Ας ξεκινήσουμε με τον «ελέφαντα στο δωμάτιο». Ο τραγουδιστής των Persuader, Jens Carlsson, έχει σχεδόν την ιδία χροιά με τον Hansi Kursch (Blind Guardian). Αντιλαμβάνομαι λοιπόν τις αναπόφευκτες συγκρίσεις με τους αγαπημένους Γερμανούς βάρδους εν μέρει αλλά θεωρώ τις μουσικές προσεγγίσεις μεταξύ των δυο σχημάτων διαφορετικές.
Έπρεπε να μεσολαβήσουν έξι χρόνια για να κυκλοφορήσει στο τέλος του 2020 το “Necromancy”. Η αλήθεια είναι πως δε λες τους Persuader και την πιο συνεπή μπάντα εκεί έξω. Με μόλις δυο κυκλοφορίες σε διάστημα δεκατεσσάρων χρόνων, και το απλά ΟΚ “The Fiction Maze” του 2014 να είναι η τελευταία τους δουλειά, κρατούσα μικρό καλάθι.
Με κάποιες αλλαγές στη σύνθεση, με πιο χτυπητή την προσθήκη του Fredrik Mannberg των θεούληδων Nocturnal Rites στις κιθάρες και με τον Carlsson να αναλαμβάνει και χρέη μπασίστα πλέον, εκτός των φωνητικών, το “Necromancy”, το οποίο σηματοδοτεί και την πρώτη κυκλοφορία τους υπό τη στέγη της Frontiers, ήρθε να διώξει ευτυχώς τις όποιες αμφιβολίες μου. Οι Persuader επιστρέφουν στη καλή φόρμα των “Evolution Purgatory” και “When Eden Burns”. Power/thrash στιβαρό και ογκώδες, όπως μας έχουν μάθει, με τις χαρακτηριστικές μοχθηρές μελωδίες τους.
Δείχνουν τα δόντια τους με το καλημέρα από το εναρκτήριο “The Curse Unbound” και συνεχίζουν δυναμικά σε όλη τη διάρκεια του album. Τα μεγάλα, αλλά όχι τυρένια, refrains δίνουν και παίρνουν, με τα εξαιρετικά φωνητικά του Jens Carlsson να πρωτοστατούν σε όλη τη διάρκεια του album και τα διάσπαρτα πλήκτρα να δίνουν μια διακριτικά επική πινελιά. Εξίσου δυνατό σημείο του “Necromancy”, στο οποίο δε γίνεται να μη σταθώ είναι οι κιθάρες. Διάολε, έτσι πρέπει να είναι τα riffs σε ένα power metal album! Η πολύ καλή δουλειά των Norberg/Mannberg φαίνεται ξεκάθαρα, ειδικά σε κομμάτια όπως τα “Scars”, “Raise The Dead”, “Reign In Darkness” και το οκτάλεπτο “The Infernal Fires”.
Οι Persuader πέτυχαν με το “Necromancy” μια αξία επιστροφή κατά ένα μεγάλο βαθμό. Προσωπικά βρήκα το πρώτο μισό album να είναι ελαφρώς πιο δυνατό σε σχέση με το δεύτερο. Οι συνθέσεις είναι σχετικά πολυεπίπεδες, οπότε χρειάζονται κάποιες ακροάσεις παραπάνω για να αφομοιωθούν καλύτερα αλλά θεωρώ ότι οι οπαδοί της μπάντας και του power ιδιώματος γενικότερα, θα βρουν σίγουρα κάτι για να τους ευχαριστήσει. Το “Necromancy” ανήκει εύκολα στις καλύτερες κυκλοφορίες του είδους για το 2020. Ας ελπίσουμε μόνο να μη χρειαστεί να περάσουν ξανά έξι χρόνια για την επόμενη δουλειά τους.
8/10
Βασίλης Μπατίλας
vasilis_vd@hotmail.com
