Δεν μου έμεινε τίποτα. Κάπως έτσι θα μπορούσα να μαζέψω την παρουσίαση του δεύτερου album των Phantom Elite οι οποίοι παίζουν τα πάντα μέσα σε αυτό αλλά δεν καταφέρνουν να αφήσουν στον ακροατή τους τίποτα.
Και εξηγούμαι. Οι Phantom Elite είναι το πνευματικό παιδί του Sander Gomman και της Marina La Torraca. Ο πρώτος έγινε γνωστός σαν κιθαρίστας των After Forever ενώ η δεύτερη είναι (ήταν;) η τραγουδίστρια των Exit Eden καθώς και support τραγουδίστρια στις συναυλίες των Avantasia. Ο Sanders δεν παίζει στο album αλλά βάζει το χέρι του σε επίπεδο σύνθεσης και παραγωγής. Μπορείτε να διαβάσετε για το ντεμπούτο τους “Wasteland” εδώ.
Οι Phantom Elite παίζουν λοιπόν αυτό το απίστευτα κουραστικό «λίγο από όλα» στυλ που με αφήνει πραγματικά αδιάφορο. Μοντέρνο metal, με δόσεις από symphonic, aggressive ακόμα και rock. Τι να το κάνω που η Torraca τα πάει καταπληκτικά σε ό,τι την βάζει ο Gomman να τραγουδήσει; Μια σύνθεση που να μείνει στο μυαλό δεν υπάρχει. Είναι το ίδιο εκνευριστικό με αυτά τα progressive σχήματα που παίζουν απλά για να παίξουν. Έλλειψη κατεύθυνσης; Πραγματικά κουραστικό. Και για να μην φανώ υπερβολικός, προκαλώ όποιον θέλει να ακούσει το εναρκτήριο “Conjure Rains” και να μου πει τι ακριβώς θέλει να μας πει ο συνθέτης.
Σαν να μην έφτανε αυτό έχουμε και μια παραγωγή «τοίχο» που μπουκώνει τα πάντα. Έδωσα μάχη να πιάσω κάποια όμορφα θέματα στα πλήκτρα μιας και οι κιθάρες είναι στο…11. Λυπάμαι αλλά ακόμα και τις κάποιες στιγμές που αξίζουν της θάβει πραγματικά. Κρίμα να έχεις μια τέτοια φωνή στο album σου και να την καταστρέφεις. Δεν θέλω καν να αναφερθώ στα αστεία brutal φωνητικά. Κρίμα να έχεις ικανότητες και απλά να κάνεις μια τρύπα στο νερό.
5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
