Οι Crusadist είναι ένα σχήμα που μας έρχεται από το Illinois των ΗΠΑ και παίζουν μοντέρνο death/thrash metal με αρκετές δώσεις μελωδίας. Το “The Unholy Grail” είναι το παρθενικό album της μπάντας και μπορώ να πω πως ακούγεται πολύ υποσχόμενο για τη συνέχεια. Ας το αναλύσουμε όμως λίγο περισσότερο.
Το album σαν νοοτροπία συνθετικά μου φέρνει στο μυαλό τους Kreator των τελευταίων χρόνων. Ακραίο thrash riffing που συνδυάζεται με μελωδίες και καθαρή παραγωγή. Ωστόσο, οι Αμερικανοί είναι αρκετά πιο ακραίοι από το στυλ των Kreator και συνοδεύουν τη μουσική τους με blastbeats και βαριά φωνητικά, κεντράροντας έτσι πιο πολύ στην death metal πλευρά της φάσης. Ο δίσκος δεν κουράζει και υπάρχει ροή στα κομμάτια. Δεν πρόκειται ούτε για ένα ακατάσχετο ξύλο, αλλά ούτε και ένα mid-tempoπράγμα που προκαλεί χασμουρητά. Αντίθετα, η μπάντα ξέρει πότε να προσθέσει και πότε να αφαιρέσει, και συνδυάζοντας τη μελωδία στη μουσική της, καταφέρνει να δημιουργήσει ένα δίσκο τον οποίο δε τον ξεφορτωνόμαστε στη μία ακρόαση και ταυτόχρονα ένα δίσκο που έχει κάτι για τους περισσότερους οπαδούς του ακραίου και μη ήχου.
Θες ξύλο; Κομμάτια σαν το “The Hammer At Dawn” και το “Beyond The Count Of Grief” υπόσχονται να σου γκρεμίσουν το σπίτι. Θες μελωδία; Το riff του ομότιτλου κομματιού θα το σφυρίζεις στο δρόμο για μέρες. Και μιλώντας για μελωδίες, πιστεύω πως το μεγάλο όπλο της μπάντας είναι η μελωδία, η οποία όταν επιστρατεύεται, πραγματικά απογειώνει το αποτέλεσμα. Ακούστε για παράδειγμα πόσο ωραία και δυνατά εξελίσσεται η μελωδία στο ομότιτλο κομμάτι “The Unholy Grail” (το οποίο είναι και μάλλον το αγαπημένο μου) και γενικά, ενώ ακόμα και στο ξύλο ακούγονται ουσιώδεις και πορωτικοί, όταν μπαίνει η μελωδία στο παιχνίδι αισθάνομαι ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο προσόν της μπάντας.Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα πολύ ελπιδοφόρο ντεμπούτο, το οποίο προσωπικά μου δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες για τη συνέχεια, η οποία πιστεύω πως μπορεί να είναι πολύ καλύτερη.
8/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
