Ανταποκρίσεις

God Ιs Αn Astronaut, Verbal Delirium

God Ιs Αn Astronaut, Verbal Delirium

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014, Gagarin 205, Αθήνα

Πιο ταιριαστό όνομα για venue από το Gagarin που θα μπορούσε να φιλοξενήσει τους Astronauts  πιστεύω πως δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο. H βροχερή βραδιά της 8ης Νοεμβρίου ήρθε να δέσει με την μεγάλη μας προσμονή για το ταξίδι που περιμέναμε να κάνουμε μέσα από τα μουσικά τοπία των Ιρλανδών post-rockers.

Πρώτοι ανέβηκαν στην σκηνή οι Έλληνες Verbal Delirium. Μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασαν αρκετά με την μουσική τους, και θα πρόσθετα ακόμη ότι η χώρα μας αναμφισβήτητα βγάζει πολύ ταλαντούχα παιδιά. Αν και μας παρουσίασαν λίγα κομμάτια, μου έδωσαν να καταλάβω καλά ότι είναι μια progressive και psychedelic rock μπάντα με πολλά experimental στοιχεία και τα τραγούδια τους με έκαναν να νοσταλγήσω εποχές που έβγαλαν μπαντάρες όπως Genesis, Van der Graaf Generator, King Crimson, Camel, Queen, Pink Floyd, ακόμη και λίγο Bowie (τα είπα όλα!). Η εξαίσια φωνή και ερμηνεία του frontman της μπάντας στήριζε καταπληκτικά την μελωδικότητα των τραγουδιών που μας παρουσίασαν και γενικά όλοι τους ήταν εξαιρετικοί και ακούγονταν πολύ δεμένοι. Είναι μια μπάντα που γεννήθηκε το 2006 και έχουν κυκλοφορήσει 2 άλμπουμ μέχρι στιγμής, το “So Close & Yet So Far Away” (Musea Records) και ένα αυτοχρηματοδοτούμενο, το  From The Small Hours Of Weakness το οποίο διαθέτει η μπάντα για free downloading στην σελίδα τους στο Βandcamp. Σίγουρα αξίζει να τους ψάξει κανείς περισσότερο αν αγαπάει το είδος που παίζουν.

Μετά από ένα σύντομο και απαραίτητο break για να προετοιμαστεί το επόμενο set-up, ανέβηκαν επιτέλους στην σκηνή οι «Θεοί αστροναύτες»!

Γενικά θα έχω να λέω ότι ήταν μια αξέχαστη εμπειρία αυτή που ζήσαμε. Μια απόλυτη space rock ατμόσφαιρα, αλλά και με άφθονα γκάζια από τις κιθάρες να ρέουν πάνω μας και να γεμίζουν ολότελα το χώρο. Ακολούθησαν αμέσως στριμώγματα από όλους μέσα στον πλήθος για να βρεθεί ένα καλό σημείο, να μην χαθεί ούτε δευτερόλεπτο από αυτή τη μοναδική ερμηνεία που ξεδιπλωνόταν μπροστά μας. Μάταια προσπαθούσες να κλείσεις τα μάτια σου για να αφοσιωθείς στις κυματομορφές της ηλεκτρονικής μουσικής αφού τα δυνατά riff ξεσπούσαν ανά πάσα στιγμή από τις κιθάρες των Dean και Kinsella.

Τέσσερα τα μέλη επί σκηνής αυτή την φορά καθώς έλειπε η κιθάρα του Gazz Carr, ο οποίος προτίμησε να αφοσιωθεί στην δική του μπάντα, τους Butterfly Explosion.

O Jamie Dean, μια ψηλή και αξιαγάπητη φιγούρα που με την σκηνική του παρουσία καταλάμβανε σχεδόν όλη την σκηνή, εκτός του ότι ήταν υπεύθυνος για τα πλήκτρα, εκτελούσε και καθήκοντα στην κιθάρα – κάνοντας την δουλειά του και πολύ καλά μάλιστα – μεταφέροντας στα πλήθη την ενέργεια του και την μουσική της μπάντας. Μάλλον θα έλεγα καλύτερα, πως ο Jamie ήταν ο «αγωγός» που με την ακατάπαυστη ενέργεια του, μετέφερε τα ηλεκτρισμένα φορτία της μουσικής της μπάντας στα εκστασιασμένα πλήθη από κάτω, απόλυτα συνδεδεμένος μαζί τους σε ένα ξέφρενο ρυθμό.

Ο Jamie με τα συνεχή stage diving του μέσα στο πλήθος (3 μέτρησα εγώ), γινόταν ένα με το κοινό και σχημάτιζε ένα πυρήνα που εξέπεμπε κύματα ενέργειας και εκστασιασμού, μεταμορφώνοντας το γεγονός σε ένα απόλυτο «raving» party.

Οι αδελφοί Kinsella στις θέσεις τους, ο Torsten με την κιθάρα του να στέκεται στην μέση, σεμνός και σιωπηλός, απόλυτα απορροφημένος και αφοσιωμένος στο έργο του και στην μουσική του, μας έδειξε με τον τρόπο του ότι είναι ο δημιουργός πίσω από όλα αυτά τα απίστευτα μουσικά κομμάτια.

Και ο μπασίστας αδερφός του, ο Niels, στα δεξιά της σκηνής, χωμένος κυριολεκτικά μέσα στο μπάσο του, με τα μαλλιά του πεσμένα κάτω σαν κουρτίνες να σκεπάζουν το πρόσωπο του, το οποίο δεν μπορούσες να διακρίνεις ούτε για μια στιγμή σε όλο το σόου, δεν σήκωσε ούτε για μια φορά του κεφάλι του, το οποίο δονούσε με ένα συνεχές head banging στον ρυθμό της μουσικής τους. Και ο Stephen Whelan πίσω από τα τύμπανα του, πολύ άξια και με εξαιρετική ακρίβεια κρατούσε τον ρυθμό της μπάντας.

Η παρουσία τους ήταν τόσο εκρηκτική που κάλυπτε και την απουσία των οπτικών εφέ, τα οποία θα προτιμούσα να υπήρχαν, κάτι αντίστοιχο της μουσικής τους που να συνοδεύει και να συμπληρώνει ένα τέτοιο ηλεκτρικό σετ. Κάτι τέλος πάντων που θα ταίριαζε πολύ σε ένα τέτοιο γκρουπ, όπως οι God Ιs Αn Astrοnaut. Βέβαια, η απουσία του οπτικού στοιχείου σε καμία περίπτωση δεν θα έλεγα ότι υποτίμησε έστω και στο ελάχιστο την καταπληκτική αυτή εμφάνιση τους. Ίσως ήθελαν με αυτό τον τρόπο, ο κόσμος να μην εστιάσει πάνω στα οπτικά και να αφοσιωθεί στην μπάντα. Σε τελική ανάλυση, η μουσική είναι αυτή που μετράει πάνω απ’ όλα.

Το setlist περιλάμβανε 16 κομμάτια + 3 ακόμη στο encore, ανάμεσα στα οποία παρουσίασαν και ένα ολοκαίνουργο και ακυκλοφόρητο, το Dark Passenger, το οποίο μας είπαν πως θα περιλαμβάνεται στην επερχόμενη δουλειά τους. Τα άλμπουμ που κυριάρχησαν στο live ήταν το All is Violent All is Bright, Origins και το The End of the Beginning αλλά επίσης ακούσαμε και το κομμάτι Worlds in Collision από το άλμπουμ Age of the Fifth Sun και το Echoes  από το ομώνυμο τους άλμπουμ. Ξεκίνησαν το σόου με το κομμάτι When Everything Dies, ενδιάμεσα ακούσαμε αριστουργήματα όπως το Remembrance, The End of the Beginning, All is Violent, All is Bright,Echoes, Suicide by StarFragile  για να αναφέρω μερικά, και έκλεισαν με το Route 666”. (Δείτε το πλήρες setlist παρακάτω).

Στο τέλος της συναυλίας μας αποχαιρέτησαν με την υπόσχεση ότι θα επιστρέψουν ξανά στην Αθήνα τον επόμενο χρόνο για να μας παρουσιάσουν και τον νέο τους δίσκο.

Τελικά το συμπέρασμα που βγαίνει από όλα αυτά είναι πως οι God Ιs Αn Astronaut είναι μια καταπληκτική μπάντα είτε με, είτε χωρίς οπτικό σόου. Και για μένα παίρνουν τον τίτλο μιας από τις καλύτερες “instrumental” μπάντες στον πλανήτη. Η μουσική τους είναι πραγματικά ζωντανή, περισσότερο θα έλεγα από αυτή που ακούμε στα άλμπουμ τους και πάνω στην σκηνή ακούγονται πολύ πιο heavy με πολλά γκάζια στις κιθάρες. Ίσως το πάθος και η ενέργεια των μουσικών είναι αυτά που ενισχύουν τα τραγούδια και την μουσική τους!

God is an Astronaut Setlist:
1. When Everything Dies (All is Violent all is Bright)
2. Transmissions (Origins)
3. All Is Violent, All Is Bright(All is Violent All is Bright)
4. Reverse World (Origins)
5. Echoes (God is an Astronaut)
6. Spiral Code (Origins)
7. Remembrance (The End of the Beginning))
8. The End of the Beginning(The End of the Beginning)
9. Fragile (All is Violent all is Bright)
10. Calistoga (Origins)
11. Forever Lost (All is Violent all is Bright)
12. Worlds In Collision (Age of the Fifth Sun)
13. The Last March (Origins)
14. From Dust to the Beyond (The End of the Beginning)
15. Dark Passenger (New Song)
16. Fire Flies and Empty Skies (All is Violent all is Bright)
Encore:
17. Red Moon Lagoon (Origins)
18. Suicide by Star (All is Violent all is Bright)
19. Route 666 (The End of the Beginning)

Ανταπόκριση: Χρήστος Μπαμπαλής ([email protected])

Φωτογραφίες: Διονύσης Τσέπας ([email protected])  

Υ.Γ. — Επίσης οφείλω να αναφέρω ότι μετά το τέλος του live, ο συμπαθέστατος Jamie Dean, πολύ φιλικός, κοινωνικότατος θα έλεγα, κατέβηκε κάτω να συναντήσει οπαδούς και να μιλήσει μαζί τους. Μπράβο του, που δεν είναι ο απόμακρος ροκ σταρ που δρα διεκπεραιωτικά στις live εμφανίσεις. Με τον τρόπο του, φέρνει την μπάντα πολύ πιο κοντά στον κόσμο και σε προσωπικό επίπεδο. Μα πάνω απ’ όλα, οι «αστροναύτες» μου φάνηκαν πολύ καλά παιδιά και πολύ οικείοι, σαν τα παιδιά της διπλανής πόρτας!

Δείτε βίντεο του Route 666” – live in Athens 2014 στο YouTube εδώ

Δείτε βίντεο του  “Echoes” – live in Athens 2014 στο YouTube εδώ

whale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X