Οι Ephemeral Echoes μας έρχονται από την Πάτρα και το “Ascension” είναι το ντεμπούτο album τους, αν και το συγκρότημα υπάρχει από το 2016. Κινούνται στο χώρο του post-rock/metal, κάτι που βάζει εξ’ αρχής εμπόδια στην προσπάθειά τους, γιατί αποφάσισαν να δοκιμαστούν σε ένα ύφος φουλ κορεσμένο και ευρισκόμενο σε μεγάλη πτώση μετά την απαράμιλλη άρνησή του να εξελιχτεί για να σωθεί.
Κι αυτό βγαίνει και στο δίσκο των παιδιών. Το ύφος είναι ατμοσφαιρικό, δίνει την αίσθηση του soundtrack, οι μελωδίες είναι όμορφες, ενώ και το παίξιμο σε όλα τα όργανα είναι άρτιο και δείχνει ένα Α’ επίπεδο. Τι να το κάνεις όμως όταν έχεις το ταλέντο να ξεχωρίσεις σε ένα είδος που αργοπεθαίνει και στο οποίο έχεις ακούσει όλες τις πιθανές παραλλαγές του ένα εκατομμύριο φορές; Είναι σα να τρως πίτσα κάθε μέρα για όλη την υπόλοιπη ζωή σου. Όσο καλής ποιότητας κι αν είναι, στο τέλος θα τη σιχαθείς.
Και αυτό το τονίζω γιατί τα παιδιά δείχνουν ότι διαθέτουν καλή ποιότητα και παικτικά και συνθετικά. Ευρισκόμενοι σε αυτό το είδος όμως, είναι παγιδευμένοι στο να επαναλαμβάνονται συνεχώς και να μη μπορούν να φτάσουν τα μεγαθήρια του είδους, γιατί πλέον δεν ασχολούνται ούτε τα μεγαθήρια με αυτό το είδος πια. Αν βέβαια είστε ξεροκέφαλος και δεν έχετε κουραστεί ακόμα, δώστε τους οπωσδήποτε μια ευκαιρία, το συγκρότημα έχει πολλές προοπτικές.
Αν όμως το συγκρότημα παραμείνει αποκλειστικά σε αυτόν το χώρο, οι προοπτικές θα παραμείνουν τέτοιες. Δείχνουν ότι έχουν δυνατότητες, αυτές όμως μοιάζουν παγιδευμένες σε έναν ήχο παρατημένο και ο οποίος αργοπεθαίνει. Όταν ακόμα και τα πιο μεγάλα ονόματα έχουν εγκαταλείψει τη δισκογραφία ή οι κυκλοφορίες τους περνάνε απαρατήρητες, δε γίνεται οι υπόλοιποι να έχουν έστω και τις παραμικρές προσδοκίες. Η εξέλιξη στον ήχο εδώ είναι απαραίτητη για να μην πάει χαμένο το αδιαμφησβήτητα μεγάλο ταλέντο τους.
6/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
