Oι Stinky κατάγονται από την Γαλλία. Ξεκίνησαν την πορεία τους το 2010 και παρά την δεκαετία που υπάρχουν στον χώρο έχουν κυκλοφορήσει δύο full-length albums. Φέτος, κυκλοφόρησαν και το τρίτο με τον τίτλο “Of Lost Things”. Τα είδη που ακολουθούν είναι το punk και το hardcore.
Ο δίσκος αποτελείται από έντεκα κομμάτια και η διάρκειά τους παίζει ανάμεσα στα δύο με τέσσερα λεπτά. Τα τελευταία δέκα χρόνια που είμαι λάτρης του σκληρού ήχου, το punk ποτέ του δεν κατάφερε να με κερδίσει. Έκανα προσπάθειες να το δω με άλλο μάτι όμως δεν άλλαξε η κατάσταση. Τα φωνητικά με απωθούσαν αρκετά. Έτσι και τώρα. Μόλις ξεκίνησε το “Lame Heart” και κατάλαβα τι πρόκειται να ακούσω κάτι μέσα μου σκίρτησε αλλά το προσπέρασα. Όταν μπήκαν και τα φωνητικά, τελείωσε. Δεν αντέχω μια φορά τα punk φωνητικά, ήρθαν και τα hardcore και δεν τα άντεχα δέκα φορές.
Αντικειμενικά η μελωδία είναι αρκετά καλή. Μπορεί να έχει λίγη «φασαρία» παραπάνω αλλά είναι σωστά δουλεμένη. Τα δεύτερα φωνητικά τα λάτρεψα, με την μελωδία έδεναν εξαιρετικά. Μετά έρχονταν τα βασικά και έχανα ξανά κάθε ενδιαφέρον. Περνάνε τα κομμάτια με ένα μόνιμο σκαμπανέβασμα στο αίσθημα που μου αφήνει στο τέλος κάθε ένα από αυτά και καταλήγουμε στο “Rough Diamond”.
Unplugged κομματάκι, εξαιρετικό. Βιολί, διφωνία, ακουστικές κιθάρες. Ο ορισμός του αγαπημένου μου τραγουδιού. Εννοείται ότι αυτό και μόνο αυτό ξεχώρισε από όλα τα κομμάτια του δίσκου, οπότε και μιλάμε για το διαμαντάκι της λίστας. Έκανε πολύ ωραία αντίθεση. Δέκα επιθετικά και ένα τόσο ήρεμο για κλείσιμο. Πανέμορφο. Βέβαια τις έχει τις παραφωνίες του αλλά μπροστά στην υπέροχη μελωδία του δεν έχει τόση μεγάλη σημασία.
Για να ολοκληρώνουμε σιγά σιγά, την άποψή μου την καταλάβατε στο περίπου. Το ότι προσωπικά δεν τα πάω καλά με αυτό το είδος, δεν πάει να πει ότι θα επηρεαστεί και η βαθμολογία. Εσείς θα κρίνετε καλύτερα από εμένα.
6/10
Χριστίνα Γιαννούλη
giannouli.christina3@gmail.com
