Μελωδικό power metal βαπτισμένο μέσα στην κολυμπήθρα του νεοκλασικού ήχου; Πάρτε μου τα λεφτά τώρα! Εντάξει, παραδέχομαι ότι οι εννιά στις δέκα κυκλοφορίες τέτοιου είδους εδώ και αρκετά χρόνια είναι στην καλύτερη χρυσές μετριότητες αλλά εδώ πέφτουμε σε αυτήν την μια την καλή.
Οι Iron Mask είναι το πνευματικό παιδί του κιθαρίστα Dushan Petrossi ο οποίος από το 2002 και μετά έχει κυκλοφορήσει άλλα έξι albums με το σχήμα. Μοναδικός συνοδοιπόρος του από την έναρξη ο μπασίστας Vassili Moltchanov. Όλοι οι άλλοι αναλώσιμοι μιας και έχει αλλάξει δύο ομάδες ποδοσφαίρου στο σύνολο αλλά περί ορέξεως. Η προηγούμενη δουλειά των Iron Mask με τίτλο “Diabolica” είχε κυκλοφορήσει πίσω στο 2016 (στο περιοδικό μας μπορείτε να διαβάσετε παρουσιάσεις σχεδόν για όλες τους τις δουλειές εδώ).
Το “Master Of Masters” μπαίνει με τα γκάζια του “Never Kiss The Ring”. Ο Malmsteen κάπου χαμογελά και το κομμάτι έχει όλα τα απαραίτητα συστατικά: γρήγορο, μελωδικό, με όμορφο refrain και σε κάποια σημεία τολμώ να πω συμφωνικό. Κάπως έτσι κυλάει όλος ο δίσκος. Η δουλειά στις κιθάρες είναι πραγματικά πολύ καλή. Το συγκρότημα ακούγεται αρκετά δεμένο και καλοκουρδισμένο.
Να σας πω ότι αυτό που θα ακούσετε είναι πρωτότυπο; Δεν θα το πω. Όμως το “Master Of Masters” είναι τόσο καλοπαιγμένο που πραγματικά καμία σημασία δεν έχει. Το απόλαυσα όσο λίγες δουλειές στο χώρο του το τελευταίο χρόνο. Κομματάρες όπως τα “Nothing Lasts Forever”, “Wild And Lethal” και η μπαλάντα “A Mother Loved Blues” έπαιξαν επανειλημμένα από τα ηχεία μου. Σε ένα ιδίωμα που η αλήθεια είναι ότι έχει ζήσει πολύ καλύτερες εποχές, σχήματα όπως οι Iron Mask είναι μια όαση. Επενδύουμε άφοβα.
7,5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
