Η αλήθεια είναι ότι μπάντες σαν τους Dogbane είναι ο ορισμός του hard rock. Η συγκεκριμένη μπάντα έχει επιρροές από κλασικά ακούσματα όπως Iron Maiden, αλλά φέρει και τον αέρα από νέο stoner groups. Στις συνθέσεις τους ξεχωριστό ρόλο έχει και το μπάσο, υπήρχαν αρκετά σημεία που το αναδείκνυαν και αρκετές μελωδίες που μου έμειναν στο αυτί. Σε γενικότερο πλαίσιο, υπάρχουν πολύ καλύτερες hard rock μπάντες και τεχνικά και ηχητικά. Όμως οι Dogbane έχουν ένα δικό τους τύπο και τα καταφέρνουν αρκετά καλά. Είναι βέβαια σαν να ακούς κάποιο ντεμπούτο άλμπουμ μιας μπάντας που πρόκειται να εξελιχθεί… “επεισοδιακά”. Που σημαίνει ότι πχ, οι Corrosion Conformity ή οι Graveyard είναι σε καλύτερο επίπεδο από τους Dogbane αλλά ήταν ίσως κάπου εκεί όταν ξεκινούσαν. Τυχαία ανέφερα ίσως αυτές τις μπάντες, διότι μου φαίνεται πως το “Residual Alcatraz” είναι πιο πολύ κοντά στο metal είδος. Παράλληλα όμως κρατάει την ίδια δυναμική και το groove των συγκροτημάτων που προανέφερα. Κλείνοντας, αν και παίζουν ένα παγιωμένο στυλ, ωστόσο δε με κούρασαν ούτε αισθάνθηκα ότι όλα αυτά τα έχω ξανακούσει. Προφανώς αυτή είναι και η επιτυχία τους. Θέλουν όμως ακόμα πολλή δουλειά, από το παίξιμο έως και τα φωνητικά για να ανέβουν επίπεδο. Όσο για τα τελευταία, μια και τα ανέφερα, από τη μια η χροιά του frontman τους μου φαίνεται παντελώς άσχετη με αυτά που παίζουν, από την άλλη μου θυμίζουν κάτι από τη νοσταλγικότητα και τη μελωδικότητα μπαντών όπως οι Savatage. Ίσως τελικά αυτή να είναι που τους δίνει μια πιο ιδιαίτερη φυσιογνωμία.
6.5/10
Ήλια Τσάρα
