Μόλις πήρα στα χέρια μου αυτή την κυκλοφορία, δεν είχα ιδέα περί τίνος πρόκειται και τι πρόκειται να ακούσω. Στο κάτω κάτω, τι είδους όνομα είναι το Fat.Mo.Mac (το όνομα μιας κορυφής των Άλπεων, Fatmomakke); Κι όμως, η κυκλοφορία δεν είναι καθόλου άσχημη. Δεν είναι τέλεια, αλλά ακούγεται ευχάριστα από όλους τους οπαδούς της κιθαριστικής blues / hard rock σκηνής. Φανταστείτε λοιπόν την έκπληξή μου όταν μαθαίνω, αφού έχω ακούσει το δίσκο, ότι οι Fat.Mo.Mac είναι το προσωπικό project του γνωστού και μη εξαιρετέου, Lars Johansson lead κιθαρίστα των Candlemass. Όταν μάλιστα οι μουσικοί που έχουν παίξει στο ντεμπούτο ομώνυμο album των Fat.Mo.Mac είναι μεταξύ άλλων ο Mats Leven (Φωνητικά – Candlemass, Yngwie Malmsteen, Therion, Krux, Amaseffer, Gus), ο Klas Gunnerfeldt (Κιθάρα – Psycosomatic Cowboys, Primate Life κ.α.) και ο αδικοχαμένος Roger E., τα πράγματα γίνονται πολύ ενδιαφέροντα. Οπότε με τι έχουμε να κάνουμε εδώ; Όπως προείπα το γενικό είδος στο οποίο επικεντρώνονται οι Fat.Mo.Mac είναι blues / hard rock στις φόρμες που δίδαξαν κιθαρίστες όπως οι Jimi Hendrix, Ritchie Blackmore, Jeff Beck, Leslie West και Stevie Ray Vaughn. Έτσι λοιπόν ο συμπαθής Lars Johansson, κάνει μια βουτιά στα 70s με σκοπό την εξερεύνηση των επιρροών του, με αρκετή blues διάθεση. Τα πράγματα δεν είναι καθόλου άσχημα, η φωνή του Mats Leven δένει πολύ όμορφα με το σύνολο και οι ιδέες είναι αρκετά καλές. Με κορυφαίο το πολύ βαρύ blues “Always Like That” και με τα southern / sludgy rock “Walk Alone”, “So Bad It Feels”, την μπαλάντα “Get Home” αλλά και το πολύ ωραίο ήρεμο blues “Memories Is All There Is” στο οποίο ο Lars δείχνει όλη την κιθαριστική του δεινότητα, το “Fat.Mo.Mac” έχει ένα αρκετά δυνατό σκελετό τραγουδιών. Το κακό είναι ότι τα υπόλοιπα τραγούδια, με αποκορύφωμα τα δύο instrumental (“Kickback”, “Gearshifter”) με αφήνουν κάπως αδιάφορο έως και με κουράζουν. Η πρώτη προσπάθεια των Fat.Mo.Mac και του Lars Johansson δεν είναι άσχημη, χωρίς όμως να λέει και τρομερά πράγματα. Η παραγωγή είναι πολύ καθαρή, πράγμα παράξενο για το συγκεκριμένο είδος, και γενικά οι ιδέες είναι σχετικά καλές. Απλά μάλλον φαίνεται τα πολλά χρόνια στους Candlemass, έχουν αποκόψει ίσως συνθετικά τον Johansson από τις επιρροές του. Το ντεμπούτο των Fat.Mo.Mac είναι ένας δίσκος που μάλλον θα λατρέψουν οι οπαδοί των Led Zeppelin, Deep Purple και των προαναφερθέντων κιθαριστών. Οι υπόλοιποι σαν εμένα, μάλλον θα το ακούσουν αρκετές φορές, θα πουν, ‘οκ καλό’, και θα προχωρήσουν στο επόμενο.
6,5/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
