Οι Nova Art είναι λίγο περίεργοι από την άποψη του τι είδους μουσική έχουν επιλέξει να παίξουν. Πλησιάζοντας λίγο στο progressive, modern metal, dark wave, alternative και classic rock είναι κάτι που δεν βρίσκει να ακούσει κανείς εύκολα. Και χρησιμοποιώ το ρήμα πλησιάζω διότι μου φάνηκε ότι το βήμα αυτό που έχουν κάνει είναι λίγο παραπάνω από τις δυνατότητές τους. Δηλαδή βλέπεις ο ήχος τους να είναι πίσω, και μπροστά να υπερτερούν οι πολύ αξιόλογες συνθέσεις. Βέβαια αυτό διορθώνεται, αφού έχουν τις ιδέες, τους μένει να τις υλοποιήσουν λίγο πιο σωστά. Αν θέλω να γίνω πιο συγκεκριμένη, ο ρόλος του progressive και του alternative χάνεται στην προσπάθεια να είναι παράλληλα πιο ατμοσφαιρικοί, ακουστικοί, dark wave και ψυχεδελικοί. Την ψυχεδέλεια ιδιαίτερα στα σολιστικά σημεία ας την κρατήσουν, όπως και τη λίγο πιο pop μελωδικότητα τους, πχ στο ρεφραίν του No More Pain. Αλλά κάτι εισαγωγές που φέρνουν στο νου το διάστημα δε χρειάζονται. Επίσης χρειάζεται λίγο ακόμη προσοχή στις δομές των κομματιών, αλλά αυτό ίσως να είναι και θέμα παραγωγής. Επειδή συνηθίζουν να αλλάζουν ξαφνικά μουσικά μέρη, άλλες φορές πιο δυναμικά και πιο metal, άλλες πιο μελωδικά και πιο ακουστικά, πολλές φορές αυτή η μετάβαση γίνεται λίγο άχαρα.
6.5/10
Ήλια Τσάρα
