Δημιουργήθηκαν το 1998 και έχουν τον πιο απαίσιο τραγουδιστή που έχω ακούσει ποτέ μου. Αυτή η πολύ κατατοπιστική εισαγωγή για τους Γάλλους speed/thrashers οι οποίοι κυκλοφόρησαν το δεύτερο (δυστυχώς) full length. Πραγματικά τίποτα δεν είναι σοβαρό σε αυτόν τον δίσκο, τα φωνητικά είναι σα να ακούς Πλοκάμι του Καρχαρία!!! (θα καταλάβετε) και η μουσική είναι απλή και ασήμαντη. Έχω μια αμυδρή εντύπωση ότι είναι χιουμοριστική μπάντα όπως προανέφερα μια ελληνική. Τα φωνητικά τουλάχιστον αυτό δείχνουν. Το μόνο αξιόλογο είναι το drumming και τα lead κιθαριστικά μέρη. Riffs πολύ ανέμπνευστα και πολύ ίδια και βαρετά εν τέλει. Δεν θα το συνιστούσα ποτέ σε κανέναν πολύ απλά. Καλύτερη στιγμή του δίσκου ήταν όταν το winamp έδειξε τα τελευταία δευτερόλεπτα του τελευταίου κομματιού.
5/10
Χρήστος Τσίτσης
