Από την ηλιόλουστη Καλιφόρνια καταφθάνει κάτι πικρά παγωμένο με σκοπό να μας ανακουφίσει κάπως από τους επερχόμενους καύσωνες. Οι Bitter Frost λοιπόν είναι μια μπάντα που δεν την λες ακριβώς black αλλά δεν την λες και ακριβώς μπάντα. Πρόκειται για ένα one-man project με αρκετή βοήθεια από guest μουσικούς. Ο Christopher Erikson μέσα από αυτόν τον δίσκο μας περνάει αφενός τις ενδόμυχές black metal ρίζες του, οι οποίες είναι εμφανέστατες, και αφετέρου ένα κάρο άλλα ρηξικέλευθα στοιχεία όπως power αλά Blind Guardian χαρουμενιάς και τσιρίδας γωνία, κλασικές heavy metal κιθαριστικές παρεμβάσεις και μέσα σ’ όλο αυτό το mix festival αχνοφαίνεται και η πανταχού παρών χύμα thrash-o-κρατορία των Slayer. Λείπει ο Μάρτης από την Σαρακοστή; Σε γενικές γραμμές, η δουλεία που έχει γίνει σε αυτή την πρώτη προσπάθεια του λόρδου Erikson είναι αρκετά καλή και πολύ ενδιαφέρουσα σε μερικά σημεία, κυρίως λόγω των περίπλοκων κιθαριστικών riffs και των πληθωρικών αλλά και διαφορετικών επιρροών της. Μου επιτρέπετε όμως να εκφράσω και δυο σημαντικά ελαττώματα; Το πρώτο είναι δυνητικά ελάττωμα καθώς το ανέφερα και πριν ως προτέρημα: Τα περίπλοκα κιθαριστικά riffs γίνονται φλύαρα και χωρίς λόγο ύπαρξης ώρες ωρές και συν τοις άλλοις, περνώντας στο δεύτερο ελάττωμα, η διάρκεια του δίσκου είναι υπερβολικά μεγάλη, χρίζοντας αλληλένδετα τα δύο μελανά σημεία. Τώρα από ‘κει και πέρα ο δίσκος έχει διάφορα λαμπρά στοιχεία όπως το ‘Oplexicon I- Sons of Kogaion’ το οποίο απόλαυσα ιδιαιτέρως λόγω των dark επιρροών του και κάποια pagan metal μέρη που μου έμειναν αλλά τα 106 του λεπτά ειλικρινά με κούρασαν.
6, 5/10
Αγγελική Καπίρη
