Τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του ”Legacy of Evil” το συγκρότημα κυκλοφορεί τον έβδομο δίσκο τους, αλλά πλέον ως one-man-band μιας και αποχώρησε ο Morfeus. Αυτό έχει ως προφανές αποτέλεσμα την ακόμη μικρότερη ύπαρξη συμφωνικών στοιχείων σε σχέση με τον προηγούμενο δίσκο που και αυτός είχε αρχίσει να περιορίζει τον ήχο του σε πιο απλοϊκά πράγματα. Έτσι λοιπόν έχουμε εδώ έναν πιο ωμό δίσκο που είναι επικεντρωμένος αρκετά στις κιθάρες με πιο απλοϊκά παιξίματα αλλά αυτό δεν πάει να πει πως αυτό λειτουργεί εις βάρος της βαριάς και ”κακιάς” και επικής ατμόσφαιρας που είναι γνωστό ότι δημιουργεί το συγκρότημα αυτό. Η ατμόσφαιρα ακόμα υπάρχει και είναι ακόμα επιβλητική, απλά με έναν λίγο διαφορετικό τρόπο. Τα drums κλασσικά, είναι drum machine και πάλι αλλά δεν είναι τόσο εμφανές όσο σε προηγούμενες κυκλοφορίες τους οπότε αυτό λειτουργεί ως θετικό στον δίσκο. Ο ήχος του δίσκου δεν είναι γυαλισμένος και μοιάζει αρκετά με του ”Legacy of Evil” και είναι ότι πρέπει για όλους εμάς που δεν τους αρέσει ο γυαλισμένος ήχος στην Black Metal. Το μόνο αρνητικό που μπορώ να βρω στον δίσκο είναι ότι μερικά κομμάτια από την μέση και μετά του δίσκου κάνουν μία μικρή κοιλιά και δεν είναι τόσο εμπνευσμένα, αλλά ο δίσκος γενικά σαν Limbonic Art κυκλοφορία, μετράει.
7.5/10
Ηλίας Μαρόγλου
