Αρκετά πρωτότυπη η πρώτη δουλειά των Αμερικάνων progressive metallers Oceans Of Slumber. Και αυτό διότι παίρνουν την πολυπλοκότητα και την τεχνική του prog και την προσαρμόζουν σε πιο extreme ακούσματα. Το “Aetherial” είναι ένα album που γεφυρώνει τέλεια τις όχθες των Threshold και Lamb Of God, μέσα από μία άκρως σεμιναριακή παραγωγή. Μπορώ να πω ότι ο εν λόγω δίσκος ξεσκουριάζει αρκετά το συγκεκριμένο είδος, αφού κοιτάει πολύ πιο μπροστά απ’ ό,τι οι συνήθης ύποπτοι του progressive. Τη διαφορά σίγουρα κάνει αυτός ο industrial κιθαριστικός ήχος (φαντάσου ένα πάντρεμα μεταξύ Fear Factory και Ηypocrisy), ο οποίος ενδέχεται να μπερδέψει πολλούς από τους ακροατές. Αν δούμε όμως λίγο πιο πέρα από τις νότες, θα συνειδητοποιήσουμε ότι οι Oceans Of Slumber είναι μία πάρα πολύ χαρισματική πεντάδα μουσικών που πολύ απλά γουστάρει να πειραματίζεται συνεχώς με ηχητικούς συνδυασμούς. Παρ’ όλα αυτά, πέφτουν στην παγίδα που έχουν πέσει πολλές νέες μπάντες. Ενώ σαν album είναι καλό, στερείται έστω ενός καραμπινάτου κομματιού που θα τους δώσει ένα αρχικό πάτημα δημοσιότητας. Προσωπικά, σκάλωσα άσχημα με τις πιο ξεκάθαρες συνθέσεις “Remedy” και “Only A Corpse”, αφήνοντας περισσότερο χώρο για εξερεύνηση σε πιο δύσκολες στιγμές σαν τα “Memoriam”, “Blackest Cloud” και το σχεδόν 10λεπτο “Great Divide”. Τι προσφέρουν λοιπόν οι Oceans Of Slumber με το “Aetherial”; Γενναιόδωρες ενέσεις ψυχεδέλειας, αδιάκοπες ανασκαφές στην εσωτερική σου ψυχοσύνθεση, τεχνική δομή στο παίξιμο, αλλά και πολλές αφορμές διχόνοιας (δες το ομώνυμο τραγούδι) που, αν κάποιος το σκεφτεί πιο έξυπνα, μπορεί και να λειτουργήσει υπέρ τους. Δε χάνετε αν τους ακούσετε. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος όμως, πως θα περιμένετε τη δεύτερη προσπάθειά τους με μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
6.5/10
Χάρης Μπελαδάκης
