Έπειτα από τρία χρόνια και την κυκλοφορία του ομώνυμου ντεμπούτου album τους, οι Elderoth από το Montreal του Καναδά επέστρεψαν με τη δεύτερη δισκογραφική δουλειά τους, με τίτλο “Mystic”. Η τεχνική δεινότητα των μελών του συγκροτήματος, αλλά και η μελωδικότητα των συνθέσεων, η οποία ποικίλει από δυτικό prog-power, μέχρι ανατολίτικο / ασιατικό ρυθμό, είναι κάτι που αμέσως μπορεί να τραβήξει την προσοχή των ακροατών.
Τα παραπάνω αναγράφονται στο press release που συνοδεύει το promo τους. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική. Οι κιθαριστικές μελωδίες ναι μεν χαρακτηρίζονται από έντονη τεχνικότητα σε νεοκλασικό ύφος, αλλά γενικά ο ήχος τους τείνει προς τον ηλεκτρονικό και φτάνει να αγγίζει πιο pop μουσικές εκφράσεις (π.χ. ‘My Future’, ‘The Ocean’), παρόμοιες με αυτές που κυριαρχούν τα τελευταία χρόνια την Eurovision. Όσο για τις ασιατικές επιρροές τους και τα κινέζικα και ιαπωνικά στοιχεία που υποστηρίζεται ότι έχει ο δίσκος, δεν θα λέγαμε ότι είναι πολλά και έντονα, αλλά μάλλον περιορίζονται σε ψήγματα μέσα από τις χρωματικές κλίμακες κυρίως των πλήκτρων, αλλά και του koto που χρησιμοποιήθηκε στο instrumental ‘Within’ και το ‘In A Dream’. Επίσης, τα φωνητικά είναι σε αρκετό βαθμό επίπεδα χωρίς να αποπνέουν οποιαδήποτε χρωματική έκφραση και συναισθηματισμό, ενώ σε ορισμένα σημεία ακούγονται τελείως off. Τέλος, σε στιχουργικό επίπεδο ο δίσκος δεν χαρακτηρίζεται από πρωτοτυπία, ή από κάποιο βαθύτερο νόημα.
Στεροτυπικός prog-power ήχος που τείνει στο electro pop, έλλειψη ποικιλίας, επίπεδες συνθέσεις, αλλά και μία ασφάλεια που επιλέγεται έναντι του πειραματισμού, του καινούργιου και της καινοτομίας, οδηγούν σε μία μάλλον αρνητική εικόνα του “Mystic”. Το κατά πόσο η συγκεκριμένη κυκλοφορία κατάφερε να φέρει κάτι φρέσκο, όπως διατείνεται ο κιθαρίστας και τραγουδιστής του συγκροτήματος, Collin McGee, αφήνεται στην κρίση των ακροατών, ιδίως των fans του progressive ήχου.
5/10
Αλίκη Μαξούτογλου
