Αγνώστων λοιπών στοιχείων, πέραν της κλασικής kvlt ασπρόμαυρης πόζας και της cringe περιγραφής της εταιρείας για το σχήμα (“…enigmatic, blasphemous presence”, σιγά ρε σεις, μας ήρθε ρίγη), οι Ossaert έρχονται από την Ολλανδία και τo “Pelgrimsoord” είναι το δεύτερο πόνημά τους, μετά το “Bedehuis” του 2020. Δε νομίζω οι φίλοι του black metal να ενδιαφέρονται πολύ για βιογραφίες, οπότε ας μείνουμε στα τυπικά του χώρου, αναφέροντας ότι ο Ossaert είναι ένας δαίμονας του ολλανδικού φολκλόρ.
Παρεμπιπτόντως, όπως και στο ντεμπούτο τους, όλοι οι στίχοι είναι στα ολλανδικά, ενώ σε αντίθεση με το ντεμπούτο, τα τραγούδια φέρουν τίτλους, αντί της κλασικής λατινικής αρίθμησης – κάτι το θετικό για όλους όσοι γνωρίζουν τη γλώσσα ή έχουν όρεξη να ψάξουν. Οι Ossaert λοιπόν προσφέρουν ένα ενδιαφέρον, second-wave black metal δίσκο, χωρίς περίπλοκες δομές ή όρεξη για κάποιον σπουδαίο πειραματισμό – κάτι που ενδέχεται να είναι ακριβώς αυτό που ψάχνετε.
Παραμένουν πιστοί στις δοκιμασμένες συνταγές του black metal, ενώ δίνουν ποικιλία και ξεχωριστό χαρακτήρα στο ύφος τους, προσθέτοντας άφοβα καθαρά φωνητικά στα τραγούδια τους. Αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να σας προβληματίσει, μιας και πιστεύω ότι εναρμονίζονται άψογα με τον ήχο χωρίς να ακούγονται γραφικά ή γλυκανάλατα. Τo black metal των Ossaert έχει τόσο τα blast beats όσο και τα punk μέρη του, με τα κλασικά «παγωμένα» ηχητικά τοπία να δίνουν κατά καιρούς τη θέση τους σε σημεία που είναι κατ’ ευθείαν για moshing. Η δε παραγωγή χαίρει ξεχωριστής μνείας, αφού έχει μια φυσικότητα στον ήχο που συμβάλλει θετικά στο χαρακτήρα της κυκλοφορίας, ενώ μπορεί κανείς να ακούσει σχετικά καθαρά όλα τα όργανα.
Συνοψίζοντας, όσοι ψάχνετε κάτι ρηξικέλευθο και πρωτότυπο, θα πρέπει να κοιτάξετε αλλού. Οι υπόλοιποι που ζητάτε μια δυνατή second-wave black metal ατμοσφαιρική κυκλοφορία με τον κατάλληλο ήχο και χωρίς πολλές-πολλές παρεκκλίσεις από τη συνταγή που αγαπάτε (αγαπάμε), οι Ossaert έχουν κάτι το ενδιαφέρον για σας.
6,5/10
Στέλιος Σπαντίδης
[email protected]
