Για ακόμα μια φορά θα πρέπει να βγάλω το καπέλο στους Jaded Heart, αφού κατάφεραν να κυκλοφορήσουν έναν πραγματικά φανταστικό δίσκο, ο οποίος προκαλεί… «ανακοπές». Το “Heart Attack” έρχεται να διαδεχθεί το προ διετίας “Stand Your Ground”, τοποθετώντας το κατ’ εμέ ένα σκαλοπάτι πιο πάνω σε σχέση με τον προκάτοχο του. Ας δούμε όμως τι πραγματικά συμβαίνει με το νέο δίσκο των Γερμανών hard rock/heavy metallers.
Σε σχέση λοιπόν με το “Stand Your Ground” η πρώτη ουσιαστική αλλαγή που παρατηρεί κανείς ότι πλέον το σχήμα συνεχίζει ως κουαρτέτο, αφήνοντας εκτός σχήματος τον κιθαρίστα Masa Eto, ο οποίος συνεργάστηκε μαζί τους για οχτώ χρόνια, από το “Fight The System” του 2014. Πλέον στην μίξη και το mastering του δίσκου έρχεται ο Manuel Cohnen των Parabol Audio Studios, ο οποίος διαδέχεται τον Erik Mårtensson (W.E.T., Eclipse), ο οποίος έκανε μια φανταστική δουλειά ενώ αλλαγή έχουμε και στο εικαστικό κομμάτι, μιας και το σχήμα, όπως και με τον Manuel, συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον «δικό μας» Γιάννη Νάκο της Remedy Art Design (Evergrey, Borealis, Oceans Of Slumber), παρουσιάζοντας μια εξίσου ωραία δουλειά.
Στο μουσικό κομμάτι τώρα, οι Γερμανοί ακούγονται σούπερ φορμαρισμένοι καθώς τα κομμάτια είναι “back to back” φανταστικές συνθέσεις. Από το εναρκτήριο κομμάτι, το οποίο έγινε και video clip, το “Blood Red Skies”, στο εξαιρετικό hard rock ύμνο “Sweet Sensation”, ο οποίος πρέπει να υπάρχει στα playlist όλων των club ανά τον κόσμο, πας στο ομότιτλο του δίσκου το οποίο ξεχειλίζει από μελωδικότητα και ένα από τα καλύτερα ρεφρέν του δίσκου για να έρθει το πιο mid-tempo “Harvester Unknown” για να κόψει τις ταχύτητες προσωρινά, κάτι που το θεωρώ πανέξυπνο στην τοποθέτηση του στο συγκεκριμένο σημείο, καθώς δίνει άλλο τόνο στην ροή του δίσκου.
Η σφαλιάρα έρχεται όμως μετά και το ανελέητο head banging. Το “Lady Spider” ξεκινά σαν τυφώνας με ένα πιο death metal riffing να καταλήγει σε πιο μελωδικό σημείο και να επανέρχεται. Σίγουρα εμένα αποτελεί το αγαπημένο μου κομμάτι στο δίσκο. Στην μέση του δίσκου έρχεται το “Descent”, το οποίο ακολουθεί το mid-tempo μονοπάτι και αυτό. Πρέπει να δώσω τα εύσημα για τις καταπληκτικές μελωδίες, τόσο στις κιθάρες όσο και στις φωνές, που παρά του τα οχτώ λεπτά σε διάρκεια, δεν μπορείς να βαρεθείς με τίποτα. Ωστόσο το επερχόμενο “Remnants Of Before” ήταν αυτό που δεν με έπεισε και τόσο, αφού το βρήκα κάπως αδιάφορο. Γρήγορη επαναφορά με το “Right Now” και τις ωραίες γκρούβες του ενώ το “It’s All About Time” είναι λες και βγήκε από τα πρώτα άλμπουμ του συγκροτήματος.
Λίγο πριν το τέλος έρχεται το “Bridges Are Burning” το οποίο είναι ένα φανταστικό ‘80s κοπής, σε συναίσθημα, κομμάτι το οποίο σε κερδίζει από την πρώτη μέχρι την τελευταία του στιγμή για να έρθει το “Midnight Stalker” να ρίξει την αυλαία όπως αρμόζει.
Σε γενικές γραμμές, αν εξαιρέσεις ένα filler (σ.σ.: “Remnants Of Before”), ο υπόλοιπος δίσκος είναι φανταστικός. Λάτρης της δεύτερης περιόδου της μπάντας, μάλλον θα βρείτε την καλύτερη δουλειά τους μέχρι τώρα. Αν είστε της πρώτης, θα πρέπει να τον ακούσετε οπωσδήποτε! Θα σας αλλάξει τα μυαλά εύκολα!
8.5/10
Νίκος Σιγλίδης
nicklasinferno@gmail.com
