Είναι κάποιες φορές που πας να ακούσεις μία κυκλοφορία και δεν έχεις και τόσο καλό προαίσθημα. Μια τέτοια περίπτωση είναι και οι Örnatorpet, ή για να το θέσω πιο σωστά ο Örnatorpet, καθώς το συγκεκριμένο είναι ένα one-man project και με μια μικρή αναζήτηση που έκανα δεν κατάφερα να βρω το πραγματικό του όνομα. Ο υπερπαραγωγικός λοιπόν Σουηδός κυκλοφορεί εφέτος το τέταρτο full-lengthτου, αφού έβγαλε άλλα τρία και ένα EP το 2018.
Τώρα, όσο για το στυλ που επιλέγει να κινείται, ονομάζεται dungeon synth. Κάτι για το οποίο είχα πλήρη άγνοια μέχρι τώρα και για να πω την αλήθεια, δεν έχασα και πολλά. Το συγκεκριμένο είδος λοιπόν έκανε την εμφάνισή του τέλη δεκαετίας του ’80 με αρχές δεκαετίας του ’90. Ουσιαστικά είναι παρακλάδι της dark ambient μουσικής και είναι εμπνευσμένο από τις ατμόσφαιρες του black metal, αλλά έχει έναν πιο ονειρικό και ταξιδιάρικο τόνο. Μοιάζει με αυτή που έχουν πολλά video games και θα μπορούσε άνετα να ταιριάξει και εκεί.
Τώρα, όσοι από εσάς δεν έχετε ιδέα για αυτό το είδος (σ.σ.: όπως κι εγώ), σκεφτείτε τις πρώτες μέρες της μπάντας του Mortiis (ex–Emperor) και των side-projectsπου έκανε, τις κυκλοφορίες των Burzum όσο ο Varg ήταν πίσω από τα σίδερα και φυσικά την ατμόσφαιρα των τεράστιων Summoning, για να παραθέσω κάποια από τα πιο γνωστά ονόματα που έχουν ασχοληθεί με αυτό.
Μία κυκλοφορία λοιπόν εξ’ ολοκλήρου με synths και κάποια άλλα ηχητικά εφέ, χωρίς στίχους, η οποία κρατάει για περίπου πενήντα λεπτά. Ένα άκουσμα ιδανικό για τον χειμώνα (και καλά), όπως φαίνεται και από το εξώφυλλό του. Πιθανώς αν ήμουν σε καμιά καλύβα στο βουνό να είχε καλύτερα αποτελέσματα, αλλά για την βαβούρα της πόλης (όποια εποχή του χρόνου και να είναι) δεν μου ταιριάζει και τόσο. Τουλάχιστον μπορώ να πω ότι το άκουσα χωρίς να βαρεθώ τη ζωή μου, οπότε κάποιος που ενδιαφέρεται γι’ αυτό το είδος μπορεί και να το βρει συναρπαστικό.
5/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
