Μετά από εφτά ολόκληρα χρόνια πλήρης απραξίας, οι Νορβηγοί Guardians Of Time επιστρέφουν στη δισκογραφία με το ολοκαίνουργιο A Beautiful Atrocity. Ο δίσκος σηματοδοτεί ένα πολύ δυναμικό comeback, πάντοτε στο γνωστό progressive/heavy metal των πιο παλιών τους δουλειών. Από το εισαγωγικό The Begining Of The End (με τη συνομιλία ανάμεσα στο μελλοθάνατο φυλακισμένο Jeffrey Callahan και το δεσμοφύλακα του), το album μαρτυράει πως ίσως πρόκειται να διαθέτει και concept στοιχείο. Υπάρχει δεν υπάρχει ιστορία, δε θα μας απασχολήσει καθόλου. Τα τραγούδια μιλάνε από μόνα τους. Ακούγοντας σε πρώτη φάση το Perverse Perfection, καταλαβαίνεις σίγουρα πως εδώ πρόκειται για κάτι πραγματικά καλό. Οι heavy κιθάρες σε κομμάτια όπως God v2.0, Monster και Altered In Red, δείχνουν ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν αξιόλογο metal δίσκο. Το κλειδί του όλου εγχειρήματος βρίσκεται κυρίως όχι στην, ομολογουμένως, αψεγάδιαστη παραγωγή, αλλά στα μελωδικά breaks και στην εναλλαγή των vocals από heavy σε brutal και αντίστροφα. Φαίνεται πως τα νορβηγόπουλα δεν άφησαν ούτε μία μέρα από την τελευταία επταετία να πάει χαμένη. Το A Beautiful Atrocity είναι διασκεδαστικό (και ποιοτικό όπου χρειάζεται), με κλασικά μας ακούσματα όσον αφορά τις επιρροές του, και δομημένο έτσι ωστε να μη χρειαστεί να πάρεις ούτε για μία στιγμή τα αυτιά σου από πάνω του. Ίσως βέβαια το album να μην είχε βγει τόσο καλό, εάν δεν υπήρχε πίσω από το μικρόφωνο ο Bernt Fjellestad που μάλλον αποτελεί must για το συγκρότημα, καθώς οι φωνητικές του χορδές είναι πολυδιάστατες. Και αυτό το αντιλαμβάνεσαι από την ερμηνεία του στο μπαλαντοειδές Sleep Eternal, όπου το ταλέντο του είναι κάτι παραπάνω από προφανές. Ακόμα και σε κομμάτια τύπου Only In A Dream, που στην εισαγωγή του το στοιχείο Queensryche είναι πιο φανερό από ποτέ, όποιες χαζές υποψίες περί αντιγραφής εξατμίζονται στην εμφάνιση του κιθαριστικού χωσίματος και του refrain. Οι Guardians Of Time μας πλασάρουν εδώ ένα album που και στο περιεχόμενό του όσο και στη μουσική του, είναι ακριβώς αυτό που προλέγει ο τίτλος. Είναι μία όμορφη κτηνωδία (A Beautiful Atrocity) που ίσως με τον καιρό -και με αρκετές ακόμα ακροάσεις- να εξελιχθεί σε έναν από τους καλύτερους concept δίσκους που έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια.
8/10
Χάρης Μπελαδάκης
