Οι Tribulation, και πιο συγκεκριμένα ο Jonathan Hultén, φρόντισαν να μας κεράσουν μια ωραία απογοήτευση πριν λίγο καιρό, με την ανακοίνωση της αποχώρησης του κιθαρίστα από το συγκρότημα. Το “Where The Gloom Becomes Sound”, ο πέμπτος ολοκληρωμένος δίσκος των Σουηδών, είναι η τελευταία του δουλειά μαζί τους και θα μπορούσε κανείς να πει ότι για αυτό ακριβώς το λόγο αναδύει ένα επιπλέον μελαγχολικό συναίσθημα κατά την ακρόαση. Ή πολύ απλά με πείραξε πολύ που δεν θα ξαναδώ τον Hultén να λικνίζεται αιθέρια επί σκηνής υπό τους ήχους τους.
Πιο συγκεκριμένα, το “Where The Gloom Becomes Sound” είναι η φυσική συνέχεια του συγκροτήματος μετά το “Down Below” του 2018, το οποίο με τη σειρά του ήταν η συνέχεια του “Children Of The Night” και τέλος πάντων πλέον νομίζω καταλαβαίνετε πού το πάω. Από τότε που οι Tribulation το γύρισαν σε ένα πιο σκοτεινό gothic ύφος ακολουθούν μια συγκεκριμένη, αλλά παρόλα αυτά όχι τυποποιημένη, πορεία.
Τα progressive στοιχεία που ξεχωρίζουν στον ήχο των Tribulation βρίσκονται ακόμα σε πρωταγωνιστικό ρόλο και ίσως ακόμη και πιο περίοπτη θέση, μαζί με τα heavy metal ξεσπάσματά του που παραμένουν, τα οποία δίνουν αυτή την ιδιαίτερη ποικιλία του χαρακτήρα τους. Από αυτή την, αν θέλετε, gothic τριλογία τους, το “Where The Gloom Becomes Sound” είναι, πιστεύω, το καλύτερο κομμάτι της.
Η ζοφερή ατμόσφαιρα που χτίζει είναι ακόμη πιο πνιχτή και κατηφής, όπως άλλωστε σημείωσα και στην αρχή του κειμένου. Το ambience που αποπνέει ο δίσκος είναι, επίσης, υποβλητικό και ψαρωτικό. Ενώ όλα αυτά είναι στοιχεία με τα οποία έχουν ξαναδουλέψει οι Tribulation στο παρελθόν, συνεχίζουν να κρατούν αναμμένο το ενδιαφέρον για τις συνθέσεις τους, με τον τρόπο με τον οποίο έχουν τοποθετήσει όλα αυτά τα κομμάτια στη σωστή σειρά, ούτως ώστε να δίνουν ένα άρτιο σύνολο.
Οι Tribulation συνδυάζουν με έναν απολαυστικά μαγευτικό τρόπο την ευθύτητα και, γιατί όχι, επιθετικότητά τους με τον μελαγχολικό ρομαντισμό και την κομψότητα. Μπορεί να φταίει και η αλλαγή της σύνθεσης, αλλά προσωπικά νιώθω ότι το συγκρότημα θα μπορούσε πλέον να επεκταθεί σε ακόμη πιο ιδιαίτερες μουσικές αναζητήσεις μετά από το κλείσιμο αυτής της υποθετικής τριλογίας.
8,5/10
Τζούλια Τσαγκάρη
[email protected]
