Πάρε μία όμορφη τραγουδίστρια, βάλε μέσα ένα μάτσο ρυθμικές κιθάρες, πρόσθεσε και μία κάπως πιο “ζορισμένη” αντιγραφή του Jon Oliva (έτσι για υποστήριξη) και τελείωσες. Συγχαρητήρια! Έχεις άλλη μία γουστόζικη κόπια των Nightwish! Την πονηριά που θέλουν να μας πλασάρουν οι Rizon την έχουμε ξαναζήσει άπειρες φορές. Είναι ατελείωτη η λίστα. Το “Masquerade” είναι απλά άλλη μία νέα κυκλοφορία female-fronted μπάντας που πανεύκολα μπορούμε να την παραβλέψουμε. Συνεχή ντουέτα male/female vocals, keyboards που είναι φανερό πως παίζονται από ανάγκη και τέλος η γνωστή οπερετική ατμόσφαιρα που έχουμε φάει στη μάπα χιλιάδες φορές, είναι μία συνοπτική περιγραφή γι’ αυτήν εδώ τη μπάντα. Το μόνο πλέον που μπορούμε να θεωρούμε καλό σε τέτοιου είδους κυκλοφορίες είναι η δουλειά που γίνεται πάντα στην παραγωγή. Και πάλι όμως, δε μπορώ να πω ότι έτσι σώζεται η κατάσταση. Μηδέν νιώσιμο, μηδέν έμπνευση, μηδέν ποιότητα, μηδέν πρωτοτυπία και υπό το μηδέν τραγούδια. Και δεν επεκτείνομαι καν στη απίστευτα βαρετή και ανούσια “Οδύσσεια” των 71 λεπτών διάρκειας. Σταματάω κάπου εδώ, διότι αρχίζω να νιώθω ήδη πάρα πολύ γραφικός. Μονάχα μία λέξη λοιπόν…Μακριά.
1/10
Χάρης Μπελαδάκης
