Το όνομα των Σκανδιναβών, στην καταγωγή, “Δαιμόνων” όσο πιο πολύ το διάβαζα τόσο περισσότερο είχα την βεβαιότητα πως κάποτε ήμουν κολλημένη άσχημα μαζί τους. Μια γρήγορη αναζήτηση στο YouTube ήταν αρκετή για να μου θυμίσει πόσο τους είχα λατρέψει. Το πιο πρόσφατο album τους, όταν τους άκουγα το 2015, ήταν το “Pandeamonium” που κυκλοφόρησε το 2008. Από το 2008 έως και σήμερα, λοιπόν, είχαν χαθεί από τον χώρο και η επιστροφή τους θεωρώ είναι ό,τι καλύτερο συνέβη τη φετινή χρονιά.
“The deamon is here oh hey” ακούμε στο εναρκτήριο “Captain Saint D” και πραγματικά το εννοούν! Είναι εδώ και πάλι και το αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο. Το “Ghost” δεν είναι ένα συνηθισμένο power metal album. Ξεκινάει με ένα “πειρατικό” κομμάτι για να συνεχίσει σε πιο speed μονοπάτια με τα “Call My Name” και “Return Of The Deamons”. Ακολουθούν τα πιο επικά “Break The Sky” και “Land Of Gold” για να καταλήξουν σε πιο progressive διαδρομές με τα “Hell’s Calling” και “Somewhere Far Beyond” και να ολοκληρωθούν με τα κλασικά “Resurrection” και “The Exodus pt II”. Χάρη στην ποικιλομορφία του αυτόματα κατατάσσεται στις πρώτες θέσεις της λίστας με τα πιο “γαμάτα” albums που άκουσα τους τελευταίους μήνες.
Όσον αφορά το artwork, υπέροχο. Πολλοί θα πουν πως δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο αφού το μόνο πράγμα που παρουσιάζεται είναι ένα καράβι του Σουηδικού ναυτικού στόλου την ώρα που η καταιγίδα το χτυπάει ανελέητα, ενώ στο background μια νεκροκεφαλή σχηματίζεται μέσα στα σύννεφα.
Στα “φάουλ” της υπόθεσης κερδίζει με μεγάλη διαφορά η αρχή του “Return Of The Deamons”. Έχεις ακόμα δεκατρία εξαιρετικά τραγούδια στον δίσκο σου. Έχεις τόση μεγάλη ποικιλία στις μελωδίες. Γιατί σε αυτό το ένα έπρεπε το πρώτο μέρος από το “Stratosphere” των Stratovarius να είναι ατόφιο μέσα σε δικό σου κομμάτι; Δεν βρίσκω τον λόγο. Όχι και πάλι όχι.
Συνοψίζοντας, λοιπόν, το “Ghost” θα σε μαγέψει αν είσαι αγαπητέ μου αναγνώστη λάτρης των προαναφερθέντων ειδών και σίγουρα θα κατακτήσει την καρδιά σου!
8.5/10
Χριστίνα Γιαννούλη
[email protected]
