Οι Nightfall κάνουν μια πολύ δυναμική επιστροφή με το φανταστικό “At Night We Prey”. Σηματοδοτεί μια νέα εποχή για την μπάντα και σίγουρα θέτει τον πήχη ψηλά για μελλοντικές κυκλοφορίες. Μιλήσαμε με τον frontman Ευθύμη Καραδήμα και τον Φώτη Μπερνάντο για τη σύνθεση του νέου άλμπουμ, αλλά και για το βαθύτερο νόημά του.
Πολλά συγχαρητήρια για το “At Night We Prey”. Είναι πραγματικά ένα φανταστικό άλμπουμ. Οι Nightfall ήταν για αρκετά χρόνια σε αδράνεια. Από το 2013 έως το 2019 φαινομενικά.
Ευθύμης: Ας το πάρουμε μέχρι την κυκλοφορία του άλμπουμ. Με τον Μιχάλη και τον Φώτη ξεκινήσαμε το 2018. Με τον Μιχάλη δε στα μέσα του ’17 όταν φεύγαμε περιοδεία με The Slayerking και Avatarium, με είχε πάρει τηλέφωνο και μου είχε πει μήπως επέστρεφε στην μπάντα και έγιναν οι πρώτες κουβέντες. Δεν το έβλεπα ζεστά τότε, είχαμε κάνει όμως κάποιες πρόβες, είχαμε βγάλει και το “Agita”, αλλά μέχρι εκεί. Με τον Φώτη ήταν να παίξουμε στο “Diva Futura”, όταν ψάχναμε drummer τo ’99 και παραλίγο να παίξουμε μαζί. Κάπου δεν συγχρονιστήκαμε, δεν βγήκε το ραντεβού και βρήκαμε τον Mark Cross, ο οποίος εκ του αποτελέσματος φάνηκε ότι ταίριαζε καλύτερα στο υλικό της μπάντας. Από την άλλη αν σκεφτείς ότι κάθε φορά που έρχεται κάποιος μουσικός στην μπάντα εγώ θέλω να συμμετέχει, τότε αν έπαιζε ο Φώτης, το υλικό μας σίγουρα θα ακουγόταν διαφορετικά. Ο Mark κολλούσε είχε ένα χαρακτηριστικό mid-tempo παίξιμο, αλλά αν έπαιζε ο Φώτης, όπως και ο οποιοσδήποτε άλλος, σίγουρα το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό.
Φώτης: Σίγουρα καλύτερα που ήταν ο Mark πάντως, γιατί η ωριμότητα τότε δεν υπήρχε. Ήμουν 18, πολύ μικρός, δεν θα είχα το πιο ώριμο παίξιμο για αυτές τις συνθέσεις.
Ευθύμης: Να προσθέσω και ότι το στούντιο ήταν στην Γερμανία, οπότε ο Mark είχε και μια ευχέρεια με την γλώσσα. Μετά γνώρισε έναν τύπο από τους Metallium, μέσα από αυτούς γνώρισε κάποια παιδιά από τους Helloween έπαιξε λίγο και εκεί πέρα. Κατάφερε να παίξει και σε μια συναυλία με τους Scorpions σχετικά πρόσφατα πριν μπει ο Mikkey Dee.
Το πρώτο βήμα της νέας σύνθεσης της μπάντας ήταν η επανηχογράφηση κάποιων κομματιών. Τι σας έκανε να επιλέξετε τα συγκεκριμένα κομμάτια για να επανηχογραφήσετε, και δεν κυκλοφορήσατε ένα EP με ένα κομμάτι από το κάθε άλμπουμ;
Φώτης: Ο λόγος ήταν για να παρουσιάσουμε τη νέα σύνθεση αρχικά. Και από τη στιγμή που με τη Season Of Mist είχαμε ένα συμβόλαιο με το οποίο θα βγάζαμε το “At Night We Prey”, θεωρήσαμε καλό να προωθήσουμε όσα πήρε η Season Of Mist και έκανε τις κυκλοφορίες. Έτσι σκεφτήκαμε ότι ο καλύτερος τρόπος για να παρουσιάσουμε τη νέα σύνθεση των Nightfall, θα ήταν να παίξουμε παλιές συνθέσεις με έναν «εκσυγχρονισμένο» τρόπο. Ήταν και ένας τρόπος παρουσίασης για το πώς θα παίξουμε live, όταν ξαναπαίξουμε live, για αυτό και το οπτικοποιήσαμε.
Ευθύμης: Ήταν μια πρακτική απάντηση στο πρόβλημα που δημιουργήθηκε με την έλλειψη συναυλιών. Δεν ήταν κιόλας ότι η μπάντα είχε μια συνεχή παρουσία στις σκηνές, ώστε κάποιος να ανατρέξει και να συγκρίνει εποχές. Απείχαμε από τις σκηνές για χρόνια. Οπότε έπρεπε κάπως να δείξουμε ότι οι νέοι Nightfall είναι έτοιμοι και αφοσιωμένοι να κάνουν αυτό που δεν έκαναν τις δεκαετίες του 2000 και του 2010. Η καλύτερη επιλογή κομματιών είναι από την πρώτη περίοδο της μπάντας (’90), μιας και θα τα επανακυκλοφορούσε η εταιρεία. Τώρα όσον αφορά το ποια κομμάτια. Το “Ishtar” είναι ένα κομμάτι μεγάλο σε διάρκεια και σου δίνει την ευκαιρία να δώσεις περισσότερα λεπτά παρουσίας στο κοινό και να μην εμφανιστείς με ένα τρίλεπτο κομμάτι. Έχει επίσης την ποικιλία, τόσο στο παίξιμο, όσο και στη σύνθεση, αλλά και στους στίχους, και λίγο πολύ είναι ένα πάρα πολύ καλό δείγμα της μπάντας μας. Είναι μια καλή πρώτη παρουσίαση. Αυτό που είπες για ένα κομμάτι από κάθε άλμπουμ, θα έπρεπε να είναι εννέα κομμάτια. Θα ήταν δηλαδή σαν κανονικό άλμπουμ και θα ξεφεύγαμε. Αν έπρεπε να επιλέξω από το “Parade Into Centuries”, λογικά θα διάλεγα το “Domestication Of Wildness”. Έχουμε πει να το παίζουμε και στα live. Από το “Macabre Sunsets” βάλαμε το “As Your God Is Falling Once Again”, ήδη το έχουμε βάλει και το “Precious”. Μετά όπως είπαμε το “Ishtar”, από το “Lesbian Show” το ομώνυμο, το “The Secret Admirer”, το “My Own Troy”, το “Aenaon”. Το “Diva”, το “Sin”, το “My Traitor’s Kiss”. Είναι μεγάλη η δισκογραφία και χάνεσαι.
Φώτης: Το ότι η δισκογραφία είναι τόσο μεγάλη κάνει την επιλογή πολύ δύσκολη. Μόνο στα δικά σου headline shows μπορείς να κάνεις ένα μεγαλύτερο set-list, για να ικανοποιήσεις τις παλιές γενιές, αλλά και τους καινούργιους που σε ακολουθούν. Πρέπει να το ζυγίσεις.
Όταν υπογράφατε με τη Season Of Mist υπήρχε ήδη πλάνο για την επανακυκλοφορία του πρώτου καταλόγου ή προέκυψε στην πορεία;
Ευθύμης: Όχι, δεν υπήρχε. Προέκυψε στην πορεία, λόγω του ότι μετά από πολλά χρόνια καταφέραμε και πήραμε τα δικαιώματα από την Holy Records. Οπότε η ιδέα ήταν ότι αφού τα πήραμε ας μη τα σπάσουμε σε κομμάτια, ας κάνουμε μια συμφωνία με την ίδια εταιρεία και έτσι έγινε. Αυτά είναι αποφάσεις που έχουν να κάνουν με την πολιτική του κάθε ανθρώπου. Έτσι το box set πήγε αρκετά καλά και είμαστε πολύ χαρούμενοι για αυτό. Το σημαντικό όμως είναι να κάνουμε συναυλίες. Θέλομε ο κόσμος να δει ότι πλέον είμαστε ένα συναυλιακό σχήμα.
Μετά λοιπό από την κυκλοφορία του box set, κυκλοφορείτε το “At Night We Prey”. Όλος ο δίσκος Ευθύμη έχει ένα ιδιαίτερο concept για εσένα. Θες να μας μιλήσεις για το τι σε ώθησε να δώσεις μια τέτοια πνοή στην κυκλοφορία;
Ευθύμης: Ναι, το concept της κατάθλιψης. Η εμπειρίες μας είναι γνώση, και τη γνώση πρέπει να τη μοιραζόμαστε. Παλιότερα όταν ήμασταν 20 και 25 χρονών, ότι κακό συνέβαινε στην κοινωνία και στον κόσμο το βρίζαμε και λέγαμε τα χειρότερα για τους μεγαλύτερους. Για αυτούς που οδηγούν. Τώρα η ηλικία μας είναι τέτοια που λίγο πολύ εμείς οδηγούμε τα πράγματα, άρα θα πρέπει να σπάσουμε το απόστημα και οτιδήποτε θεωρούμε κακό από το παρελθόν. Να δώσουμε μια νέα πνοή σε πράγματα που έχουν στοιχειώσει κόσμο. Ένα από αυτά είναι τα mental disorders. Καταστάσεις οι οποίες έχουν βασανίσει πάρα πολύ κόσμο, αλλά είναι κομμάτι της ζωής. Οι παλιές γενιές θεωρούσαν ότι άμα έχεις κάποιο θέμα είναι καλύτερα να το κρατάς για τον εαυτό σου, γιατί θα είσαι δακτυλοδεικτούμενος ή μπορεί να χάσεις ευκαιρείς στη ζωή σου. Εμείς έχουμε άλλη προσέγγιση στα ζητήματα αυτά. Τα συζητάμε μαζί, τα πολεμάμε μαζί και προχωράμε.
Τι σας έκανε να δώσετε αυτό το όνομα στο άλμπουμ; Υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα; Ήταν κάποια δική σου ιδέα;
Ευθύμης: Καταρχάς το λογοπαίγνιο. Επίσης επειδή αυτές οι ασθένειες είναι πιο έντονες τι ώρες που είσαι μόνος σου, τις ώρες που θες να ηρεμήσεις να πάρεις δύναμη. Τότε είναι που οι δαίμονες κάνουν πανηγύρι μέσα στο μυαλό σου και σκέφτεσαι ότι αρνητικό υπάρχει. Καθαρά αλληγορικός τίτλος. Μπορείς να παίξεις πολύ με τις λέξεις και αυτό μας άρεσε αρκετά. Μιλάει για τον άνθρωπο που γίνεται βορά, γίνεται λεία (“Prey”) σε αυτή την ασθένεια και αντιδρά σπασμωδικά, βίαια. Όταν δίνεις μάχες μέσα σου το τελευταίο που μπορείς να σκεφτείς είναι πως σε βλέπει ο άλλος από έξω. Από αυτό που βλέπει ο άλλος μπορεί να θεωρεί ότι είσαι ένας άνθρωπος τοξικός, είναι και της μόδας αυτό τώρα τελευταία και να σε διώξει από τη ζωή του. Αυτό το πράγμα είναι ελεεινό και τρισάθλιο όταν εσύ μέσα στη διαμάχη σου και στην απόγνωσή σου ζητάς βοήθεια, αλλά δεν μπορείς να τη ζητήσεις. Αυτό σε διαλύει στα μάτια του κόσμου. Δεν μπορείς να φωνάξεις «Βοήθεια» αφενός γιατί υπάρχουν κάποιες αγκυλώσεις, τόσο στην ασθένεια, όσο και αυτές που είπαμε πριν, να τα κρατάς όλα μέσα σου, αν δεν είσαι καλά είσαι τρελός και άντε γεια. Βλέπεις μικρά παιδάκια και εφήβους που προσπαθούν να βρουν τα πατήματά τους σε δύο κόσμους τον πραγματικό και τον διαδικτυακό, με φοβερό άγχος. Δεν μπορούν να εξωτερικεύσουν τους προβληματισμούς τους, καθώς ακόμα δεν έχουν σχηματίσει την προσωπικότητά τους, δεν έχουν εμπειρίες για να καταλάβουν τι συμβαίνει. Θεωρούν ότι δεν είναι φυσιολογικό αυτό που γίνεται, δεν μπορούν να το μοιραστούν με τρίτους από φόβο μήπως γίνουν θύματα bulling. Το μήνυμα αυτού του άλμπουμ θα θέλαμε να έχει ως αποδέκτες τη νεαρότερη γενιά. Εμείς στην ηλικία μας λίγο πολύ έχουμε βρει τα πατήματά μας και κάπως προχωράμε. Τα νέα παιδιά όμως πιστεύω ότι θέλουν βοήθεια, και δεν υπάρχει καλύτερη βοήθεια από το να το βγάζεις από μέσα σου. Θα μπορούσα και εγώ να είχα εξωτερικεύσει το πρόβλημά μου νωρίτερα, όμως ήμουν μαθημένος να μη το δέχομαι. Έλεγα αποκλείεται είναι απλά μια κακή περίοδος θα περάσει. Αλλά δεν είναι έτσι.
Φώτης: Είναι τεράστιο πρόβλημα αυτό στην ελληνική κοινωνία, και ειδικά στις μεγαλύτερες ηλικίες. Αν ακούσει κάποιος να πας σε έναν γιατρό, έναν ψυχολόγο θα σκεφτεί αμέσως ότι ο άλλος είναι ψυχασθενής, τρελός. Τα στερεότυπα σε αυτόν τον τόπο είναι ατελείωτα.
Το να συνθέσεις λοιπόν ένα τέτοιο άλμπουμ, όσον αφορά το στιχουργικό κομμάτι, πόσο εύκολο ή πόσο δύσκολο ήταν για εσένα;
Ευθύμης: Δεν ήταν ούτε εύκολο, ούτε δύσκολο, απλά έγινε. Συνεχίζω να γράφω. Είναι πάρα πολύ όμορφο αν γράφεις τις πιο μύχιες σκέψεις σου σε ένα χαρτί όταν θες και μετά από καιρό να τις διαβάζεις. Βλέπεις πτυχές του εαυτού σου που ούτε καν ήξερες ότι υπάρχουν. Καλές και κακές. Μαθαίνεις όμως τον εαυτό σου. Τη μουσική όμως τη συνθέσαμε όλοι μαζί με τον Φώτη και τον Μιχάλη και θυμάμαι ότι δεν ήταν λίγες οι φορές που ερχόμουν κατευθείαν από τον νευρολόγο του πατέρα μου, ο οποίος έχει Parkinson, και ήμουν ψυχολογικά συντετριμμένος. Αυτό το πράγμα περνούσε και στα παιδιά. Η σκοτεινή υφή του δίσκου είναι καθαρά δημιούργημα ομαδικής δουλειάς. Παρά τις πολλές αλλαγές του line-up, πάντα ήταν όλοι ίσοι μεταξύ τους. Ποτέ δεν ήταν παίρνει ένας ή δυο την απόφαση και οι άλλοι ακολουθούν. Και δεν καταλαβαίνω πως στην εποχή μας υπάρχουν πολλές μπάντες που στην ουσία είναι ένα ή δύο άτομα και οι υπόλοιποι είναι πληρωμένα πιστόλια, αλλά προμοτάρονται σαν μπάντες. Η διαφορά της μπάντας από τον solo καλλιτέχνη είναι ότι όλοι έχουν άποψη.
Τι αναμνήσεις έχετε από την αρχή της περιόδου σύνθεσης του νέου άλμπουμ μέχρι την τελευταία στιγμή;
Φώτης: Όταν είχε έρθει εδώ ο Ευθύμης μαζί με τον Μιχάλη είχαν φέρει πάρα πολλές ιδέες, εννιά σχεδόν έτοιμα κομμάτια, δηλαδή ο δίσκος ήταν σχεδόν έτοιμος. Τα βάλαμε κάτω και τα ακούσαμε. Εδώ όμως έχουμε μουσικά όργανα και πάντα μια ωραία ενέργεια, οπότε όταν ήρθε ο Ευθύμης και έπιασε την κιθάρα άρχισε να παίζει κάποια πάρα πολύ ωραία πράγματα. Ο Μιχάλης έπαιζε ιδέες, μέσα στις οποίες εγώ έβλεπα τραγούδια, διαφορετικά από αυτά που ήδη είχανε. Δεν σημαίνει ότι αναίρεσα κάτι, αλλά όταν καθόμασταν και γράφαμε καινούργια πράγματα, έβγαινε κάτι πάρα πολύ ωραίο, πάρα πολύ ζωντανό. Έβγαιναν οι Nightfall με την τωρινή σύνθεση, ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι, οπότε κρατήσαμε πάρα πολλές ιδέες από τα ήδη υπάρχοντα, τις τροποποιήσαμε και ξαναγράψαμε τον δίσκο. Μπορούσα και εγώ να συνεισφέρω μουσικά και όλη αυτή η ένωση έφερε το “At Night We Prey”. Και θεωρώ ότι βγήκε ένα πολύ τσαμπουκαλεμένο άλμπουμ, το οποίο είναι γροθιά στο στομάχι, πραγματικά ξεκινάει με πολύ ξύλο, έχει όμως και τη μελωδικότητα και τον λυρισμό που του αρμόζει.
Ευθύμης: Κάθε φορά όταν γράφουμε προσπαθούμε να συμβαδίζουμε με την εποχή, να μην είμαστε εκτός κλίματος και να μη γινόμαστε γραφικοί. Το “At Night We Prey” για εμένα σηματοδοτεί την πιο ώριμη περίοδο των Nightfall.
Συνθετικά ποιο ήταν το πιο απαιτητικό κομμάτι μέσα στον δίσκο, αυτό που σας παίδεψε δηλαδή περισσότερο για να το φτάσετε στην τελική του μορφή;
Φώτης: Θα έλεγα κανένα. Όλα πήγαν όπως θέλαμε και είχαν μια αβίαστη ροή. Πραγματικά δεν θυμάμαι κάτι που να μας δυσκόλεψε συνθετικά, στις κιθάρες ή στην ηχογράφηση. Όλα κύλισαν ομαλά.
Ο Κώστας, παρότι στην ουσία ήταν από πάντα μαζί σας μπήκε μεταγενέστερα στην όλη φάση. Θέλετε να μας μιλήσετε για αυτό;
Ευθύμης: Ο Κώστας είναι αδερφός είμαστε μαζί δύο δεκαετίες, ήμασταν και στους The Slayerking μαζί. Δεν είχα στο μυαλό μου να ξεκινήσω πάλι τους Nightfall, γιατί μπορεί να μου αρέσει η μουσική, δεν μου αρέσουν όμως οι διορίες και οι υποχρεώσεις. Έτσι κάναμε τους The Slayerking. Όταν ξεκίνησε η φάση και ήρθε και ο Φώτης στην μπάντα και ήμασταν τρείς, υπήρξε ένα μεσοδιάστημα, στο οποίο δούλεψα στο μυαλό μου το ποιος θα είναι μαζί μας. Κάποιο πρωί είπα στον εαυτό μου ότι ο αδερφός σου εννοείται ποιος άλλος. Υπήρχαν κάποιες δεύτερες σκέψεις μη χαλάσουμε το θέμα των The Slayerking, μη χαλάσει η ισορροπία, αλλά μετά σκέφτηκα τι μαλακίες είναι αυτές.
Φαντάζομαι ότι η όλη ηχογράφηση έγινε στα Deva Studios.Πόσο καιρό διήρκησε συνολικά για να το γράψετε; Στο mastering επίσης ανέλαβε ο Mauer.
Φώτης: Πραγματικά δεν θυμάμαι καθόλου χαχα. Σίγουρα θυμάμαι ότι είχαμε ξεκινήσει από τα Χριστούγεννα τις κιθάρες, αλλά είχα γράψει ήδη εγώ τα τύμπανα. Πειραματιστήκαμε πολύ για να βρούμε τους ήχους που θέλαμε, ακριβώς το αυστηρό tracking. Όσον αφορά τον Mauer είμαστε τυχεροί που τον γνωρίζει ο Ευθύμης, γιατί είναι ένας φανταστικός επαγγελματίας και είναι παλιός θαυμαστής της μπάντας.
Ευθύμης: Πίσω στην εποχή “Black Lotus” είχε πέσει μια ιδέα να βγάλουμε μια συλλογή με κομμάτια μας διασκευασμένα από άλλους. Μεταξύ αυτών ήταν και ο Mauer που είχε κάνει τη μίξη σε ένα κομμάτι. Η συλλογή όμως δεν κυκλοφόρησε ποτέ, κρατήσαμε όμως επαφή. Μετά έφυγε πήγε στο Λος Άντζελες και έγινε αυτός που έγινε. Τον βάλαμε από νωρίς στο πλάνο. Δεν περιμέναμε να τελειώσουν οι ηχογραφήσεις και μετά να του πούμε ορίστε τώρα κάνε το master. Αυτό είναι αρκετά επικίνδυνο. Από πολύ νωρίς στη μίξη μπαίνει μέσα ακούει και δίνει κάποιες κατευθυντήριες γραμμές. Το πρώτο mastering το έκανε ο Arellano, αλλά δεν ήμασταν τόσο ικανοποιημένοι, παρότι αυτός έκανε τη μίξη.
Φώτης: Ήταν πάρα πολύ καλό, αλλά δεν είχε τη δυναμικότατα του Mauer.
Ευθύμης: Είχε κανονιστεί η μίξη να γίνει από τον Arellano πριν από αρκετό καιρό. Ο Φώτης είναι φανταστικός, αλλά είναι μέλος της μπάντας, οπότε θα του ήταν πολύ δύσκολο να κάνει τη μίξη. Θα έπρεπε να κάνει διάλλειμα ενός χρόνου, να ξεχάσει τα κομμάτια και μετά να μπει στη μίξη. Όταν είσαι στο μάτι του κυκλώνα δεν βλέπεις αυτό που βλέπουν οι άλλοι απέξω.
Συνεχίζουμε με έναν καλλιτέχνη που συνεργαστήκατε, τον Travis Smith. Μιλήστε μας για αυτό.
Ευθύμης: Ο Travis είχε κάνει και το εξώφυλλο του “Aston Black…”. Αυτό που του είπα είναι ότι υπάρχει ένα άλμπουμ, όταν ο τίτλος δεν ήταν έτοιμος ακόμα, το οποίο θα πραγματεύεται την κατάθλιψη και θέλω να παρουσιαστεί προσωποποιημένη σε θηλυκή μορφή, γιατί στην ελληνική γλώσσα η κατάθλιψη είναι γένος θηλυκού αφενός, και αφετέρου γιατί η θηλυκή φύση είναι η γενέτειρα, η πηγή της ζωής. Ήθελα να παίξω και λίγο με την ιδέα του ότι η πηγή της ζωής έρχεται και σε διαλύει, κάτι το οποίο είναι τραγικό. Ήθελα επίσης να είναι κάτι πάρα πολύ άσχημο, ώστε να αντανακλά την ασχήμια της κατάστασης. Δεν ήθελα να το δει ο άλλος και να πει «Α τι ωραίο εξώφυλλο». Ήθελα να αντικατοπτρίζει το περιεχόμενο. Με τον Travis ξεκινήσαμε να το συζητάμε αυτό το καλοκαίρι του ’19. Του έστελνα διάφορα σκίτσα, φωτογραφίες και γενικότερα σημεία αναφοράς. Το δουλέψαμε αρκετά για να βγει αυτό που βγήκε, το οποίο είναι ελεεινό και τρισάθλιο. Είναι ένα σίχαμα. Μιλάμε για μια πολύ δύσκολη κατάσταση που πραγματεύεται το άλμπουμ και ήθελα να βγαίνει προς τα έξω. Ο Travis είναι τρομερός και χαίρομαι πολύ που το πέτυχε. Το να πιάσει ο άλλος από απόσταση αυτό που θέλεις να κάνεις και να στο καταθέσει είναι μεγάλη υπόθεση. Αν ήμασταν δίπλα του δείχνεις, μιλάτε και καταλήγετε. Είναι φοβερός. Θεωρώ δύσκολα θα μπορέσει κάποιος να αναπαραστήσει τόσο καλά το τι παίζεται μέσα στο άλμπουμ.
Στον δίσκο συνεργαστήκατε και με δυο από τις καλύτερες acapella φωνές της χώρας, τις αδερφές Ελένη και Σουζάνα Βουγιουκλή. Πως προέκυψε η συνεργασία αυτή;
Ευθύμης: Η Έλενα και η Σουζάνα είναι παλιές φαν της μπάντας και μεγάλες μουσικάρες. Και οι δύο. Η ιδέα ήταν του Δημήτρη Αθανασιάδη, κοινού φίλου. Δεν ήθελα πλήκτρα στο άλμπουμ, αλλά κάποια ηχοχρώματα σε κάποια μέρη. Οι αδελφές Βουγιουκλή ταίριαζαν γάντι. Τέτοιες ευκαιρίες δε χάνονται. Τεράστιες!
Όταν με το καλό σε έναν χρόνο από τώρα βγείτε σε περιοδεία με τους Draconian θα παίζεις και μπάσο; Ή θα παίζει κάποιος άλλος;
Φώτης: Υπάρχει ένα punk-o-girl, η Βασιλική Μπιζά.
Ευθύμης: Είναι ατομάρα. Θα γίνει σχετική ανακοίνωση σύντομα.
Μελλοντικά λοιπόν να περιμένουμε συναυλίες.
Ευθύμης: Συναυλίες και video clips. Συναυλίες δεν κάναμε παλιότερα δεν τις ήθελα καθόλου, όμως όπως προείπα αυτό θα αλλάξει. Ίσως ήρθε η ώρα να κάνουμε και το πρώτο μας headline τώρα είναι το σωστό timing.
Λοιπόν παιδιά αυτά από εμένα. Ανυπομονώ να δω τη νέα σύνθεση να παίζει ζωντανά, σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.
Ευθύμης: Νίκο εμείς ευχαριστούμε και χαιρόμαστε που θα σας παρουσιάσουμε την νέα περίοδο των Nightfall.
Φώτης: Ευχαριστούμε! Θα τα πούμε στη σκηνή, ελπίζω το συντομότερο δυνατό.
Συνέντευξη: Νίκος Σιγλίδης
Απομαγνητοφώνηση: Θανάσης Γκότοβος
Facebook
Instagram
Spotify
Bandcamp
Band Members
Ευθύμης Καραδήμας – Φωνητικά
Μιχάλης Γαλιάτσος – Κιθάρες
Κώστας Κυριακόπουλος – Κιθάρες
Φώτης Μπερνάντο – Τύμπανα
Βασιλική Μπιζά – Μπάσο
Discography
Parade Into Centuries, 1992
Macabre Sunsets, 1993
Athenian Echoes, 1995
Lesbian Show, 1997
Diva Futura, 1999
I Am Jesus, 2003
Lyssa – Rural Gods And Astonishing Punishments, 2004
Astron Black And The Thirty Tyrants, 2010
Cassiopeia, 2013
At Night We Prey, 2021
