Σχεδόν ένας χρόνος πέρασε από τότε που έκανα το review για το live album Ιn Real Time αυτού του ταλαντούχου Εγγλέζου. Αυτό στάθηκε αφορμή να ξεκινήσω να μελετάω το παρελθόν του και ομολογώ ότι άνετα θα τον κατέτασσα μέσα στους καλύτερους κιθαρίστες-τραγουδιστές που έχουν ακούσει τα αυτάκια μου. Στην είδηση πως η νέα του δισκογραφική δουλειά ήταν έτοιμη προς κυκλοφορία η αντίδρασή μου ήταν κάτι παραπάνω από θετική. Έτσι κι αλλιώς, αυτόν το δίσκο τον περίμενα πως και πως. Και το όνομα αυτού “Rough & Tumble”. Συνήθως σε τέτοιου είδους albums είναι μάλλον απίθανο να συναντήσεις κάτι που δεν περιμένεις. Πόσο μάλλον όταν ξέρεις πως πρόκειται για κυκλοφορία της Frontiers Records. Με το Rough & Tumble λοιπόν, ο John Waite μας αποδεικνύει για άλλη μία φορά ότι ανήκει σε μία πολύ σπάνια κατηγορία καλλιτέχνη. Μπορεί σε ορισμένα από τα κομμάτια του δίσκου να συναντάμε αρκετά θα ‘λεγα αμερικάνικα στοιχεία (δίκασες στα drums, βαριές μπασογραμμές), όμως δε χάνεται ούτε στιγμή η αγγλική φινέτσα του κιθαριστικού ήχου. Ενδεχομένως, πολλοί ακροατές ίσως να βαρεθούν από ένα σημείο και μετά, λόγω αυτής της φινέτσας που λέγαμε. Δεν υπάρχει όμως λόγος, αφού έχουμε να κάνουμε με rock δίσκο. Άλλωστε ο John Waite πάντα αποτελούσε κλασικό παράδειγμα της θεωρίας “Δε χρειάζεται να είναι γρήγορο για να είναι καλό”. Μην ξεχνάτε το ότι αν έφτιαξε ένα μεγάλο όνομα στα ’80s το χρωστάει κατά βάση σε αργόσυρτες συνθέσεις. Οπότε αν κάποιος θέλει να ακούσει γρήγορα solos και υπερηχητικές ταχύτυτες από το rhythm section, καλύτερα ας το ξεχάσει. Σε μία εποχή που η αισιοδοξία για την εμφάνιση ποιοτικών rock κυκλοφοριών φαντάζει μακρινή ανάμνηση, έρχεται το Rough & Tumble για να μας δείξει ότι το καλό rock ζει ακόμα. Well done, Mr. John!
7,5/10
Χάρης Μπελαδάκης
