Λίγο πριν την διάθεση του δεύτερου video clip “Edge Of A Dream” από το τελευταίο δισκογραφικό πόνημα των Firewind, “Few Against Many”, βρέθηκα με τον πληκτρά/κιθαρίστα, Μπάμπη Κατσιώνη, στον δικό του χώρο, στα Sound Symmetry Studios, για να συνομιλήσουμε για τον τελευταίο τους δίσκο, για τους Outloud, για τον επερχόμενο προσωπικό του δίσκο (του οποίου δείγμα που άκουσα είναι εκπληκτικό!) και για άλλα ενδιαφέροντα ζητήματα. Απολαυστικός όσο δε πάει.
Κατ’ αρχάς συγχαρητήρια για τον καινούριο δίσκο της μπάντας, το “Few Against Many”. Νομίζω ότι μέχρι στιγμής είναι μια πάρα πολύ καλή δουλειά. Ποιες είναι οι αντιδράσεις που έχεις λάβει εσύ τόσο από reviews όσο και από fans?
Γενικά ο κόσμος το γουστάρει το album και έχει καταλάβει αυτό που θέλανε να κάνουμε. Γιατί ξέρεις, όταν μια μπάντα πάει να κάνει μια κίνηση ελαφρώς διαφορετική, υπάρχει και η περίπτωση να καταλάβει ο κόσμος λάθος πράγματα. Αυτό που έγινε είναι ότι ο κόσμος κατάλαβε ότι έγινε σκληρή δουλειά και μια πιο heavy metal κατάσταση. Έχει να κάνει και με την παραγωγή του δίσκου αλλά και με άλλους διάφορους παράγοντες. Αυτό που θέλαμε να δούμε είναι ότι ο κόσμος έχει ενθουσιαστεί. Και ακόμα και αν κάποιοι στην αρχή δεν το πιάνανε αυτό που είχε γίνει, στην πορεία με το άκουσμα του δίσκου καταλάβαιναν ότι είναι μια από τις καλές δουλειές μας.
Ας το δούμε διαχρονικά. Ας πάμε πίσω στο χρόνο. Πίσω στο 2008 με 2009. Την εποχή που ο Κώστας είχε προστεθεί στη μπάντα του Ozzy. Ποιές ήταν οι αντιδράσεις που είδες εσύ ως εσωτερικός παράγοντας από τον κόσμο σχετικά με την είσοδό του στην μπάντα.
Καλά, εκεί είχε τρελαθεί όλη η Ελλάδα. Ο κόσμος δεν μπορούσε να το πιστέψει αυτό. Οι πιο πολλοί πιστεύω ότι χάρηκαν, γιατί είναι κάτι πάρα πολύ μεγάλο, να μην τα ξαναλέμε. Από την άλλη, ο κόσμος βρήκε ένα πάτημα και έχει μια ελπίδα ότι οι πάγοι έσπασαν και ότι θα μπορέσει και η δική τους μπάντα να πάρει τα σκήπτρα. Κακά τα ψέματα, το έβλεπες στα μάτια του κόσμου όταν σε ρωτούσαν: «Τι γίνεται παιδιά; Θα διαλύσετε τους Firewind;» και έλεγα «Καλά ρε φίλε, πόσο χαζός είσαι; Εσύ αν είχες μια μπάντα και ο κιθαρίστας σου έμπαινε στους Metallica εσύ θα το διάλαγες;» Είναι πολύ απλή η ερώτηση. Οπότε, το θέμα ήταν ότι ο Gus χειρίστηκε το χρόνο του και όλο αυτόν τον πανικό σωστά. Γιατί όπως καταλαβαίνεις δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα ξαφνικά να φτάσεις εκεί. Ήταν μια δύσκολη περίοδος γιατί και αυτός κάθε μέρα δεν ήξερε τι ξημερώνει. Έπρεπε να είναι σωστός στη δουλειά του, έπρεπε να είναι σωστός απέναντι στους Firewind, απέναντι σε ένα μεγάλο επιτελείο ανθρώπων και παικτικά να βρίσκεται σε ακόμα καλύτερο level από ό,τι ήταν στο παρελθόν. Οπότε, όπως φάνηκε, θα τον δούμε σε λίγες μέρες, άρα έκανε καλά τη δουλειά του και επειδή ως Firewind είμαστε εδώ και θα μας δείτε και σε live αυτό σημαίνει ότι τα καταφέραμε παρά τις δυσκολίες. Εκμεταλλευτήκαμε, με την καλή έννοια πάντα, το γεγονός ότι ο Gus πλέον έχει μεγαλύτερο attention από τον κόσμο και πιστεύω ότι κάναμε μια δουλειά η οποία είναι αντάξια του ονόματος και των Firewind και του Gus.
Την ίδια περίοδο που ο Gus εισήχθη εκεί πέρα είχατε ήδη ξεκινήσει τη διαδικασία για το “Days Of Defiance”;
Η αλήθεια είναι ότι μας πέτυχε. Η μεταγραφή του Gus έγινε μόλις είχαμε τελειώσει το demo και την παραγωγή του και έπρεπε να μπούμε στο studio. Οπότε, μέχρι ο κόσμος να καταλάβει το τι έχει γίνει μέχρι να αποφασίσουμε αν οι Firewind θα διαλυθούν ή όχι, ήμασταν στο studio, είχαμε γράψει τον δίσκο και τον είχαμε μιξάρει κιόλας. Είχαμε πολύ λίγο χρόνο γιατί ξέραμε ότι ο Gus αυτομάτως είχε από τη μια υποχρεώσεις με τα live των Firewind και από την άλλη ξεκινούσε τις ετοιμασίες για τον Ozzy, οπότε ξέραμε ότι μέχρι να βγει ο δίσκος έχουμε σχεδόν ένα χρόνο και όντως ο δίσκος κυκλοφόρησε ένα χρόνο αφότου ο Gus μπήκε στη μπάντα του Ozzy. Το είχαμε και 8 μήνες στο σετάρισμα μέχρι να δούμε ακριβώς τι είχε γίνει και να έρθουν όλα όπως τα θέλαμε. Και σε αυτόν τον τομέα είμαστε τυχεροί. Είχαμε τον χρόνο με το μέρος μας και αυτό μας βοήθησε να είμαστε πιο πιστοί στο ραντεβού με τους δίσκους μας, τους οποίους του βγάζουμε κάθε 2 χρόνια. Βέβαια, και λίγο να το καθυστερούσαμε δεν θα το καταλάβαινε ο κόσμος.
Πως πήγε το “Days Of Defiance” σαν album;
Σαν album το “Days Of Defiance” πήγε λίγο παραπάνω από όλους τους άλλους δίσκους. Αυτή είναι η αλήθεια. Δηλαδή, πάνω σε μια περίοδο που όλες οι πωλήσεις έπεφταν, εμείς το σκαλάκι μας το ανεβήκαμε και αυτό είναι που χρειάζεται. Σκαλί σκαλί για να φτάσεις κάπου. Ποτέ δε θέλαμε να πάμε να κάνουμε έναν δίσκο που θα τα “γαμήσει” όλα και θα γίνει της “πουτάνας”.
Μέχρι τότε ήταν και ο τελευταίος σας δίσκος στην Century, έτσι;
Ναι, και θεωρώ ότι ξανα-ανανεώνοντας το συμβόλαιό μας, σημαίνει ότι όλα πήγαν καλά και για τις δύο πλευρές. Και αυτοί είναι χαρούμενοι που έχουν εμάς αλλά και εμείς συνεχίσαμε με ατούς γιατί είχαμε αυτό που λέμε wining team. Πάνε καλά τα πράγματα. Δεν ψάχνουμε και κυνηγήσουμε το μεγάλο όνειρο να υπογράψουμε σε μια τεράστια εταιρία και να γίνουμε Lady Gaga. Κάνουμε τα βήματά μας, παίζουμε τη μουσική μας και κάνουμε κάθε φορά ένα μικρό βήμα εξέλιξης και από ό,τι βλέπω και ο κόσμος είναι μαζί μας.
Το album αυτό που έκανε ο Κώστας με τον Ozzy το έχεις ακούσει φαντάζομαι.
Βασικά να σου πω την αλήθεια, μπορεί να ακουστεί και κάπως, αλλά εγώ αυτό το album το έχω ακούσει περισσότερο από τα live του Ozzy γιατί ποτέ δεν ήμουν ο μεγάλος Ozzy-fan, οπότε το “Scream” για μένα ήταν ένα ευχάριστο album, είχε καλές συνθέσεις μέσα, είχε και τις κιθάρες του Κώστα. Ήταν για μένα ένα πάρα πολύ ευχάριστο album. Ήταν και σαν pop0metal, δηλαδή είναι πιο commercial και το ευχαριστήθηκα περισσότερο από τα κλασικά. Είναι λίγο περίεργο, αλλά η αλήθεια είναι αυτή… Είχε και μερικές solάρες του Κώστα. Πρέπει να αποδείξει σε όλον τον κόσμος για ποιο λόγο βρίσκεται εκεί. Είναι ένας δίσκος που δεν του δώσανε και την ευκαιρία να συνθέσει.
Παράλληλα, έχετε κάνει και ένα video clip για το “Days Of Defiance”…
Δύο κάναμε. Κάναμε το “Embrace The Sun” και πήγε βέβαια απαρατήρητο.
Γιατί αυτό; Αυτό ήταν και το δεύτερο σκέλος της ερώτησης μου. Κάνατε ένα κομμάτι πολύ commercial που έπαιξε παντού, αλλά το “Embrace The Sun”…
Η αλήθεια είναι ότι από τα video clips, το πρώτο είναι αυτό που θα σου μείνει και θα κάνει εντύπωση.
Ε, μην το λες.
Τι να σου πω τώρα; Υπάρχουν παραδείγματα και για το ένα και για το άλλο. Μπορεί να έχει να κάνει κάτι με το τραγούδι. Τα video clips γυρίστηκαν και τα δύο την ίδια μέρα, στη Σουηδία. Αντικατοπτρίζουνε και λίγο το style μας. Για το “World On Fire” χρησιμοποιήσαμε μια απλή τεχνική που ταιριάζει στη μουσική και την εικόνα των Firewind. Απλά είχαμε να επιλέξουμε ανάμεσα στο αν θα βγάλουμε προς τα έξω το εμπορικό μας στοιχείο με το “Embrace The Sun” ή αν βγάλουμε κάτι πιο σκληρό. Επιλέξαμε ομόφωνα να βγάλουμε το “World On Fire” για να δείξουμε ένα πιο σκληρό πρόσωπο, το οποίο πάντα υπήρχε. Σε κάθε δίσκο είχαμε αυτού του style κομμάτια αλλά ποτέ δεν είχαμε κάνει και video clip. Πιστεύω ήταν καλή κίνηση αυτό που κάναμε, Τώρα γιατί δεν πήγε τόσο καλά το “Embrace The Sun” δεν γνωρίζω. Ίσως να μην το στηρίξαμε καλά εμείς, δεν το παίζαμε και στα live, το οποίο έχει να κάνει καθαρά με το setlist. Δεν μας ταίριαζε πουθενά και δεν έτυχε κιόλας. Next time.
Η μεταγραφή από Marc Cross σε Michael Ehré στα τύμπανα, πώς προέκυψε;
Υπήρχαν πολλές προστριβές μεταξύ Gus και Marc στη μπάντα, καθαρά προσωπικό το θέμα. Αλλά ήταν και μουσικό. Υπήρχε ένταση ανάμεσά τους. Μεγάλα παιδιά είναι και είναι χαζομάρα να στεναχωριούνται όλοι ενώ υποτίθεται ότι έχουμε κοινό σκοπό. Αν κάποιος δεν νιώθει καλά σε μια συνεργασία, τότε αυτή η συνεργασία λήγει και ειδικά από τη στιγμή που η μπάντα είναι από τη μεριά του Κώστα, γιατί είναι και αυτός που έχει τους Firewind. Έτσι έπρεπε να αποχωρήσει ο Marc. Είναι φίλος μας, τρομερός drummer, αλλά αν ένα πράγμα δεν πηγαίνει, δεν μπορείς να το κάνεις με το ζόρι να προχωρήσει. Απ’ ότι ξέρω είναι χαρούμενος εκεί που είναι τώρα. Ο Michael ήταν μια λύση που έσκασε από το πουθενά. Τον είχε γνωρίσει ο Gus σε ένα μουσικό φεστιβάλ, τα είπαν εκεί πέρα λίγο, μας είπε ότι γουστάρει την μπάντα και όλα αυτά. Παρόλα αυτά, στην πορεία δεν έδειξε να έχει το ίδιο ενδιαφέρον. Ήταν επαγγελματίας και απόλυτα σωστός γενικά αλλά και στα live και δυνατός ήταν, αλλά δεν μας έβγαλε ποτέ ότι ήταν μέλος της μπάντας. Πάντα έβγαζε το «παίζω το show μου και φεύγω». Θέλαμε να βρούμε έναν που θα είναι πιο μέσα στη φάση.
Την ίδια περίοδο βέβαια έπαιζε και η φάση ότι έρχεται ο Μάριος Ηλιόπουλος (Nightrage) να παίξει κάποια κομμάτια αντί του Πέτρου. Αυτό γιατί;
Αυτό έχει να κάνει με το ότι ήταν δύσκολη περίοδος για τους Firewind. Κάποια στιγμή κοιτούσαμε φωτογραφίες από πέρσι και λέγαμε «Ποια είναι αυτή η μπάντα;» Μόνο εγώ και ο Gus ήμασταν. Γιατί, άμα θυμάσαι, είχαμε αλλαγή και στα φωνητικά, οπότε όπως καταλαβαίνεις πήγαμε να κάνουμε μια άλλη περιοδεία με 3 νέα άτομα. Το ότι αυτή η περιοδεία ήταν πετυχημένη για μας σημαίνει πάρα πολλά. Σημαίνει ότι ο κόσμος γουστάρει τη μουσική των Firewind και όχι στα πρόσωπα, το οποίο είναι κατόρθωμα στις μέρες μας, όπου όλα τα πράγματα περιστρέφονται γύρω από ονόματα και παρενθέσεις δίπλα στα ονόματα. Τα παιδιά, όπως ο Μάριος, ήταν καταρχήν φίλος μας. Έπαιζε γιατί ο Πέτρος είχε προβλήματα υγείας και έπρεπε να μείνει έξω από την μπάντα για κάποιο καιρό μέχρι να είναι ΟΚ και ευτυχώς τώρα είναι καλά και είναι πίσω και περνάμε όπως παλιά. Η ομάδα έχει δέσει ακόμα καλύτερα. Αυτό είναι αλήθεια μεγάλη γιατί είναι και super παιδί. Και η φάση με τον Jo ήταν λίγο προφανής. Φίλος του Μάριου βρεθήκαμε σε μια δύσκολη περίοδο που καταλάβαμε ότι ο Michael δεν κάνει για την μπάντα και του είπαμε «Μεγάλε, θα κάτσεις ή όχι;» και είπε «Όχι».
Ήταν ειλικρινής.
Ναι, ήταν ειλικρινής. Δεν έχουμε καμιά κακία για τον Michael. Ήταν σωστός στη μπάντα αλλά ήθελε να κάνει και κάτι άλλο. Τότε ήταν που ο Jo ήρθε και βούτηξε μέσα από τα χέρια ακόμα και Ελλήνων drummer την ευκαιρία να έρθει στους Firewind. Έμαθε 18 κομμάτια, κάναμε 4 πρόβες και κάναμε headline tour, στο οποίο έπαιξε 2 ώρες κάθε βράδυ. Μετά το tour αυτό ακολούθησε το αμερικάνικο, στο οποίο έπαιξε μιάμιση ώρα με εμάς και άλλη μισή ώρα με τους Nightrage. Είναι παράδειγμα προς μίμηση προς όλους τους μουσικούς. Τον γουστάρουμε όλοι και είναι και πολύ καλό παιδάκι και είναι και δεκτικός στο να βγάλει πράγματα. Αναγκαστικά όλοι στην μπάντα τον ρίχνουμε μια δεκαετία.
Το σημαντικό είναι ότι ακούει όμως. Δεν είναι drummer που θα σου πει όχι.
Γι’ αυτό το λόγο είναι και στους Firewind. Μάλιστα, είναι πολύ δραστήριος και ενεργό μέλος. Δεν έχει παρατήσει και τη φάση με τους Nightrage, το οποίο είναι προς τιμήν του. Αυτή ήταν και η απόδειξη ότι αν έχεις κάποιους καλούς φίλους γύρω από την μπάντα, σε βοηθάει.
Έχουμε φτάσει αισίως στη διαδικασία του να παραχθεί το “Few Against Many”. Πώς έγινε όλη η διαδικασία με αυτόν τον δίσκο;
Εδώ τα πράγματα για πρώτη φορά δεν γίνανε διαφορετικά. Στους προηγούμενους δίσκους ο Gus κατέβαινε στο studio μου, κάναμε τα demo μαζί. Τώρα, από άποψη χρόνου είμαστε δύσκολα. Το παιδί μένει σε ένα ξενοδοχείο, γράφει συνέχεια ένα κάρο κομμάτια, δίνει συνεντεύξεις κλπ., οπότε αυτό του έδωσε χρόνο να ασχοληθεί περισσότερο με τους Firewind, ενώ στο χρόνο αυτό με τον Ozzy έγραφε καινούρια κομμάτια και τα demo μόνος του. Οπότε κάποια στιγμή έρχεται και μας λέει: «Παιδιά, σας έχω έτοιμες κάποιες ιδέες». Τις έφερε, γουστάραμε αυτό που έγινε, κάναμε όλοι αυτό που είχαμε να κάνουμε. Θέλαμε να βγει και μια πιο Gus πλευρά προς τα έξω, το οποίο για μένα ήταν αναζωογονητικό. Δείχνει ότι η μπάντα μπορεί να παίξει και έτσι και αλλιώς και ότι ο κόσμος έχει να περιμένει και άλλα κομμάτια. Δεν μένουμε στάσιμοι σε ένα είδος. Είναι ο Gus κατά ένα 80% και μετά είμαι εγώ και ο Apollo.
Ο Πέτρος; Δεν έχει γράψει πολλά.
Έχει γράψει ένα κομμάτι.
Το καλό είναι όμως ότι και στο album έχετε βάλει και άλλα 2 bonus κομμάτια, το “No Heroes, No Sinners” σε ακουστική και ..
Το “Battleborn”, το οποίο ήταν και το πιο heavy metal και κάπως epic κομμάτι. Φαίνεται και από τον τίτλο εξάλλου. Κανονικά δεν ήταν να μπει στο album αλλά τελικά αποφασίσαμε να το βάλουμε. Να γίνει πιο συμπαγές. Για κάποιο λόγο με τα 11 κομμάτια ήταν πιο συμπαγές. Θυμίζει παλιούς δίσκους βινυλίων.
Οι ηχογραφήσεις πού πήραν μέρος;
Τις ηχογραφήσεις τις κάναμε στο Valve Studio του Στράτου από τους WANTED, ο οποίος δουλεύει και με τους Firewind σαν backliner, keyboard και bass tech. Το Studio βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη. Επίσης κάνουμε και πρόβες εκεί. Εκεί έγιναν τα πάντα. Εγώ έφερα τα δικά μου εδώ στο σπίτι μου, ο Apollo έγραψε από τη Σουηδία με την καθοδήγηση του Gus. Τα στείλαμε αργότερα όλα στον Jason (σ.σ. Suecof).
Με αυτόν πώς προέκυψε;
Με αυτόν θέλαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό από αυτό που κάναμε με τον Fredman και τον Ευρωπαϊκό ήχο. Νομίζω τα καταφέραμε. Είστε ευχαριστημένοι; Είναι αυτό που είχατε στο μυαλό σας; Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέραμε τι είχαμε στο μυαλό μας. Θέλαμε όμως να κάνουμε έναν δίσκο που θα είναι κάπως διαφορετικός και πιστεύω ότι το κατάφερε. Είναι λίγο πιο σύγχρονος ο ήχος, πιο μοντέρνος, πι σύγχρονος ο ήχος στα τύμπανα κυρίως, το οποίο ίσως μας είχε ξεφύγει λίγο στο “Days Of Defiance”.
Νομίζω ότι ο Jo όσον αφορά τον ‘τυμπανιστικό’ τομέα έχει δώσει μεγάλη πνοή στη μπάντα.
Θα σου φανεί περίεργο, αλλά αυτές οι ιδέες ήταν από το pre-production του Gus. Όλα αυτά έχουν να κάνουν με την παραγωγή. Ακούγεται ο ήχος πιο μοντέρνος, πιο extreme. Αυτό θέλαμε και εμείς. Θέλουμε να ακολουθήσουμε το τι γίνεται στη σύγχρονη σκηνή χωρίς να παίζουμε επιθετικό metal.
Για ακόμα μια φορά συνεργαστήκατε με τον Gustavo Sazes. Ο Βραζιλιάνος έχει γίνει το έκτο μέλος της μπάντας;
Πραγματικά, είναι αυτό που σε λέω, το wining team. Βλέπεις ότι ένας άνθρωπος έχει πιάσει την εικόνα της μπάντας, έχει πιάσει το τι θέλουμε να κάνουμε και αυτή τη φορά μάλιστα, έτυχε να έχουμε και πιο γρήγορο αποτέλεσμα. Στο “Days Of Defiance”, τα πράγματα είχανε πάει πολύ περίεργα και δεν μπορούσανε να βγάλουμε εξώφυλλο. Τελικά στο “Few Against Many” τα πράγματα πήγαν καλύτερα και στην παραγωγή και στο εξώφυλλο και σε όλους τους τομείς. Όπως ακριβώς τα θέλαμε.
Έχετε κάνει και ένα video clip για το “Wall Of Sound” αρχικά.
Αυτό το έκανε αυτός που είχε δουλέψει με τον Gus. Ήταν το παιδί που είχε κάνει το video του Ozzy στη περιοδεία. Είναι 24 χρονών και έχει τελειώσει μια σχολή video art και η πρώτη του δουλειά ήταν με τον Ozzy. Τον φέραμε μαζί μας στα 2 live μας σε Γιάννενα και Αθήνα τον περασμένο Ιανουάριο. Φιλμάριζε συνέχεια και έπειτα θέλαμε να κάνουμε ένα πιο rock video clip, το οποίο να ταιριάζει και με το κομμάτι. Γενικά, όπως έχεις καταλάβει, στους Firewind δεν είμαστε στη φάση της ιστορίας. Θέλουμε να κάνουμε video clip που να δείχνουν τη μπάντα κυρίως. Έτσι λειτουργούμε. Όταν κάποιος βλέπει ένα video clip, το video clip θα πρέπει να στηρίζεται στο τραγούδι και όχι το τραγούδι να βρίσκεται στο background.
Υπάρχει όμως και δεύτερο video clip…
Είναι ένα τραγούδι του οποίο το video clip το έχω αναλάβει εγώ. Είναι κομμάτι έκπληξη από τον δίσκο. Κανείς δε θα περιμένει ότι είναι αυτό (σ.σ. μιλάει για το “Edge Of A Dream”). Είναι και μια δεύτερη προσπάθεια που κάνω, όπως είχα κάνει το “Head Up High”, το οποίο είχε πάει και καλά σύμφωνα με τον κόσμο. Το νέο video clip θα είναι πιο διαφορετικό και πιο αρτιστικό .
Πλάνα για το προσεχές μέλλον;
Έχουμε το live στη Θεσσαλονίκη, έχουμε μια mini περιοδεία στην Κίνα τον Αύγουστο, η οποία εύχομαι να πάει καλά. Οι Ιάπωνες είναι οι επόμενοι στο σχέδιο. Έχουμε την ευρωπαϊκή περιοδεία με τους Leave’s Eyes. Γενικά, κλείνουν ωραία πράγματα. Υπάρχει και η Αμερική που εκκρεμεί και μετά θα ξαναγυρίσουμε πίσω. Όσον αφορά την Ιαπωνία δεν ξέρουμε τι ακριβώς θα γίνει εκεί και πόσο μεγάλο θα είναι το tour γιατί έχει μεγαλώσει αρκετά εκεί η φήμη μας. Θα είναι ένας χρόνος που θα παιχτούν πάρα πολλά. Σπρώχνεται και ο δίσκος. Και οι δίσκοι όπως ξέρεις σε 2-3 μήνες πεθαίνουν, οπότε πρέπει να είσαι εκεί για να τους στηρίξεις. Το κάνουμε αυτό, όχι γιατί θέλουμε να γίνουμε εκατομμυριούχοι αλλά γιατί πιστεύουμε στα κομμάτια και σε αυτόν τον δίσκο και πιστεύω ότι αυτή η μπάντα έχει πολλά potentials για να φτάσει ακόμα ψηλότερα.
Παράλληλα γράφεις και ένα προσωπικό album, το “Rest In Keys”.
Ναι, λοιπόν, είναι ένα από τα album που γράφω από το 2004 και μέχρι τώρα έχω πετάξει 40 με 50 κομμάτια στα σκουπίδια. Στο τέλος θα καταλήξω σε 11 κομμάτια για τα οποία είμαι πάρα πολύ περήφανος. Είναι ακριβώς αυτά που ήθελα και κάθε κομμάτι έχει τον δικό του χαρακτήρα. Μπορεί να ακούσει κανείς shredding και ταχύτητες, μέχρι και πιο μελωδικά σημεία. Τελείως προσωπικό στυλ. Πιστεύω πως σε κάθε νότα μέσα στο album βρίσκεις λίγο Bob. Κακά τα ψέματα αυτό ήθελα να καταφέρω. Καθημερινά βγαίνουν κιθαρίστες και πληκτράδες στου Youtube, καινούργιες δουλειές και κατά τη γνώμη μου επειδή και στο πρόγραμμα μπαίνει και η τεχνολογία, είναι, αν όχι ίδια, παρόμοια. Πιστεύω στο δίσκο μου θα κάνω τη διαφορά. Θα είναι μεν instrumental αλλά δεν θα απευθύνεται μόνο σε μουσικούς αλλά και σε ανθρώπους που θα ήθελαν να βάλουν κομμάτια μελωδικά. Θα υπάρχουν και 2 κομμάτια με φωνητικά, τα οποία τα έχουν αναλάβει ο Peter Ellis από τους Monument και η Maxi Nil από τους Visions Of Atlantis. Υπάρχουν και κάποια guest. Μέχρι στιγμής το μόνο που υπάρχει είναι του Chris Ammott (Armageddon, ex.- Arch Enemy). Περιμένω και κάποιους άλλους και ελπίζω να μην με εκθέσουν γιατί αποτελούν όλοι τους πρόσωπα σημαντικά για μένα και πραγματικά… Αυτόν τον δίσκο θα τον στηρίξω πάρα πολύ και ίσως τον παρουσιάσω και live, αν και είναι λίγο δύσκολο. Έχω και ένα καταπληκτικό artwork που πλαισιώνει και ντύνει όπως ήθελα τη μουσική (πραγματικά εξωφυλλάρα!).
Με τα προσωπικά σου σχέδια;
Όσον αφορά εμένα προσωπικά, είναι ότι θέλω πάρα πολύ να συνεχίσω αυτό που κάνω, τη δουλειά που κάνω με τις παραγωγές και τα album. Είναι κάτι στο οποίο πιστεύω και μου αρέσει πάρα πολύ να βοηθάω τα νέα παιδιά και τις νέες μπάντες να κάνουν τα πρώτα τους βήματα σωστά. Στην πορεία μιας μπάντας υπάρχουν και άνθρωποι που θα τους βάλουν τρικλοποδιές, θα τους φάνε λεφτά, θα έχουν την εμπειρία και θα τη χρησιμοποιήσουν εναντίον τους, τα studios και οι ιδιοκτήτες τους πολλές φορές έχουνε απωθημένα επειδή δεν κατάφεραν να κάνουν κάτι σημαντικό στη μουσική βιομηχανία. Όταν βλέπουν μια μπάντα είναι σαν αν θέλουν να βάλουν τους δικό τους στίγμα μόλις τελειώσουν κάποιο κομμάτι και αυτό είναι κάτι που θέλω να το προχωρήσω. Στο τέλος, πέρα από το καλό που κάνει σε εμένα, γιατί πάντα μαθαίνω και κάτι, καλό κάνει και στα παιδιά, τα οποία τουλάχιστον γλυτώνουν τα στραβοπατήματα. Ανακαλύπτουν την γενική σκηνή, γι’ αυτό και έχουμε μεγάλο κύμα κιθαριστών που βγαίνουν προς τα έξω.
Υπάρχει όμως ελληνική σκηνή;
Έχουμε πάρα πολύ δυνατή ελληνική σκηνή.
Μονάδες ή μπάντες;
Και μπάντες και απ’ όλα. Αναλογικά με το πόσοι είμαστε στην Ελλάδα έχουμε τεράστιο αριθμό. Άμα το σκεφτείς η Ελλάδα μετά την Αγγλία, τη Γερμανία, τη Σουηδία, τη Φιλανδία και την Ιταλία είναι αμέσως η επόμενη σε σκηνή. Υπάρχουν μεγάλες και πιο δυνατές χώρες, οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν σκηνή αλλά να μην πάνε μπροστά. Αυτό ίσως και να έχει να κάνει με το «ψώνιο» του Έλληνα που θέλει να κάνει το κάτι παραπάνω και στην τελική έχει βοηθήσει την Ελλάδα να φανεί ως μια δυνατή χώρα, ενώ στην πραγματικότητα για οικονομικούς και γεωγραφικούς λόγους ίσως και να μην είναι. Η Ελλάδα έχει φανεί και πιστεύω ότι έχει βοηθήσει το κίνημα που έχουμε κάνει. Αυτό έγινε και με τον Ιωάννη Αναστασσάκη αλλά και με άλλα, καλά παιδιά που βρίσκονται στην πιάτσα. Στην Ελλάδα, υπάρχουν και πάρα πολλοί Malmsteem και ιδιοφυίες στην κιθάρα που είναι πάρα πολύ καλοί. Σηκώνουν τα Grammy στην κρεβατοκάμαρά τους όμως.
Τι γίνεται στους Outloud?
Οι Outloud αναγκαστικά μετά από την ελληνική περιοδεία που κάναμε έχουμε μπει σε ένα «ψηγειάκι» μέχρι να τελειώσει η ιστορία με τους Firewind. Παρόλα αυτά έχουμε πολύ νέο υλικό έτοιμο. Θα υπάρξουν και ανακατατάξεις μέσα στη μπάντα. Ο καινούριος δίσκος θα είναι διαφορετικός και πάρα πολύ δυνατός. Θα είναι σίγουρα πιο τεχνικός. Θα φύγουμε από τα easy-going τραγούδια. Θα έχει πολύ πιο τεχνικές κιθάρες. Η μουσική βιομηχανία έχει γίνει πολύ δύσκολη. Δε θέλουμε να βγάλουμε τον δίσκο το επόμενο καλοκαίρι για να το πετάξουμε. Επειδή θα βάλουμε όλες μας τις δυνάμεις θέλουμε να το βγάλουμε όταν είναι πραγματικά η ώρα του. Μπορεί να αργήσει αυτή η ώρα αλλά αυτό δε μας απασχολεί γιατί είναι classic να παίζεις σε hard rock ρυθμό, το οποίο μπορεί να περιμένει και 1και 2 και 3 χρόνια ή μπορεί με τις κατάλληλες συνθήκες να βγει και αύριο. Έχουμε την αγάπη του κόσμου και το βλέπουμε και στην περιοδεία που κάναμε και στα σχόλια συνέχεια. Ο κόσμος ανεβάζει τα κομμάτια και τα μοιράζεται μαζί μας. Είναι χρέος μας να κάνουμε έναν καλό δίσκο που τουλάχιστον να υπάρχει έξω κόσμος να το τραγουδάει.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σου Μπάμπη. Εύχομαι ότι καλύτερο για εσένα. Κλείσε όπως εσύ θες.
Να σαι καλά και εγώ σε ευχαριστώ για την συνέντευξη. Ευχαριστούμε όλους εσάς που μας υποστηρίζετε αγοράζοντας δίσκους και που έρχεστε στις συναυλίες μας. Θα χαρούμε να σας ξαναδούμε.
Νίκος Σιγλίδης
http://www.facebook.com/firewindofficial
http://www.reverbnation.com/firewind
Band Members:
Apollo Papathanasio: Φωνή
Gus G.: Κιθάρα
Bob Katsionis: Πλήκτρα, Κιθάρα
Petro Christo: Μπάσο
Jo Nunez: Τύμπανα
Discography
Between Heaven And Hell, 2002
Burning Earth, 2003
Forged By Fire, 2004
Allegiance, 2006
The Premonition, 2008
Days Of Defiance, 2010
Few Against Many, 2012
