Στεναχωριέμαι και ταυτόχρονα τσαντίζομαι όταν βλέπω την πάλαι ποτέ αγαπημένη μου μπάντα να παίρνει ένα τέτοιο μεγάλο κατήφορο. Άπειρα DVD, ένα τελείως ανέμπνευστο “Gods Of War” album, αναβολές επί αναβολών στα επερχόμενα live τους, μία βλάσφημη διασκευή στο “Heaven And Hell” των Black Sabbath και ένα υπεργελοίο “Πατέρα” ηχογραφημένο σε 4.329 γλώσσες είναι η εικόνα που συνθέτουν οι Manowar των τελευταίων χρόνων.
Φαίνεται όμως πως η κατρακύλα δεν έχει τελειωμό. Το “πολυαναμενόμενο” εδώ και μήνες “Battle Hymns MMXI” όπως σίγουρα έχετε καταλάβει πρόκειται για την επαναηχογράφηση του υπερκλασικού ομώνυμου δίσκου του 1982, με την επιστροφή του original drummer Donnie Hamzik και τον μέγιστο Christopher Lee να παίρνει τη θέση του αείμνηστου Orson Welles στην αφήγηση του “Dark Avenger”. Ο ήχος σαφώς και ακούγεται πιο βαρύς και βελτιωμένος, ενώ μερικά κομμάτια παρουσιάζονται με τη βοήθεια της τεχνολογίας ως extended versions (;;;). Πρόσθεσε και έναν πιο ανανεωμένο αετό στο artwork του εξώφυλλου και αυτό είναι όλο.
Τελικά όμως, όπως διαπίστωσα, πολλή φασαρία για το τίποτα. Ίσως εδώ να έχουμε να κάνουμε με την πιο ανούσια επανακυκλοφορία των τελευταίων χρόνων. Πείτε το έλλειψη ιδεών, πείτε το απλή προσέγγιση χρημάτων προς την τσέπη του μπασίστα-ταλιροφονιά Joey DeMaio, αλλά δε μπορώ να ανεχτώ το γεγονός πως ο Eric Adams προσπαθεί να μας πείσει ότι μπορεί να τραγουδάει συνθέσεις όπως τα “Death Tone”, “Metal Daze” και “Battle Hymns” το ίδιο εύκολα όπως πριν από 29 χρόνια. Μην ξεχνάμε πως όσο μεγάλη φωνάρα κι αν είναι έχει φτασει στα 56 του και δεν μπορεί πλέον να βγάζει τσιρίδες 40 δευτερολέπτων. Μπορεί η νέα παραγωγή να κάνει τα κομμάτια να ακούγονται πιο επιβλητικά από τότε, αλλά έτσι χάνεται η διαχρονικότητα που είχε. Για να μην αναφέρω την αντικατάσταση των solos του Ross The Boss από τον -έτσι κι αλλιώς- μισητό μου Karl Logan.
Μάγκες, δίσκοι όπως το “Battle Hymns” δεν πειράζονται. Μένουν όπως είναι. Το μόνο που κρατάμε από αυτή τη σούπερ-αρπαχτή είναι ο Christopher Lee. Όσο για τους Manowar, ας κάτσουν λιγάκι να προβληματιστούν για το μέλλον. Για να το πω και πιο χύμα, ή βγάλτε ένα studio album της προκοπής ή αν πιστεύετε ότι δεν το ‘χετε πια διαλύστε το. Αλλά μη βλέπω πράγματα σαν το “Battle Hymns MMXI” στα ράφια. Κυκλοφορεί σε CD αλλά και σε limited edition picture vinyl για πιο true οπαδούς. Έλεος.
9/10 (για τον δίσκο)
1/10 (για την πρόθεση)
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]
