Οι Σουηδοί πολέμαρχοι επέστρεψαν! Αυτή και μόνη η φράση «σπέρνει» ρίγη συγκίνησης στους αναρίθμητους οπαδούς τους ανά την υφήλιο. Αλλά και για τους υπόλοιπους, σαν και του λόγου μου, που δεν τυγχάνουν και οι φανατικότεροι των οπαδών τους, θεωρώ ότι η επιστροφή τους μόνο θετικό πρόσημο έχει, μιας και η επιτυχία τους είναι δεδομένη και φέρνει χιλιάδες νέους οπαδούς στα «χωράφια» μας.
Αυτή η επιτυχία τους μόνο τυχαία δεν είναι βέβαια. Έχει στηθεί μια ολόκληρη επιχείρηση μέσα και γύρω απ’ το συγκρότημα με όλα τα επιμέρους μέρη της να λειτουργούν στην εντέλεια. Απ’ την πρώτη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, όλα έχουν λόγο ύπαρξης και εξυπηρετούν έναν αντικειμενικό σκοπό. Αυτόν της μέγιστης επιτυχίας. Γι’ αυτό άλλωστε και οι ζωντανές τους εμφανίσεις (σ.σ.: εκεί δηλαδή που κρίνονται όλα) είναι τόσο προσεγμένες, καλοσχεδιασμένες και στην τελική αποτελεσματικές! Οι Amon Amarth είναι ένα απ’ τα καλύτερα live acts παγκοσμίως και αυτό μπορεί να σας το επιβεβαιώσει οποίος έχει παρακολουθήσει έστω και μία συναυλία τους.
Όλα αυτά όμως δεν θα είχαν και τόση σημασία αν δεν είχαν τα τραγούδια για να τα υποστηρίξουν. Καλά τραγούδια οι Amon Amarth έχουν σε πλεόνασμα. Είναι απ’ τις λίγες φορές που ένα συγκρότημα έχει αλλάξει τόσο πολύ τον ήχο του (σ.σ.: ακούστε απλά το πρώτο τους album, “Once Sent From The Golden Hall”, για του λόγου το αληθές) και γνώρισε τέτοια τρομακτική επιτυχία.
Δε σας κρύβω λοιπόν ότι έμεινα λίγο απογοητευμένος από τα δύο προηγούμενά τους albums, “Jomsviking” (2016) και “Berserker” (2019). Η μελωδία είχε ενισχυθεί σημαντικά με αποτέλεσμα οι δύο δίσκοι να χάνουν σε όγκο. Χωρίς βέβαια να είναι κακές κυκλοφορίες (με τίποτα όμως), με άφησαν με ανάμεικτα συναισθήματα.
Αυτό όμως δείχνει να διορθώνεται σε μεγάλο βαθμό στο “The Great Heathen Army” καθώς έχουμε μερική επιστροφή στον ήχο των “Twilight Of The Thunder God” (2008), “Surtur Rising” (2011) και “Deceiver Of The Gods” (2013). Μπορώ μάλιστα να πω ότι δεν υστερεί ιδιαίτερα σε σχέση με αυτά μιας και αρκετά τραγούδια απ’ αυτό το δίσκο θα γίνουν τα νέα αγαπημένα στις πολυπληθείς τάξεις των οπαδών τους.
Πάμε όμως να δούμε τα πράγματα πιο λεπτομερώς. Το γνωστό “Get In The Ring” με το οποίο ξεκινάει ο δίσκος αποτελεί μια τυπική Amon Amarth σύνθεση από αυτές που φτιάχνουν στο «ρελαντί». Όχι κάτι το εξαιρετικό, αλλά περνάει το τεστ οριακά πάνω απ’ τη βάση. Το ομώνυμο τραγούδι όμως έρχεται να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Ρυθμικό, ογκώδες μα και μελωδικό, θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται μέσα στο “Deceiver Of The Gods”. Κορυφαίο! Το επόμενο “Heidrum” ξεκινάει με μια riff-άρα από εδώ μέχρι τη Valhalla και αναγκάζει φαλακρούς και μαλλιάδες σε μανιασμένο headbanging μέχρι τελικής πτώσεως. Δε θέλω να κάνω spoiler όσον αφορά τα επόμενα τραγούδια αλλά πρέπει να σταθώ σε αυτό που μιλάει όλος ο κόσμος, το οποίο δεν είναι άλλο απ’ το φοβερό και τρομερό “Saxons And Vikings”. Μιλάμε για ένα απ’ τα καλύτερα τραγούδια που έγραψαν ποτέ και με μια συμμετοχή (σ.σ.: όχι και τόσο) έκπληξη του τεράστιου Biff Byford των Saxon που απογειώνει το κομμάτι σε δυσθεώρητα ύψη. Απλά ακούστε το!
Οι Vikings λοιπόν επέστρεψαν με έναν πολύ δυνατό δίσκο στις αποσκευές τους που θα φιγουράρει σίγουρα σε περίοπτη θέση στην τελική μου λίστα με τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2022 και είμαι σίγουρος και στη δική σας!
8,5/10
Στάθης Παντιώρας
[email protected]
Οι Amon Amarth είναι από τα συγκροτήματα που σε κάθε κυκλοφορία τους προκαλούν τον ενδιαφέρον αρκετού κόσμου. Αυτό συμβαίνει βέβαια λόγω της προϊστορίας τους, και της ποιότητας των κυκλοφοριών τους που έχουν κερδίσει το κοινό του μελωδικού death metal ή αλλιώς της δικιάς τους εκδοχής όπως αποκαλούν το Viking metal. Γενικώς σε κάθε κυκλοφορία των Σουηδών ξέρεις τι να περιμένεις και γνωρίζεις το τι θα ακούσεις.
Για τον φετινό δωδέκατο δίσκο της καριέρας τους, υπήρχε αρκετή προσμονή από πολύ κόσμο καθώς οι περισσότεροι δεν ικανοποιηθήκανε από την προηγούμενη τους κυκλοφορία, το “Berserker” (2019), το οποίο δεν ήταν κακό, αλλά σε σχέση με όλα τα προηγούμενα, όδευέ πιο πολύ προς το heavy metal παρά το death με το οποίο έχουν αγαπηθεί με τα χρόνια. Το “The Great Heathen Army” λοιπόν, πάει μερικά βήματα πιο πίσω επιστρέφοντας στα γνωστά του μελωδικά death metal λημέρια, επαναφέροντας την σκληράδα και την αίσθηση της απειλής που πρέπει να έχει αυτού του είδους η μουσική. Πιστεύω ότι τους βρίσκουμε στην περίοδο μετά το “Deceiver Of The Gods” (2013) και θα μπορούσε κάλλιστα αυτή η κυκλοφορία να είναι στην θέση του “Jomsviking”.
Στο θέμα των συνθέσεων τώρα, οι Amon Amarth πιστεύω ότι το πάνε αρκετά “safe”, ακολουθώντας την πεπατημένη που τους έκανε γνωστούς. Τα κομμάτια δεν είναι άσχημα και στέκονται αξιοπρεπώς, αλλά στο σύνολό τους και αφού ολοκληρωθεί η ακρόαση ολόκληρου του δίσκου, δεν σου αλλάζουν την ζωή. Δυνατά σημεία σίγουρα υπάρχουν, όπως το εναρκτήριο “Get In The Ring” το οποίο γράφτηκε για να είναι η εισαγωγή στο ring του επαγγελματία παλαιστή Erick Redbeard ή η κομματάρα “Saxons and Vikings” με την συμμετοχή του Biff Byford (σ.σ.: αν δεν ξέρετε ποιος είναι αυτός ο κύριος, τότε διαβάζεται λάθος περιοδικό) που η φωνή του συνδυάζεται τέλεια με τα brutal φωνητικά του Johan Hegg.
Το “The Great Heathen Army” είναι ένας δίσκος που θα ικανοποιήσει τους φανατικούς οπαδούς του συγκροτήματος, αλλά ίσως φέρει αμηχανία σε όλους τους υπόλοιπους. Τα κομμάτια ναι μεν επιστρέφουν στις παλιές φόρμες, είναι πιο σκληρά και απειλητικά, αλλά πέρα από ένα – δύο όπως ανέφερα παραπάνω, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν και ίσως χαθούν στο βάθος του χρόνου.
7/10
Βαγγέλης Φαρρής
evangelos.farris@gmail.com
