Τον Stevie McLaughlin πολύ πιθανώς να μην τον γνωρίζετε αλλά η «αρμάδα» μέσα από την οποία έχει ξεκινήσει το μουσικό του ταξίδι και κυκλοφορεί δίσκους, ονομάζεται Sandstone και κατάγονται από την μαγευτική Ιρλανδία, συγκεκριμένα στα νότια της χώρας, στην πόλη του Londonderry. Η τελευταία τους δισκογραφική δουλειά είχε κυκλοφορήσει πριν από πέντε χρόνια και έφερε τον τίτλο “Delta Viridian”, μέσω της Limb Music και πάλι. Ήρθε λοιπόν ο καιρός για τον Stevie να κυκλοφορήσει την πρώτη του προσωπική δουλειά, το “Toy Empires”.
Μπορεί μουσικά να φέρνει στο μυαλό τους Sandstone και λογικό είναι, αλλά ο McLaughlin έχει κάνει το αδιανόητο και έχει ηχογραφήσει τα πάντα μόνος του, καθώς και έχει τραγουδήσει αυτός, η φωνή του οποίου ακούγεται μεστή και ακριβώς αυτή που χρειάζονται τα κομμάτια. Τα κομμάτια του δίσκου κινούνται σε μονοπάτια του μελωδικού heavy/hard rock με αρκετά prog rock στοιχεία. Εντάξει, παραδέχομαι ότι ο Stevie είναι κιθαρισταράς, στο παίξιμο του οποίου έχει συμβάλει τα μέγιστα ο απόλυτος Ιρλανδός κιθαρίστας (κατ’ εμέ τουλάχιστον), Gary Moore ενώ δεν λείπουν και παιξίματα που παραθέτουν σε κιθαρίστες τύπου Steve Vai και John Petrucci. Υπάρχουν δε στιγμές (βλ. “Immortal Rose”) που νομίζεις ότι ακούς τον Rory Gallagher. Αλλά όπως και να το κάνουμε, τόσο ο Gallagher όσο και ο Moore είναι τα απόλυτα είδωλα στο νησί αλλά και παγκοσμίως για τους επίδοξους λάτρεις/γητευτές της εξάχορδης θεάς.
Στο “Toy Empires” θα ακούσεις από εκπληκτικές κέλτικες μελωδίες, φοβερές κιθάρες, βρίσκοντας τον εαυτό σου να κουνά ρυθμικά το κεφάλι πάνω κάτω, καθώς δεν υπάρχει περίπτωση να μην σου αρέσει αυτό που ακούς. Μονάχα ένας κουφός θα μπορούσε να αμφισβητήσει την ποιότητα του δίσκου αυτού. Ακούστε για παράδειγμα το εναρκτήριο “Between Life & Death”, το “Chimera”, το “Apocrypha” αλλά και το “Shadow Alone” με το πιάνο να σε κερδίζει ενώ το “Depletion” με την θλιβερή του ατμόσφαιρα σε ρίχνει. Σε αυτό δε, το πιάνο παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Εύσημα πρέπει από την άλλη να αποδοθούν στην πολύ καλή παραγωγή του δίσκου αλλά και το εκπληκτικό εξώφυλλο. Ελπίζω σε ανάλογη συνέχεια στο μέλλον. Μήπως έρχεται όμως και δειλά δειλά η ώρα για την επανάκαμψη των Sandstone; Ο χρόνος θα δείξει…
8/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
