Εδώ έχουμε μία κυκλοφορία-μυστήριο! Το μόνο που κατάφερα να βρω για αυτή την άγνωστη (σ.σ.: σε εμένα τουλάχιστον, αλλά πιστεύω και γενικότερα) μπάντα, μετά από μία επίσκεψη στο Μyspace τους, είναι ότι προέρχονται από την Ουγγαρία. Αυτά! Οι υπόλοιπες λιγοστές πληροφορίες ήταν γραμμένες στην γλώσσα τους, οπότε λυπάμαι, δεν μπορώ να σας διαφωτίσω περισσότερο ούτε για τους Rubicon, ούτε και για το περιεχόμενο των κομματιών τους, των οποίων οι στίχοι είναι επίσης στην μητρική τους γλώσσα.
Αυτό που μπορώ να σας πω όμως είναι ότι παίζουν progressive metal, με κάποια power στοιχεία, κυρίως στις κιθάρες, ενώ πειραματίζονται και με άλλα στοιχεία, όπως θα δείτε παρακάτω. Πιο αναλυτικά, είναι ένα μελωδικότατο album, με κυρίαρχο ρόλο στα πλήκτρα και πολύ καλή, καθαρή παραγωγή. Οι κιθάρες έχουν κάποια ωραία riffs, μόνο που ενίοτε είναι κάπως αδύναμες. Όσο για τα φωνητικά, εδώ έχουμε με μία αρκετά ιδιαίτερη χροιά, που σε σημεία κολλάει ωραία με το ύφος, αλλά σε κάποια άλλα πάλι είναι απλά καλά και σχετικά αδιάφορα.
Από τα δώδεκα κομμάτια που αποτελούν το CD, ξεχώρισα τα “Leleksivatag” και “Merre Tart Az Ut”, αν και το intro από το δεύτερο μου θύμισε έντονα το intro του “The Siren” των Nightwish, τόσο από θέμα μελωδίας, όσο και άποψη δομής. Η συνέχεια είναι κάπως περίεργη, με το αρκετά bluesy “Elveszett Lany”, ένα πολύ χαριτωμένο κομμάτι, που ξεφεύγει εντελώς από το κλήμα των τραγουδιών που προηγούνται, με πλήκτρα που έχουν μία μυρωδιά από το παίξιμο του θρυλικού Jon Lord, εξ’ ίσου bluesy κιθάρες και ένα ωραιότατο σύντομο solo μπάσου. Το “Ahogy Eltem” που ακολουθεί έχει πολύ έντονο το στοιχείο του hard rock, ενώ στην συνέχεια ο ήχος της μπάντας επανέρχεται στα γνωστά πλαίσια των πρώτων τραγουδιών, με τον δίσκο να κλείνει με μία μπαλάντα, που δεν ξέρω τι μπορεί να λέει, αλλά έχει τίτλο “Utolso Emlek”. Περίεργο γύρισμα!
Δεν ξέρω που θέλουν να καταλήξουν οι Rubicon, ούτε γιατί αυτή η περίεργη αλλαγή του ύφους στην διάρκεια του δίσκου. Μάλλον αγαπάν τους πειραματισμούς. Πάντως σαν τελικό αποτέλεσμα, το “A Holnap Tüze” είναι αρκετά καλό και ας μην καταλαβαίνετε λέξη! Υποθέτω είναι η πρώτη δουλειά της μπάντας, οπότε την θεωρώ αξιοπρεπέστατη και έχω περιέργεια να δω ποια θα είναι η εξέλιξή τους. Αν καταφέρετε να το βρείτε πουθενά ρίξτε του μια ματιά. Δεν αγγίζει την τελειότητα, αλλά είναι ευχάριστο και έχει αρκετές καλές στιγμές.
7/10
Βίκυ Αθανασοπούλου
[email protected]
