Λαγνεία, λαιμαργία, απληστία, οκνηρία, οργή, ζηλοφθονία, αλαζονεία. Αυτά είναικατά σειρά τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα, όπως περιγράφονται στο «Καθαρτήριο» της «Θείας Κωμωδίας» του Δάντη. Αυτοί είναι, όμως, και οι τίτλοι των κομματιών του πρώτου EPτης αρκετά νέας μπάντας EphemeraLαπό τη Θεσσαλονίκη, με τίτλο “VII”. Συνεπώς, νομίζω δε χρειάζεται καν να εξηγήσω κάτι παραπάνω σχετικά με τη θεματολογία του δίσκου.
Οι EphemeraL στη σελίδα τους στο Facebook παραθέτουν κυρίως μια πληθώρα φινλανδικών συγκροτημάτων ως τις επιρροές τους. Πράγματι, ο ήχος τους έχει ένα διακριτό φινλανδικό συναίσθημα, ενώ πολλές φορές μου θύμισε Children Of Bodom, ειδικά τα φωνητικά.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το instrumental “Luxuria (Lust)” δρα ως επιβλητικό introμε ένα symphonicξέσπασμα. Δυναμική είναι η συνέχεια με την επόμενη θανάσιμη αμαρτία (“Gula (Gluttony)”), όπου έχουμε ένα μελωδική επίθεση από riffs και growls. Δίνεται μεγάλη βαρύτητα στα πλήκτρα, τα οποία, αν και στο background, πρωταγωνιστούν σε κάθε κομμάτι. Μανιασμένος ήχος, αλλά διατηρεί ένα υποχθόνιο upbeatσυναίσθημα. Κατά καιρούς κάνουν την εμφάνισή τους και κάποια καθαρά φωνητικά, όπως στο “Invidia (Envy)” (προσωπικό αγαπημένο μου παράδειγμα), τα οποία συμβάλουν ακόμη περισσότερο στη μελωδία και στην ατμόσφαιρα του “VII”.
Θα ήταν λάθος εάν έλεγα ότι το συναίσθημα που αφήνει το “VII” είναι μόνο αυτό της πίκρας. Το βαρύ κλίμα είναι διάχυτο, ωστόσο ο ζωηρός χαρακτήρας του περνάει ένα αίσθημα αισιοδοξίας. Δημιουργεί έναν αξιόλογο melodicdeathήχο, για να μη μακρηγορώ. Είναι ένα πολύ καλό δείγμα πρώτης δουλειάς από μία μπάντα που ναι μεν έχει δρόμο ακόμα μπροστά της, όπως είναι φυσικό, αλλά σίγουρα είναι στη σωστή κατεύθυνση.
7/10
Τζούλια Τσαγκάρη
jtsagari@yahoo.com
