Δεν μπορώ να αρνηθώ πως το “Overhaul” έχει καλά στοιχεία. Θέλει άλλωστε θάρρος για να βάλεις σε έναν δίσκο ταυτόχρονα στοιχεία από Dream Theater, Tool, Baroness και King Diamond. Το πρόβλημα βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο προσπαθούν να συνταιριάξουν όλα αυτά τα στοιχεία που θυμίζει ένα κολάζ εικόνων κομμένων και κολλημένων όπως όπως, χωρίς να αναμειγνύονται. Απλώς τοποθετούνται σε κάποια επιλεγμένα στοιχεία και η σύνδεση αφήνεται στην διακριτική ευχέρεια του ακροατή. Επιπλέον, έχει καταντήσει κάπως κουραστική η υιοθέτηση του post metal ήχου ως προσπάθεια ένταξης της κάθε μπάντας στην συνείδηση των ακροατών ως «σύγχρονη», από τη στιγμή που δεν το υποστηρίζει και μουσικά το όλο θέμα. Όπως και να το κάνουμε, αν παίζεις stoner, progressive ή ότι παίζεις τέλος πάντων και επιλέγεις τον συγκεκριμένο ήχο, το μόνο που καταφέρνεις είναι να ακούγεσαι πάλι σαν stoner, progressive μπάντα με χάλια ήχο. Απογοητεύομαι ακόμα περισσότερο όταν φαντάζομαι πόσο πιο όμορφο θα ήταν για παράδειγμα το ομώνυμο κομμάτι με διαφορετικό ήχο. Η μπάντα βέβαια έχει κάθε δικαίωμα να πειραματιστεί και αυτό κάνει, αυτό όμως σημαίνει και την αποδοχή του ρίσκου να αποτύχει το πείραμα ή να μην το «χωνέψει» σωστά ο ακροατής – πειραματόζωο. Δεν ξέρω αν οι Monsterworks θα επιμείνουν στο συγκεκριμένο ύφος, αν και η πορεία τους διαχρονικά δείχνει πως δεν κάθονται για πολύ στο ίδιο σημείο. Ίσως θα έπρεπε ν’αφήσουν την έμπνευσή τους να ξεκουραστεί για λίγο, τα έντεκα άλμπουμ στα δεκατέσσερα χρόνια ύπαρξής τους είναι υπερβολικά μεγάλος αριθμός. Όπως και να έχει, θεωρώ το “Overhaul” μια προσπάθεια που δεν βρήκε στόχο και πιστεύω πως δεν αξίζει να ασχοληθεί κάποιος μαζί του.
5,5/10
Νίκος Κεφαλίδης
[email protected]
