Η έννοια του supergroup είναι ίσως τόσο παρεξηγημένη και παρα-χρησιμοποιημένη αυτή την εποχή. Συνήθως όταν βλέπω Δελτίο Τύπου με την ταμπέλα supergroup με πιάνουν τα διαόλια μου και βλέπω με άλλο μάτι την εκάστοτε κυκλοφορία. Με τους Impera όμως, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά αφού όντως μιλάμε για μια μπάντα της οποίας τα μέλη έχουν κολλήσει πολλά ένσημα σε τεράστια και μεγάλα ονόματα. Πραγματικά, το βιογραφικό τους είναι το λιγότερο εντυπωσιακό. Οι Impera αποτελούνται από τους (πάρτε βαθιά αναπνοή): Matti Alfonzetti στα φωνητικά (Jagged Edge, Scott Gorham, Skintrade, Road To Ruin, Red White & Blues), Tommy Denander στις κιθάρες (Toto, Paul Stanley, Michael Jackson, Alice Cooper), J.K. Impera στα τύμπανα (Bruce Kulick, Graham Bonnet, Vinnie Vincent, John Corabi, Brian Robertson) και Mats Vassfjord στο μπάσο (Vinnie Vincent, John Corabi, Scaar, Grand Design).
Όσοι έχουν ακούσει τα “Legacy Of Life” και “Pieces Of Eden”, θα ξέρουν ότι έχουμε να κάνουμε με μια αρκετά καλή μπάντα. Τι γίνεται όμως με το “Empire Of Sin”; Απλά οι Impera ωριμάζουν και μας προσφέρουν έναν απίστευτα ποιοτικό και δυνατό δίσκο, σε στάνταρ που ξεπερνάνε κατά πολύ τις προηγούμενες προσπάθειές τους.
Από τις πρώτες νότες του δίσκου μέχρι τις τελευταίες, το κεφάλι πάει πάνω κάτω σε ένα είδος μουσικής που μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως μελωδικό hard rock και heavy fuckin’ metal. Τα κομμάτια είναι όλα στο ίδιο επίπεδο και πολύ έξυπνα οι Impera παίζουν με και εναλλάσσουν διαφορετικούς ρυθμούς μεταξύ των κομματιών τους. Μπορεί κανείς να ακούσει σχεδόν καθαρόαιμο heavy metal με τα “The Beast Is Dead”, “Evil”, “Don´t Stop”, πιο hard rock στιγμές με τα “Thunder In Your Heart”, “Hole In The Sky”, “Lights In The Sky”, “Lost Boy” μπαλάντες σαν τα “End Of The World” και το blues-άτο “Darling” έως και AOR ψήγματα με το “Never Enough”.
Πίσω από τον mastermind της μπάντας Tommy Denander, που οργιάζει με τα κιθαριστικά του solos τα οποία είναι από τα καλύτερα που έχω ακούσει εδώ και καιρό, ο J.K. Impera, παραδίδει μαθήματα απλότητας στα τύμπανα. Ο Matti Alfonzetti απλά δεν θα μπορούσε να τραγουδήσει καλύτερα τα τραγούδια, αφού το πάθος και η δύναμη είναι περίσσια στις ερμηνείες του. Ο Mats Vassfjord δένει με τον ήχο του και τα μέρη του το rhythm section, χωρίς φανφάρες με έναν μοναδικό τρόπο ώστε να προσδώσει τον όγκο και την ποικιλομορφία που είναι απαραίτητα στα κομμάτια.
Η παραγωγή είναι τόσο καθαρή όσο και βρώμικη όπου χρειάζεται για να αποδώσει και τα hard rock και τα metal στοιχεία. Οι μελωδικές γραμμές είναι τόσο όμορφες και εμπνευσμένες που μένουν κατευθείαν στο κεφάλι του ακροατή ενώ τα riffs είναι τόσο ενδιαφέροντα παράλληλα με την ιδιότητα να περπατάνε σε ένα τεντωμένο σκοινί μεταξύ του hard rock και του heavy metal. Οι ενορχηστρώσεις αν και απλές, είναι αυτές που πρέπει για να αναδείξουν τις συνθέσεις. Θα πρέπει να μην ξεχάσουμε επίσης τη συμμετοχή του John Leven (Europe) στο “Thunder In Your Heart” και στη lead κιθάρα αλλά και συνθετικά.
Η τετράδα από την Σουηδία καταφέρνει να μας δώσει έναν δίσκο που από πολύ νωρίς και χωρίς καμία υπερβολή, θέτει υποψηφιότητα για ένα από τα καλύτερα albums του 2015. Εκτός του “Lost Boy”, που όχι ότι είναι κακό κομμάτι αλλά απλά δεν φτάνει στο επίπεδο των άλλων, δεν υπάρχει άλλο που να υστερεί. Ένας δίσκος ορισμός για το πως πρέπει να παίζεται το μελωδικό hard rock/heavy metal στις μέρες μας. Στην κυριολεξία αυτός ο δίσκος πρέπει οπωσδήποτε να ακουστεί από όλους τους λάτρεις του hard rock και του heavy metal και να μην προσπεραστεί ίσως από το γεγονός ότι οι Impera δεν είναι τόσο γνωστοί. Η “αυτοκρατορία της αμαρτίας” σε αυτήν την περίπτωση μεταφράζεται σε “αυτοκρατορία της ποιότητας”. Μην χάσετε αυτό το διαμάντι.
9/10
Δημήτρης Σταύρος
