Autumn’s Dawn – Gone (Eisenwald Tonschmiede)

Μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις αυτού του μήνα, είναι και οι Αυστραλοί (Wollongong, New South Wales) Autumn’s Dawn [Anguish (μπάσο, κιθάρα, πλήκτρα), Sorrow (τύμπανα, κιθάρα, φωνητικά)], οι οποίοι κλείνουν σχεδόν ένα χρόνο ύπαρξης και παρόλα αυτά, κάνουν θεαματική δισκογραφική είσοδο στο χώρο του ακραίου (;) ιδιώματος, συνδυάζοντας Core στοιχεία, με Post περάσματα κι ανακατεύοντας μελωδία με ατμοσφαιρικότητα. Μιλάω ειδικότερα για το νέο τους full length δίσκο και ντεμπούτο παράλληλα, “Gone”, ο οποίος ακολουθεί επάξια το ομώνυμο ΕΡ τους “Autumn’s Dawn” και πασάρει από πρώτο χέρι, την μουσική τους στο ευρύτερο κοινό. Τέλη Αυγούστου κυκλοφόρησε το “Gone” και περιέχει εννέα κομμάτια με συνολική διάρκεια σχεδόν σαράντα λεπτά. Η πολύ καλή παραγωγή έχει γίνει στα SLS και Sewercide studio Β στούντιο, αλλά και στον προσωπικό χώρο του Anguish, οπότε και σίγουρα θ’ απολαύσετε το σχετικό αποτέλεσμα. Με το που άκουσα τις πρώτες νότες και ειδικότερα τα φωνητικά, πρέπει να παραδεχτώ πως ήμουν αρκετά σκεπτικός κι επιφυλακτικός σχετικά με το ποιόν του δίσκου και το λέω έτσι γιατί το συγκεκριμένο είδος των φωνητικών, απλά το σιχαίνομαι. Γενικά ό,τι έχει σχέση με τα «καθαρά» και ουρλιαχτά φωνητικά μοντέρνων μπαντών που φλερτάρουν με τον Core κόσμο. Οι Autumn’s Dawn όμως, μ’ έκαναν ν’ αναθεωρήσω γρήγορα αυτή την άποψη, εξαιρώντας τους από το υπόλοιπο σακί κι αυτό επειδή με κέρδισαν με την μουσική τους κι ακόμα περισσότερο, με την ατμόσφαιρα και κυρίως, το συναίσθημα που έβγαζαν μέσα στο “Gone”, δίσκο. Οι συνθετικές ιδέες και σκέψεις τους έμοιαζαν να διατηρούνται καιρό μέσα στο μυαλό τους και τώρα ήταν – προφανώς – ο καιρός να τις δημοσιεύσουν, ώριμες πλέον, υπό τα μουσικό αυτό φάσμα. Ένα από τα καλύτερα σημεία της όλης φάσης είναι, το πώς και πόσο όμορφα και ομαλά γίνονται τα μουσικά περάσματα από την ακρότητα στη μελωδία και το αντίστροφο, κατά τη διάρκεια των κομματιών… Απλά μπράβο! Εμένα μ’ άγγιξαν πάντως. Εσάς;
8.5/10
Άγγελος “Kilmistered”
[email protected]