Αν χρειάζεστε τις οποιεσδήποτε συστάσεις για το ποιος είναι ο Max Cavalera, μάλλον βρίσκεστε εδώ κατά λάθος. Πρόκειται για την ιστορική φωνή των σημαντικότατων “Arise” και “Roots” των Sepultura, ενός εκ των επιδραστικότερων σχημάτων του ακραίου ήχου. O Βραζιλιάνος συνέχισε την επιτυχημένη πορεία του μετά την αποχώρησή του από το σχήμα-ορόσημο με τη δημιουργία των Soulfly και Cavalera Conspiracy. Οι οικογενειακές συνεργασίες είναι παράδοση για τον Max, καθώς μέχρι τώρα έχει συνεργαστεί πάμπολλες φορές με τον αδελφό του Igor και τον γιό του Zyon στα προαναφερθέντα σχήματα και όχι μόνο.
Αυτή τη φορά έρχεται η σειρά του Igor “Amadeus” Cavalera Jr. να αναλάβει κιθάρα, μπάσο και φωνητικά στο πλευρό του μπαμπά Max, για τις ανάγκες των νεοσύστατων Go Ahead And Die. Μαζί τους ο Zach Coleman (Black Curse, Dominion) στα τύμπανα. Με αυτή την σύνθεση λίγα πράγματα θα μπορούσαν να πάνε λάθος. Και πράγματι, ο δίσκος φέρει άξια την κληρονομία του ονόματος Cavalera και ο πιτσιρικάς αποδεικνύει ότι έχει κάτι παραπάνω από το σωστό επίθετο. Άλλωστε, έχει μπει νωρίς στα βαθιά, καθώς έχει μοιραστεί το σανίδι με τους Cavalera Conspiracy το 2011 ως live session μουσικός, σε ηλικία μόλις δεκαέξι ετών. Λίγο αργότερα, την περίοδο 2015 με 2018, ξανά χάριν ζωντανών εμφανίσεων, έχει διατελέσει χρέη μπασίστα, πληκτρά και τραγουδιστή στους Soulfly.
Punk τσαντίλα (“I.C.E. Cage”), καλοπαιγμένο thrash (“Truckload Full Of Bodies”) και το μοναδικό groove-σήμα κατατεθέν της οικογένειας (“El Cuco”) δίνουν δυναμικά το παρόν σε ένα δίσκο που δε θα απογοητεύσει τους φίλους των Sepultura αλλά και όσους αγαπούν το heavy metal γενικότερα. Τα μοντέρνα, nu στοιχεία που χαρακτήρισαν τους Soulfly πάλι, λάμπουν δια της απουσίας τους εδώ. Προσωπικά δε μου έλλειψαν καθόλου. Μπορεί να υπάρχουν σταθερές αξίες γύρω από τις οποίες στήνεται μουσικά η εκάστοτε δουλειά, όπως τα tribal τύμπανα στο “Isolated Desolated” αλλά ο δίσκος θα λάμβανε την ίδια βαθμολογία ακόμα κι αν δεν είχαμε ιδέα ποιοι έπαιζαν ή ερχόταν από μια μπάντα με παγκοσμίως άγνωστους μουσικούς στη σύνθεσή της.
Στοιχηματίζω ότι οι τρεις τους δε βαρέθηκαν στιγμή κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων. Είναι άξιο αναφοράς ότι μετά από τόσα χρόνια καριέρας, δεν υπάρχει στιγμή στα έντεκα κομμάτια που να μοιάζει διεκπεραιωτική ή να υπολείπεται ενθουσιασμού. Και οργής. Άλλωστε, τα πρόσφατα γεγονότα αστυνομικής βίας στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και ό,τι ακολούθησε αυτών, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για εκείνους. Είναι ξεκάθαρο κι εμφανές από τους στίχους μέχρι το εξώφυλλο. Τέτοιες καταστάσεις δίνουν πάντα έναν καλό λόγο για να εξοργίζεται κάποιος. Απλά, όταν αυτός ο κάποιος είναι ο Max Cavalera, η οργή αυτή καταλήγει να μεταφράζεται σε κομματάρες. Κάθε μια από τις οποίες θα μπορούσε να ήταν η τέλεια μουσική υπόκρουση για εκείνο που ακολούθησε τη φράση που ειπώθηκε κάποτε στο Terra Vibe δια στόματος του ίδιου του μουσικού: “You in the middle, destroy!”.
9/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
