Ο Nick Oliveri έγινε γνωστός στον κόσμο σαν μέλος των Kyuss και Queens Of The Stone Age, δύο πολύ δημοφιλή συγκροτήματα τα οποία προσωπικά με αφήνουν ΠΑΓΕΡΑ αδιάφορο. Αναγνωρίζω την συμβολή τους στην σκηνή και στο είδος που εκπροσωπούν αλλά όπως λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι είναι “not my cup of tea”. Ο Oliveri φυσικά είναι ένα ανήσυχο πνεύμα το οποίο είχε και έχει πολλές ακόμα συνεργασίες. Η σειρά “No Hits At All”, η οποία αν δεν κάνω λάθος ήταν να λήξει με το “Vol. 4”, φέρνει στο φως πολύ υλικό το οποίο δείχνει τις ικανότητες του Nick σαν μονάδα.
Τα κομμάτια του “Vol. 5” λοιπόν είναι ένα κράμα από punk, country και ολίγον τι ψυχεδέλεια. Τρία ιδιώματα τα οποία θα έπρεπε να με στείλουν κανονικά στο νοσοκομείο με αναφυλαξία αν ο Nick δεν ήταν μάστορας. Χωρίς λοιπόν αυτό που ακούω να είναι κακό προσωπικά εμένα δεν μου λέει τίποτα. Οι συνθέσεις είναι απλοϊκότατες, τουλάχιστον αυτό πιάνουν τα αυτιά μου, με την ιδιόρρυθμη φωνή του Nick να κάθεται πάνω από αυτές.
Η μικρή διάρκεια του δίσκου δεν με κούρασε και πραγματικά του έδωσα πολλές περισσότερες ευκαιρίες απ’ ότι δίνω σε άλλες κυκλοφορίες όμως ελάχιστα σημεία μου κέντρισαν το ενδιαφέρον. Επίσης στίχοι όπως αυτοί του “Whore” και “Anything That Moves” μπορεί να είναι και βιωματικοί αλλά μπορώ να τους ανεχθώ μόνο από σχήματα όπως οι Steel Panther… Όταν οι τόνοι έπεφταν το άκουσμα ήταν κάπως πιο ενδιαφέρον για εμένα.
Αν έχετε ήδη στα χέρια σας τα άλλα τέσσερα κομμάτια αυτής της σειράς τότε προφανώς διαφωνείτε με τα όσα γράφω παραπάνω και αυτό είναι σεβαστό. Μόνο οι τηγανητές πατάτες αρέσουν σε όλους. Ίσως να αδικώ τον αγαπητό Nick με τον βαθμό που βάζω αλλά πραγματικά η δουλειά του δεν μου “μιλάει”.
5,5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
