Ιδρυμένοι το 1994 στην A Coruña της Ισπανίας ,οι Machetazo σημείωσαν μια πορεία είκοσι χρόνων το 2014 και αποφάσισαν να δώσουν ένα τέλος σαν μπάντα την ίδια χρονιά. Το σχήμα πριν διαλυθεί αποτελούνταν από τους JM “Dopi” Dopico σε τύμπανα και φωνή, Rober Bustabad στις κιθάρες και Iago Alvite στο μπάσο.
Η μπάντα καθ’ όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας της είχε στη λίστα της έναν σημαντικό αριθμό κυκλοφοριών που αποτελούνταν από τρία demos, έντεκα splita (μάλλον τους άρεσαν πολύ), δύο albums συλλογές και δύο live albums. Φέτος ωστόσο, οι Machetazo κυκλοφορούν την τρίτη συλλογή τους με τίτλο “Ultratumba II” το οποίο αποτελείται από είκοσι δύο κομμάτια και σε διάρκεια αγγίζει τη μία ώρα και δώδεκα λεπτά.
Δεν συμπαθώ ιδιαίτερα πολύ την παραγωγή της παλιάς σχολής, αυτή που δεν μπορείς να διακρίνεις εύκολα το τι συμβαίνει στο κομμάτι, την επιφανειακή και χωρίς βάθος θα μπορούσε να πει κανείς. Προτιμώ το καλογυαλισμένο και το «ωμό». Οι Machetazo έβγαλαν αυτόν τον «σάπιο και ωμό» ήχο που δεν μπορώ να πω ότι με τρέλανε ιδιαίτερα. Από ένα σημείο και μετά κούρασε.
Φταίει βέβαια και το ύφος του χαοτικού είδους μουσικής που παίζουν. Τα φωνητικά, η μίξη, το mastering και πολλά άλλα. Θα ακουστώ σα γέρος που δεν νιώθει τον παλμό των νέων αλλά πάντα θαύμαζα άτομα που τους αρέσει το grindcore/death metal και το αντέχουν κιόλας χωρίς να τους κουράζει. Από την άλλη σκέφτομαι και το τι αν άλλαζε ή αν ήταν διαφορετικό θα με έκανε να δω αυτόν τον δίσκο με διαφορετικό μάτι.
Δυστυχώς δεν βρήκα κάτι, απλά θα αποδεχτώ ότι όσο κι αν προσπαθώ να ανεχτώ το grindcore, τόσο αποτυγχάνω. Για τους θαυμαστές και ακροατές των Carcass, Autopsy, Napalm Death και Terrorizer μεταξύ πολλών άλλων, το grindcore/death metal ύφος των Machetazo θα αρέσει. Εγώ από την άλλη ωστόσο, όντας ένας ρομαντικός στοχαστής και λάτρης της μελωδίας δεν μπορώ να πω ότι έμεινα ενθουσιασμένος.
3/10
Γιάννης Σεβίλογλου
[email protected]
