Όντας το τρίτο και τελευταίο μέρος της προσωπικής τους τριλογίας βασισμένη στο χειρούργο και φιλόσοφο Henri Laborit, οι Γάλλοι Decline Of The I γίνονται ολοένα και πιο γνωστοί στο ευρύτερο κοινό του σκεπτικού black metal που στις μέρες μας τείνει να ισοβαθμεί με το αντίστοιχο original black metal του “σατανιστικού” και “corpsepaint” πρότυπου.
Η μουσική της μπάντας ποικίλει ανάλογα με την περίσταση ή την ιστορία που διηγείται το κάθε κομμάτι, από ελαφρά industrial περάσματα και σημεία με ορχήστρες και χορωδίες, μέχρι drone metal αναφορές που θυμίζουν Isis ή Neurosis. Ο καλύτερος τρόπος για να περιγράψεις τον ήχο τους είναι να απομονώσεις κάθε νότα του A.K. ξεχωριστά. Εκεί θα δεις πως έχει επιλέξει να τραβήξει όσο παραπάνω γίνεται τα riffs και να τα συνδέσει με ατμοσφαιρικά στοιχεία ώστε να γεμίσει τα κενά. Το αποτέλεσμα είναι άκρως σκοτεινό και μακάβριο σε φάσεις που και ο ίδιος ο ακροατής θα ψαρώσει με τα στοιχειωτικά samples που πανέξυπνα χρησιμοποιούνται. Ένα καλό παράδειγμα είναι το “Organless Body“. Low-tempo ρυθμοί, distortion στις κιθάρες, παραγωγή που το κάνει να ηχεί λες και βγήκε από ταινία τρόμου και doomy αισθητική που ίσως να τρέφει και μία υποσυνείδητη λατρεία στο ατμοσφαιρικό death της Βρετανίας στα early 90′s. Ως είθισται σε κυκλοφορίες post-black metal τύπου η διάρκεια των κομματιών είναι “δύσκολη” με το μέσο όρο διάρκειας να κυμαίνεται στα 8 με 10 λεπτά. Οι fans του είδους όμως δεν πρόκειται να αφήσουν κάτι τέτοιο να τους εμποδίσει. Το “Escape” έχει την ικανότητα να παγώνει το χρόνο. Τα 53 συνολικά λεπτά περνάνε νεράκι αν φυσικά ακουστούν την κατάλληλη στιγμή και πάντα με την κατάλληλη διάθεση.
Συνοψίζουμε. Οι Decline Of The I αποτελούν ιδιαίτερη περίπτωση μπάντας. Από εκείνες που ενώνουν το extreme, το σκοτεινό, αλλά και το πειραματικό. Όπως ακριβώς είχαν κάνει παλιότερα οι Nachtmystium και πιο πρόσφατα οι Blut Aus Nord. Αν λοιπόν σου αρέσει το ακραίο και εναλλακτικό, πιστεύω η ακρόαση του “Escape” θα αποτελέσει μια μικρή εμπειρία.
6.5/10
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]
