Για να το θέσω απλά οι Floating Worlds πέρσι κυκλοφόρησαν ένα από τα καλύτερα άλμπουμ (και concept παρακαλώ). Δυστυχώς ο δαίμονας του τυπογραφείου εξαφάνισε την συνέντευξη μαζί με τον σκληρό μου δίσκο σε ανύποπτη στιγμή και… 3 μήνες μετά είναι πλέον διαθέσιμη σε όλους προς ανάγνωση!
Ας ξεκινήσουμε με ένα μεγάλο μπράβο για την τελευταία σας δουλειά! Προτού όμως μιλήσουμε για αυτήν θέλω να μου πεις κάποια πράγματα για την ιστορία του συγκροτήματος. Δεν είσαστε ακριβώς και χθεσινοί στην σκηνή…
Σ’ ευχαριστούμε πολύ Μιχάλη για τα καλά σου λόγια. Πράγματι η μπάντα άρχισε να κάνει τις πρώτες τις πρόβες για να βγάλει διασκευές αρχικά, κάπου γύρω στο 1998. Σιγά σιγά η ανάγκη για σύνθεση δικού μας υλικού, γινόταν όλο και πιο έντονη και αυτό οδήγησε τελικά στο να βγει ο πρώτος μας δίσκος το 2007, με τίτλο “Only A Dream, Can Kill A Dream…”. Στη συνέχεια κάναμε έναν αριθμό εμφανίσεων για την προώθηση του μόνο στην Ελλάδα και το 2013 κυκλοφορήσαμε τον δεύτερο δίσκο μας, με τίτλο “Below The Sea Of Light”. Για την προώθηση αυτού του δίσκου, κάναμε και τα πρώτα μας live στο εξωτερικό, σε αρκετές χώρες της Ευρώπης όπως και στην Ρωσία, ενώ το 2019, κυκλοφορήσαμε τον τρίτο μας δίσκο, με τίτλο “Battleship Oceania”.
Το “Battleship Oceania” είναι το πρώτο σας concept album. Ποιανού ιδέα ήταν να δουλέψετε πάνω σε ένα τέτοιο είδος άλμπουμ;
Ήταν περισσότερο δική μου και του Jon Soti. Ένα concept album, έχει πάντα μια ιδιαίτερη θέση στην δισκογραφία κάθε μπάντας. Εμείς όπως σωστά είπες, δεν το είχαμε δοκιμάσει στο παρελθόν και ήταν κάτι που θέλαμε να το προσπαθήσουμε, μιας και ο κινηματογραφικός προσανατολισμός που είχε ο ήχος μας από τον πρώτο κιόλας δίσκο, θεωρούσαμε πως έχει την δυνατότητα να αναπτυχθεί σε μεγαλύτερο βαθμό, μέσα από την ηχητική παρουσίαση μια ενιαίας ιστορίας.
Θέλω να μας πεις κάποια πράγματα για την ιστορία του “Battleship” χωρίς όμως πολλά spoiler (γέλια)…
Το Θωρηκτό “Ωκεανίς”, η ναυαρχίδα του πολεμικού ναυτικού ενός κράτους, σύμβολο της εθνικής περηφάνιας και των ιμπεριαλιστικών προσδοκιών ενός ολόκληρου έθνους, λαμβάνει κάποια στιγμή την εντολή να εκτελέσει μια αμφιλεγόμενη ως προς την σκοπιμότητα της αποστολή, η οποία αποδεικνύεται μοιραία τελικά, τόσο για το θωρηκτό, όσο και για το πλήρωμά του. Μέσα από τα μάτια και την αφήγηση του υποπλοίαρχου David Smith, ύστερα από μια σειρά αποκαλύψεων και απρόοπτων γεγονότων που λαμβάνουν χώρα καθώς η ιστορία εκτυλίσσεται, ο ακροατής έρχεται σε επαφή με την σκληρή όψη του πολέμου, τους χειρισμούς ματαιόδοξων ανθρώπων οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο για χρήμα και εξουσία, αλλά και τον σκοτεινό ρόλο των ΜΜΕ. Παράλληλα όμως, γίνεται μάρτυρας της αυτοθυσίας για το κοινό καλό, της ειλικρινούς μεταμέλειας και της δύναμης της συγχώρεσης. (σ.σ.: Ολόκληρη η ιστορία του Θωρηκτού «Ωκεανίς» είναι διαθέσιμη εδώ)
Ποιός είναι υπεύθυνος για την ιστορία του δίσκου; Από πού εμπνευστήκατε για την ιστορία;
Την ιστορία την έγραψα εγώ. Είχα συνθέσει πολύ παλιά, το εισαγωγικό κομμάτι του δίσκου, το “Battleship Oceania”, το οποίο παρέμενε ανεκμετάλλευτο για πολλά χρόνια. Πάντα με αφορμή αυτό το κομμάτι, σκεφτόμουν να κάνω κάτι για ένα πολεμικό πλοίο φάντασμα στο μέλλον, αλλά ήταν μια ιδέα που έμενε ανολοκλήρωτη στο μυαλό μου, μέχρι που ήρθε η ώρα να κάνω την θητεία μου στο πολεμικό ναυτικό. Ένα μέρος της θητείας μου, το εκπλήρωσα στο ιστορικό Θωρηκτό “Αβέρωφ”. Κατά ένα μεγάλο ποσοστό, με ενέπνευσε η όλη ενέργεια του συγκεκριμένου πλοίου, το οποίο από την μία είναι ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας της χώρας μας και από την άλλη είναι πλέον παροπλισμένο. Είναι σαν ένα πλοίο-φάντασμα… Όλα τα υπόλοιπα, μη σουρεαλιστικά, που συμβαίνουν κατά την διάρκεια της ιστορίας, έχουν «δανειστεί» στοιχεία από πλήθος πραγματικών ιστορικών γεγονότων.
Πόσο διαφορετικό είναι να δουλεύεις πάνω σε έναν concept δίσκο σε σχέση με έναν τυπικό δίσκο;
Η διαφορά είναι πολύ μεγάλη. Στον “τυπικό” δίσκο με “ανεξάρτητα” μεταξύ τους κομμάτια, η μόνη σου έννοια είναι να ολοκληρώσεις κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο το συνθετικό κομμάτι κάθε τραγουδιού και να γράψεις τους καλύτερους δυνατούς κατά την άποψη σου στίχους. Εκεί τελειώνει η διαδικασία δημιουργίας του. Έπειτα, προχωράς σε ένα άλλο κομμάτι, του οποίου οι στίχοι έχουν ένα τελείως διαφορετικό θέμα, χωρίς περαιτέρω έννοιες και προβληματισμούς. Όταν όμως είναι concept ο δίσκος, δεν φτάνουν μόνο τα προαναφερθέντα. Καταρχήν είναι πολύ σημαντικό να σκεφτείςαπό την αρχή, μια ενδιαφέρουσα ιστορία για όλο τον δίσκο, την οποία όταν διαιρέσεις σε κεφάλαια-τραγούδια, θα “απλώνεται” σε όλη την διάρκεια του δίσκου, με ενδιαφέρον για τον ακροατή τρόπο. Επίσης, όταν συνθέτεις κάθε κομμάτι και το “ντύνεις” στιχουργικά, πρέπει να προσπαθήσεις να φτιάξεις μια ηχητική εικόνα, ανάλογη του “κεφαλαίου” της ιστορίας την οποία περιγράφει, ενώ και οι στίχοι πρέπει να βάζουν τον ακροατή μέσα στην εξέλιξη της ιστορίας, διατηρώντας παράλληλα μια συνοχή με τους στίχους και των υπόλοιπων κομματιών του δίσκου. Οπότε μιλάμε συνολικά για μια ιδιαίτερα σύνθετη και πολύπλοκη διαδικασία δημιουργίας, σε σύγκριση με αυτήν ενός “τυπικού” δίσκου.
Θα γίνω δικηγόρος του διαβόλου και θα σε ρωτήσω το εξής: όλα τα συγκροτήματα έχουν ένα όραμα για την δουλειά τους. Πόσο κοντά ήρθατε στο όραμα που είχατε για το “Battleship Oceania”;
Δεν θα κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου, “δικηγόρε του διαβόλου”… Ο όλος δίσκος στην πραγματικότητα, είναι μια rock, ή metal αν προτιμάς, όπερα. Σαν έργο έχει στηθεί με τέτοιο τρόπο, που θα μπορούσε με μεγάλη ευκολία να γίνει μια μουσικοθεατρική παράσταση ή ταινία, ενώ και καθαρά σαν live, με μια μεγάλη και ακριβή παραγωγή από πίσω μας, θα ήθελα να γινόταν ένα μεγάλο live show, με έντονα θεατρική κατεύθυνση. Αντιλαμβανόμαστε ότι τα πρακτικά ζητήματα που μας χωρίζουν από τέτοιου τύπου παρουσιάσεις του δίσκου, είναι προς το παρόν πάρα πολύ δύσκολο να διευθετηθούν, οπότε αυτή την χρονική περίοδο, “περιοριστήκαμε” στο να βγάλουμε έναν όσο το δυνατόν καλύτερο δίσκο, πράγμα που με βάση τα στάνταρ που είχαμε θέσει εξ’ αρχής, πετύχαμε, και προσπαθούμε να κάνουμε πολλά live σε Ελλάδα και εξωτερικό. Στην ουσία, ακόμα και αν καταφέρουμε να κάνουμε κάποια καλή περιοδεία σε Ελλάδα και εξωτερικό, το “Battleship Oceania” δυστυχώς θα παραμένει ένα ανολοκλήρωτο καλλιτεχνικό έργο στο μυαλό μας, μακριά από την ολοκληρωτική πραγματοποίηση του οράματος που έχουμε για αυτό.
Στην παρουσίαση του δίσκου περιέγραψα την μουσικής σας ως ένα κράμα ανάμεσα σε Royal Hunt και Savatage. Πως θα περιέγραφες εσύ τον ήχο του συγκροτήματος;
Υφολογικά, θα έλεγα πως παίζουμε κάτι σαν soundtrack ή cinematic metal. Είναι κάτι αρκετά ευρύ σαν προσδιορισμός και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πάντα γράφουμε με την λογική του να δημιουργήσουμε συγκεκριμένα ηχητικά τοπία, πράγμα που σημαίνει πως θα χρησιμοποιήσουμε χωρίς δισταγμό, στοιχεία από όλο το φάσμα της μουσικής, ακόμα και έξω από τα “χωράφια” του metal, για να το πετύχουμε. Αν θες αυτό να το προσδιορίσω με βάση την δουλειά άλλων καλλιτεχνών, θα κράταγα τα 2 συγκροτήματα που ανέφερες και εσύ και θα πρόσθετα σίγουρα τους Ayreon και γενικά όλες τις δουλειές του Arjen Lucassen, όμως αυτά είναι μόνο ένα μέρος, σημαντικό βέβαια, του όλου “μουσικού κράματος”.
Υπάρχει μια σχετικά μεγάλη απόσταση, για τα σημερινά δεδομένα, ανάμεσα στις κυκλοφορίες σας. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να παραμείνει ένα συγκρότημα σήμερα στην δημοσιότητα;
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να μείνει ένα συγκρότημα στην δημοσιότητα. Η συχνή παραγωγή δίσκων, νέων video clip αλλά και συνεχόμενων συναυλιών είναι οι πιο συνηθισμένοι. Το ζήτημα είναι πως κάθε ένας από αυτούς τρόπους, για να γίνει όσο το δυνατόν πιο σωστά, απαιτεί και αρκετό χρόνο προετοιμασίας αλλά και σημαντικά χρηματικά ποσά, και επειδή ως γνωστόν, τα μέλη μιας μπάντας είναι πολύ δύσκολο να ζήσουν από την μουσική και συνήθως είναι αναγκασμένα να κάνουν και κάποια άλλη δουλειά παράλληλα, ο διαθέσιμος χρόνος για την ενασχόληση με την μπάντα είναι περιορισμένος. Οπότε, μια το θέμα του περιορισμένου χρόνου, μια το θέμα της συγκέντρωσης των απαραίτητων κεφαλαίων, το οποίο αποτελεί πραγματικό άθλο στην Ελλάδα της κρίσης, μας αναγκάζουν να κόβουμε ταχύτητα και να μην μπορούμε να κάνουμε με μεγάλη συχνότητα τα τρία προαναφερθέντα πράγματα, προκειμένου να μένουμε συνεχώς στην δημοσιότητα και κατά συνέπεια,δυσκολευόμαστε να βγάζουμε συχνότερα δίσκους. Το ίδιο ισχύει νομίζω και για την πλειοψηφία των συγκροτημάτων αυτής της εποχής.
Ξέρω πως είχατε προγραμματίσει κάποιες εμφανίσεις αλλά ακυρώθηκαν με την πανδημία. Θα φροντίσετε να τρέξετε αυτά τα show το συντομότερο δυνατό; Θα προστεθούν και άλλες εμφανίσεις;
Πράγματι είχαμε προγραμματίσει κάποιες εμφανίσεις, μερικές από τις οποίες ήταν και αυτό που λες “μεγάλες ευκαιρίες”, άσχετα αν δεν τις είχαμε ανακοινώσει. Δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα με τα τωρινά δεδομένα, τουλάχιστον μέχρι τους πρώτους 2-3 μήνες του 2021, έτσι όπως το βλέπω εγώ και δεν νομίζω πως θα μπορούν να γίνουν συναυλίες γενικώς μέσα σε αυτό το διάστημα, οπότε είναι αδύνατον προς το παρόν, να σου πω το οτιδήποτε ή να προγραμματίσουμε το οτιδήποτε σαν μπάντα. Επίσης, άλλο ένα πρόβλημα είναι ότι δεν εξαρτάται από εμάς σε μεγάλο βαθμό, το να μπορέσουν να κλειστούν σε νέες ημερομηνίες, αυτές οι εμφανίσεις που ακυρώθηκαν. Θέλουμε πάρα πολύ να βρεθεί ένας τρόπος να κανονίσουμε όλα τα live που ακυρώθηκαν σε νέες ημερομηνίες και να προχωρήσουν εκ νέου, οι ενέργειες που κάναμε για να προσθέσουμε και αρκετές επιπλέον συναυλίες, όμως αυτή την στιγμή, κάτι τέτοιο φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο. Ο χρόνος θα δείξει…
Πως πιστεύεις ότι θα επηρεάσει μακροπρόθεσμα η όλη κατάσταση την μουσική βιομηχανία;
Σε μια μουσική βιομηχανία που βίωνε ήδη μια πολύ μεγάλη κρίση τα τελευταία χρόνια, θεωρώ πως αυτό το χτύπημα ενδέχεται να γίνει η “χαριστική βολή”. Πολύς κόσμος ο οποίος ζούσε από την μουσική βιομηχανία, θα αναγκαστεί να αλλάξει δουλειά, παραγωγοί και διοργανωτές θα ρισκάρουν με πολύ μεγαλύτερη δυσκολία πλέον, να κάνουν επενδύσεις στον χώρο, με αποτέλεσμα να αλλάξουν πάρα πολλά πράγματα. Επίσης, τα μόνιμα “κουσούρια” που μπορεί να αφήσει πίσω αυτή η ιστορία, όπως τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης από τους γύρω μας, (2 μέτρα απόσταση από τον διπλανό πχ), ίσως να αλλάξουν ριζικά και ως προς χειρότερο, τον όρο “συναυλία”. Εύχομαι ολόψυχα, να με διαψεύσει η εξέλιξη της όλης κρίσης.
Ποιο θα ήταν για σένα το ιδανικό συγκρότημα να βγείτε μαζί στον δρόμο;
Κοίτα, τα συγκροτήματα που θεωρώ “ιδανικά” για να παίξουμε μαζί, ποικίλουν ανάλογα με την περίσταση και κατά συνέπεια είναι πολλά. Αν μπορούσα όμως να κάνω ένα θεότρελο όνειρο, στο οποίο θα μπορούσαμε να έχουμε και εμείς μια πολύ μεγάλη παραγωγή για να παρουσιάσουμε ένα ιδιαίτερα θεατρικό show, θα προτιμούσα να παίξουμε με ένα συγκρότημα ή καλλιτέχνη που έχει επίσης ένα ιδιαίτερα “θεατρικό” show, όπως το show του “The Wall” από Pink Floyd ή από Roger Waters, το show της “Glass Spider Tour” του David Bowie ή από show της εποχής μας, με τους Ghost της “A Pale Tour Named Death” ή κάποιο από τα live show των Ayreon.
Ποια είναι η γνώμη σου για την σημερινή κατάσταση της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας στον χώρο μας, όχι μόνο για τα συγκροτήματα;
Γίνεται μια γενικότερη προσπάθεια να εξελιχθούν τα πράγματα και να πλησιάσουν οι παράγοντες όλων των τομέων της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας, τα στάνταρ της αντίστοιχης μουσικής βιομηχανίας χωρών που είναι στην κορυφή της σχετικής ιεραρχίας. Σε κάποιους τομείς έχει υπάρξει σημαντική πρόοδος που σε κάνει να πιστεύεις πως σε λίγα χρόνια, δεν θα υπάρχει ουσιαστική διαφορά με το εξωτερικό. Υπάρχουν όμως και τομείς που είναι πολύ πίσω ακόμα και θα χρειαστεί πολύ δουλειά και κυρίως διάθεση, για να πλησιάσουν το επίπεδο της ξένης μουσικής βιομηχανίας. Η συνολική αίσθηση όμως, είναι ότι υπάρχει πρόοδος τα τελευταία χρόνια.
Έχετε γυρίσει ένα performance βίντεο για το “Retribution” και όλο το άλμπουμ είναι ανεβασμένο στο YouTube. Σκέφτεστε να γυρίσετε και κάποιο άλλο πιο “επίσημο” video clip;
Το “Retribution” είναι το επίσημο video clip του δίσκου, ενώ έχουμε και δύο lyric video, ένα για το “Sailing In History” και ένα για το “The Curse”. Αν και θα θέλαμε να κάνουμε video clip και για άλλα 2-3 κομμάτια του δίσκου, δυστυχώς τα διαθέσιμα χρήματα που υπάρχουν προς το παρόν, δεν επαρκούν για να γυριστεί άλλο video clip.
Κλείσε αυτή την συνέντευξη με ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες μας!
Το Θωρηκτό “Ωκεανίς” έχει βάλει πλώρη για μουσικές θάλασσες, στα πέρατα της φαντασίας. Επιβιβαστείτε στο στοιχειωμένο κατάστρωμά του και ταξιδέψτε μαζί με το απέθαντο πλήρωμά του, σε μια ιστορία όπου σουρεαλισμός και πραγματικότητα, μας φέρνουν κοντά στις αδυναμίες και τις αρετές της ανθρώπινης φύσης.
Μιχάλης Νταλάκος
https://www.facebook.com/FloatingWorldsGR/
https://www.floatingworlds.gr/el/
Band Members
Jon Soti – φωνητικά
AndreasV – κιθάρα, πλήκτρα, δεύτερα φωνητικά
Σοφία Ασσαριώτη – πλήκτρα, δεύτερα φωνητικά
Μιχάλης Παπαδόπουλος – μπάσο
Κώστας Πλακούτσης – τύμπανα
Discography
Only A Dream, Can Kill A Dream…, 2007
Below The Sea Of Light, 2013
Battleship Oceania, 2019
