Οι Playgrounded είναι ένα συγκρότημα που έχει δύο πόλεις-βάσεις (Αθήνα και Ρότερνταμ), αλλά κατά βάση είναι δικοί μας. Παράλληλα έχουν και πολλά διαφορετικά είδη μουσικής ως βάση του ήχου τους. Αυτός ο ιδιαίτερος ήχος τους φαίνεται πως κίνησε το ενδιαφέρον της Pelagic για να τους υπογράψει και να κυκλοφορήσει το νέο δίσκο τους.
Και επειδή υποθέτω πως αρκετοί από εσάς δεν γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται, έχουμε να κάνουμε με ένα χωνευτήρι μουσικών ειδών, το οποίο περιλαμβάνει σκοτεινό progressive metal, post metal, heavy rock και έντονα στοιχεία ηλεκτρονικής μουσικής. Μια πολύ φιλόδοξη συνθετική προσέγγιση, η οποία όμως πραγματοποιείται εύστοχα, χωρίς φανφάρες και μεγαλομανία, και χωρίς να ξεφεύγει από το σκοπό του. Κι αυτή η φιλοδοξία περνά και στο στιχουργικό κομμάτι, όπου το συγκρότημα προσπαθεί με μαεστρικό τρόπο να σκιαγραφήσει αντικρουόμενες πτυχές του κόσμου που μας περιβάλλει.
Προφανώς όμως, για να στηριχθεί αυτό το εγχείρημα χρειάζεται και το επίπεδο των συνθέσεων να είναι σε τουλάχιστον σε αρκετά υψηλό επίπεδο. Κι αυτό το καταφέρνουν μέχρι ένα σημείο, καθώς η γκρούβα των πιο βαριών σημείων μπλέκονται με ορισμένα πολύπλοκα σημεία και πανέμορφες μελωδίες, οι οποίες κάποιες φορές είναι βασισμένες στα ηλεκτρονικά στοιχεία. Το μόνο που εμποδίζει το δίσκο να αγγίξει το εξαιρετικό, είναι το γεγονός ότι κάποια περάσματα δεν επιτελούνται τόσο ομαλά όσο πρέπει, με αποτέλεσμα ανά διαστήματα να υπάρχουν θέματα συνοχής.
Κι αυτό είναι κάτι που μπορούν και πρέπει να το διορθώσουν, γιατί συμβάλλει αρνητικά στη ροή του δίσκου, μιας και δεν τον αφήνει να κυλάει ομαλά και όμορφα. Μπορεί να είναι το μοναδικό αρνητικό στοιχείο που βρίσκω, αλλά δεν παύει να είναι ένα αρκετά σημαντικό στοιχείο, γιατί ουσιαστικά εκεί που η μουσική σε απογειώνει, ξαφνικά νιώθεις ότι σου κόβει τα φτερά. Κι αν δεν υπήρχε αυτό το θέμα, θα μπορούσα να μιλήσω για ένα δίσκο μέχρι και αριστούργημα. Τις δυνατότητες και τις ικανότητες πάντως τις έχουν και το δείχνουν έμπρακτα. Ο πήχης έχει μπει ψηλά και είναι κρίμα να μη μπαίνει ψηλότερα εξαιτίας κάτι τόσο απλού αλλά σημαντικού.
6,5/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
