Είχα χρόνια να ακούσω αυτή τη μπαντούλα με το ιδιαίτερο όνομα. Ο λόγος απλός: εκτός από το όνομα δεν είχαν τίποτα ιδιαίτερο για να μου τραβήξουν το ενδιαφέρον, καθώς το μελιστάλακτο rock (σχεδόν pop) που έπαιζαν δεν με συγκινούσε. Ακούγοντας το ‘The Delirium Suite’ άρχισα να αλλάζω λίγο την οπτική μου γωνία καθώς η μουσική τους έχει ωριμάσει αρκετά και έχουν κάνει και μερικά βήματα κατά σκοτεινή πλευρά μεριά. Αυτό που μου ήρθε πρώτο στο μυαλό ακούγοντάς το ήταν το ‘The Last Fair Deal Gone Down’ ένα από τα αγαπημένα μου Katatonia albums, θυμίζοντάς το μου ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Η μουσική τους συνεχίζει να έχει αυτή την alternative νότα που τους χαρακτήριζε εξ’ αρχής, αλλά η εξέλιξή τους είναι εμφανέστατη. Η φωνή του τραγουδιστή είναι χαλαρά trademark, ενώ η διασκευή του Street Spirit (fade out) των Radiohead (που τους αγαπάω ιδιαίτερα) είναι από τις καλύτερες που έχω ακούσει. Αυτή και των Stream of Passion. Τα album’s favorites αυτή τη φορά είναι σίγουρα το ‘The Absentee’, ‘Cave Dweller’ και το ‘Exit’ με το οποίο (προφανώς) τελειώνει ο δίσκος. Με το ‘The Delirium Suite’ πέρασα λίγη ευχάριστη ώρα ανήλιαγης ακρόασης και το συνιστώ σε όσους επιθυμούν κάτι παρόμοιο αλλά δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω και δίσκο του μήνα. Ας μείνουμε στο αρκετά συμπαθητικό.
6,5/10
Αγγελική Καπίρη
