Το απίθανο τρίο επιστρέφει με τον πέμπτο δίσκο τους και όπως πάντα παραμένει στα ίδια πειραματικά μονοπάτια. Η μπάντα αυτή σε κάθε δίσκο είναι και διαφορετική! Αυτή τη φορά όμως ξεφεύγουν από τις Black Metal επιρροές τους και ασχολούνται με κάτι πιο Rock/Jazz με μία δόση Funk και καταφέρνουν να ξαφνιάσουν το κοινό τους για άλλη μια φορά! Ο πειραματισμός και ο όρος Avant Garde σε όλο του το μεγαλείο. Συνήθως δεν τις πάω τέτοιες μπάντες, αλλά αυτή μου τράβηξε πολύ την προσοχή. Ωραία όμορφα μεσαίου tempo κομμάτια με διάφορα ατμοσφαιρικά στοιχεία στο background και φωνητικά που εναλλάσσονται από καθαρά σε κάτι πιο βαρύ σαν τα Hardcore φωνητικά. Όλα αυτά όμως τα έχουν συνδυάσει με έναν πολύ πετυχημένο τρόπο και έτσι δεν σου φαίνεται τίποτα ξένο και εκτός τόπου όταν ακούς ένα κομμάτι τους. Όσο για την όλη θεματολογία του δίσκου θα ξαφνιαστείτε λιγάκι. Ο δίσκος έχει ως θεματολογία την σχέση ενός σκύλου με το αφεντικό του αλλά από την πλευρά του σκύλου(αχχααχαχ) και αυτό σε αρκετές στιγμές κάνει τους διαλόγους αρκετά κωμικούς. Το μόνο σπαστικό ήταν ότι όση ώρα άκουγα το promo έπρεπε κάθε τρείς και λίγο να ανέχομαι τα σπαστικά μπιιιιιιππ που έχουν μέσα στα κομμάτια και μου χαλούσαν την όλη ατμόσφαιρα. Τώρα αν τα κομμάτια ήταν λιγάκι πιο δυνατά και κρατούσαν την όλη ατμόσφαιρά τους πιο πολύ πριν κάνουν διάλειμμα ,τότε θα γινόταν ακόμη πιο ενδιαφέρον ο δίσκος. Προτείνω το δισκάκι σε όσους αρέσουν τα διάφορα πειραματικά σχήματα και θέλουν να ξεφύγουν λιγάκι από τα συνηθισμένα πράγματα που ακούνε κάθε μέρα.
7.5/10
Ηλίας Μαρόγλου
