Αρχίζω να πιστεύω ότι οι γείτονες μας, οι Ιταλοί, είναι ή του ύψους ή τους βάθους, σε ότι αφορά το heavy metal. Εκεί που έχεις αρκετές μπάντες να αντιγράφουν με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο τους Lacuna Coil, κάπου σου ξεπετάγεται ένα συγκρότημα, που πολύ απλά θα σου πάρει τα μυαλά. Μια τέτοια περίπτωση είναι και οι Nightland, οι οποίοι κάνουν το ντεμπούτο τους με το “Obsession”, μια δισκάρα που στην κυριολεξία θα γίνει έμμονη ιδέα σε όποιον την ακούσει. Χωρίς να έχω ακούσει τα προηγούμενα EP τους, μόνο και μόνο από την ποιότητα και την φρεσκάδα των κομματιών, αναρωτιέμαι πως και έχουν διαφύγει κάποιας μεγάλης εταιρείας. Οι Nightland έχουν καταφέρει στην ουσία να παντρέψουν τρία είδη μουσικής. Έχοντας σαν αφετηρία στο μουσικό τους ταξίδι το συμφωνικό black metal, συνεχίζουν μέσα σε αχαρτογράφητα νερά με αρκετές αναφορές στο μελωδικό death metal, πιάνοντας ακτή στις πομπώδεις και επικές metal ακτογραμμές. Πραγματικά είναι σαν να ακούς τους Dimmu Borgir και τους Cradle Of Filth (σε λιγότερες περιπτώσεις), να κάνουν παρέα με τους Dark Tranquility, τους Alestorm και τους Nightwish. Κάποιοι θα πουν ότι οι Nightland φέρνουν αρκετά και προς τους συμπατριώτες τους Fleshgod Apocalypse και δεν θα έχουν άδικο, με τη διαφορά ότι εδώ τα συμφωνικά στοιχεία είναι πολύ πιο μπροστά, οι συνθέσεις είναι πιο τεχνικές και δαιδαλώδεις και γενικά η όλη αίσθηση παραπέμπει σε πιο black metal αισθητικές.Τι και αν η φωνή του Ludovico Cioffi φέρνει όντως πολύ στον Shagrath, τα κομμάτια είναι τόσο καλά και τόσο λεπτομερώς δουλεμένα, που η όποια ομοιότητα στους Dimmu Borgir, παύει να με απασχολεί πολύ σύντομα. Η εισαγωγή “Benediction To Madness” είναι άκρως soundtrackική κάνοντας σε να νομίζεις ότι πρόκειται να μπεις σε μια φαντασμαγορική περιπέτεια. Τα “Dreamless Life” και “Ares” μπαίνουν στο ψητό κατ’ ευθείαν με τα blastbeats τους και τις συμφωνικές σφήνες τους, ενώ τα “Icarus” και “Obsession” δίνουν μια πιο black metal χροιά σε όλο το αποτέλεσμα. Και εκεί που νομίζεις ότι οι Nightland έχουν προσφέρει τα καλύτερά τους, έρχονται με το “Quod Vita Celat Mors Revelat”, ένα απίστευτα θεατρικό, μελωδικό και συμφωνικό κομμάτι, μαζί με το τελευταίο τραγούδι του δίσκου, το “Last Dance Of A Treacherous Mind”, το οποίο είναι με διαφορά το πιο μελωδικό και το πιο κοντινό κομμάτι στο μελωδικό death metal, απλά να σε αποτελειώσουν. Το μόνο ψεγάδι στο δίσκο είναι η παραγωγή που είναι πολύ πρίμα, με αποτέλεσμα το μπάσο να έχει χαθεί ουσιαστικά. Οι συνθέσεις είναι απίθανες, τα συμφωνικά μέρη είναι τα καλύτερα που έχω ακούσει εδώ και πολλά χρόνια από οποιαδήποτε metal μπάντα ενώ τα πομπώδη επικά ρεφρέν είναι απλά απίστευτα. Θα πρέπει να κρατήσω τον ενθουσιασμό μου όμως και απλά να σταματάω να γράφω. Πρέπει να ακούσετε το δίσκο αυτό γιατί τέτοια διαμάντια είναι πραγματικά δυσεύρετα στην εποχή μας. Σίγουρα ένας από τους κορυφαίους δίσκους για το 2015. Ακούστε τον.
Υ.Γ. Να μην ξεχάσω το κερασάκι στην τούρτα,το τελευταίο κομμάτι του δίσκου είναι το “Dreamless Life” επανεκτελεσμένο μόνο από συμφωνική ορχήστρα, φανερώνοντας πόση κλασσική μουσική υπάρχει γενικά στη μουσική των Nightland.
9/10
Δημήτρης Σταύρος
dimitrisastavros@gmail.com
