Στο τριπάκι του guitar hero μπήκε και ο κιθαρίστας των Infinity Overture, κυκλοφορώντας το πρώτο του solo άλμπουμ. Σε αυτού του είδους άλμπουμ βασικό κλειδί εκτός φυσικά από την δεξιοτεχνία του κιθαρίστα είναι και καθαυτές οι συνθέσεις, κάτι που δε φαίνεται να νοιάζει και πολύ τον Niels Vejlyt. Έτσι και αλλιώς το ύφος που προσπαθεί να παίξει ο κύριος νομίζω έχει εξαντληθεί πια. Νέο Satriani, Vai, ή Malmsteen δύσκολα θα ξανασυναντήσουμε. Το Sthenic εκτός των άλλων είναι και εντελώς instrumental, γεγονός που δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την ακρόαση του από μη κιθαρίστες. Άσε δε που ακόμα και οι κιθαρίστες δε νομίζω να γοητευτούν και ιδιαίτερα από το παίξιμο του μιας και υπάρχουν στην πιάτσα πιο ουσιαστικοί και εμπνευσμένοι κιθαρίστες. Η συμμετοχή του Kris Gindelow στο μπάσο δε λέει κάτι σε ένα άλμπουμ που με δυσκολίας το άκουσα ολόκληρο.
5/10
Γιώργος Τσινάνης
