Καταρχήν να αναφέρω το πόσο χαριτωμένες μου φάνηκαν οι παιδικές φωτογραφίες των μελών στο booklet που συνόδευε το δίσκο. Άχου τα μωέ μωέ…! Κλείνω την παρένθεση.. Λοιπόν ξεκινάω μια ακόμα ακρόαση, και ανοίγω τα αυτιά μου διάπλατα. Απ’ το πρώτο κιόλας κομμάτι νιώθω συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα. Τα φωνητικά τα σπάνε άπειρα.. τα βρήκα πολύ σωστά και τεχνικά (όχι πρωτότυπα.. βασικά μου θύμισε πάνω από 4-5 τραγουδιστές της γνωστής Power Metal σκηνής). Οι πολυφωνίες επίσης ήταν πολύ καλές και έφεραν 80’s Glam. Τα παράπονα λοιπόν στη μουσική.. δε μ’ αρέσει γενικά να επισημαίνω τα προβλήματα όσων αφορά το τεχνικό επίπεδο, αλλά όταν έρχεται ένας δίσκος στα χέρια μου και ιδιαίτερα με σφραγίδα από δισκογραφική, περιμένω τουλάχιστον τα συνήθη προβλήματα που υπάρχουν σε ερασιτεχνικές ηχογραφήσεις να εξαλείφονται. Οι κιθάρες στα ρυθμικά σημεία φαίνεται να είναι διακεκομμένες (πώς είναι όταν παίζεις σε ενισχυτάρα με κιθάρα των 100 ευρώ…; Ένα τέτοιο πράγμα). Αυτό αυτόματα με περνάει σε μια φάση που δεν μπορώ να εστιάσω στο υπόλοιπο αποτέλεσμα. Σε επίπεδο σύνθεσης, δεν έχω κάποιο παράπονο με το “Shut Down” να είναι το πρώτο κομμάτι που μου τραβάει πολύ την προσοχή. Σε κομμάτια όπως και το “Looking At” φαίνεται και οι διαφορά ανάμεσα στους δύο κιθαρίστες. Ναι, και οι δύο παίζουν καλά, αλλά μόνο ο ένας καταφέρνει να απαθανατίσει του συναίσθημα από όλο το κομμάτι και να βγάλει σε αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα σολαρίσματος. Τώρα όσον αφορά τα ριφ, δόξα τον Dio, παράπονο δεν έχω, το κάθε κομμάτι ήταν κάτι διαφορετικό. Ναι μεν με ίδια δομή, αλλά αν ήμουν σε live τους θα χοροπηδούσα με όλα.. σίγουρα πράγματα. Ίσως εν τέλει η ηχογράφηση να τους αδικεί σε ότι έχει να κάνει με τις κιθάρες, απ’ ότι έψαξα και διάβασα θεωρούνταν μία από τις καλύτερες Ιταλικές Underground μπάντες των 80’s. Κάτι ξέρουν οι Ιταλοί, εφηύραν τον καπουτσίνο.. Για να μην μακρηγορώ η μπάντα σε αυτό που κάνει (και το κάνει και χρόνια τώρα..) είναι καλή και σίγουρα για κάποιον που ψάχνει κάτι αυθεντικά παλιό το 2013, το “Time Stands Steel” δικαίως πήρε το όνομά του. Θα σας γυρίσει πολλά χρόνια πίσω.
6.5/10
Ντένια Παλαιολόγου
