα έχουν όμως! Kαι κάτι βασικό για άλλη μια φορά, τα refrain. Το αποκορύφωμα και που μάλιστα μπορώ να πω ότι με συγκίνησε, έρχεται με το δραματικό “Into The Dark”. Τέτοια κομμάτια που κλείνουν δραματικά και προσθέτουν ατμόσφαιρα, ανεβάζουν την ποιοτική δουλειά του συγκροτήματος και κρατάνε τον πήχη ψηλά. Χρειάζονται τέτοια τραγούδια οι Amon Amarth.
Κάπως έτσι δε μπορείς να τους χαρακτηρίσεις στάσιμους ή ότι τους τελείωσε η έμπνευση. Παρόμοιο με κομμάτια όπως το “Under The Northern Star” (σ.σ.: μεγάλη κουβέντα!), ενώ θυμίζει και ένα άλλο έπος, το “Doom Over Dead Man” από το “Sustur Rising” του 2011, παρόμοια φάση. Σίγουρα μπορεί να βρείτε κάποιες ατέλειες, ή κάποια πράγματα “ίδια” ή που δε σας άρεσαν, γούστα είναι αυτά εξάλλου και μερικοί δεν έχουμε τα ίδια κριτήρια.
Προσωπικά μιλώντας πάντως, το άλμπουμ, αφού το άκουσα κι άλλο, όσο ακόμα χρειαζόταν, με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο, αν εξαιρέσεις ένα κομμάτι! Νομίζω είναι αρκετά θετικό το πρόσημο!
Η τελική βαθμολογία έχει να κάνει ως ένα βαθμό συγκρίνοντας με τις παρελθοντικές κορυφαίες κυκλοφορίες τους, αλλά και ότι κυρίως στα κομμάτια που μπορείς να τα πεις και hits (“Crack The Sky”,“Mjolner, Hammer Of Thor”), θεώρησα ότι κάτι σαν να λείπει λίγο και δεν ενθουσιάστηκα τόσο, όπως π.χ. με άλλα κομμάτια του δίσκου. Κατά τα άλλα μια χαρά άλμπουμ και ακόμα και να μη σου αρέσει όλο, εδώ υπάρχουν κομμάτια όπως τα “Valkyria”, “Into The Dark”, “Raven’s Flight” ή “When Once Again Can Set Our Sails” που μπαίνουν άνετα στον πολύ μακρύ κατάλογο με τις κομματάρες των Σουηδών, δε νομίζω ότι μπορεί να το αρνηθεί κανείς αυτό! Οι Vikings λοιπόν επέστρεψαν με έναν δίσκο που εν τέλει τον θεωρώ ένα σκαλί πιο πάνω και γενικά ανώτερο του προκατόχου του και με τον τρόπο που μόνο αυτοί ξέρουν! Άντε λοιπόν να επιστρέψουν και στα μέρη μας, για ένα ακόμα ισοπεδωτικό live, όπως επίσης μόνο αυτοί ξέρουν να δίνουν!
7.5/10
Πέτρος Μυστικός
[email protected]
